یکی از بهترین اتفاقات هفته گذشته صعود فولاد خوزستان از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا بود. فولاد در شرایطی که پرسپولیس و استقلال را با شاهکار مدیران فوتبال کشورمان و سپاهان خیلی زود مردادماه از دست دادیم، فولاد به صدر گروه خود صعود کرد و اکنون تنها پرچمدار فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا است. خیلی خوب. بعد از صعود به فولاد اما نظراتی داشتیم که شاید عجیب ترین آنها مربوط به رحمان رضایی باشد. مدافع سابق تیم ملی فوتبال کشورمان گفت: به نظر من امروز نکونام باید هدایت تیم ملی را در جام جهانی به دست آورد. جواد به راحتی می تواند این تیم را مدیریت کند.
اینکه دراگان اسکوچیچ خوب است یا بد و باید بماند یا نه، سوال دیگری است. در کمال تعجب با وجود اینکه تنها 6 ماه تا جام جهانی باقی مانده است، هنوز تکلیف این مهم مشخص نیست. با این حال افکار عمومی بر این باورند که در صورت اخراج اسکوچیچ باید یک مربی ارشد بین المللی جایگزین او شود. با تمام احترامی که برای جواد نکونام قائل هستم، اینکه یک مربی خونه به خونه سرد و گرم که بعد از قهرمانی حذفی و سوپرکاپ طعم سرد و گرمی را نچشیده را گزینه نیمکت تیم ملی کشورمان برای جام جهانی بدانیم یعنی پایین آوردن استانداردهای این نیمکت. . با این حال کارلوس کی روش وزن خودش را داشت و بعد فکر می کرد فدراسیونش باید مربی در سطح بین المللی بگیرد. مارک ویلموتس حداقل روی کاغذ کارنامه خوبی داشت. شکست او و بحران مالی فدراسیون منجر به حضور اسکاچ با نتایج ضعیف شد اما دراگان به نتایجی که تصور می کرد رسید و این عملکرد درخشان امروز همه را بر سر دوراهی قرار داد.
حتی اگر اسکوچیچ نباشد، استانداردهای تعیین شده برای تیم ملی در 10 سال گذشته باید حفظ شود. اگر قرار است مربیان بومی با چنین موفقیتی روی نیمکت تیم ملی انتخاب شوند، از این پس می توان به سکوت الهام بخش فکر کرد. به هر حال 2 جام هم برد و دلیل نمیشه که گزینه هدایت تیم ملی نباشه! اگر فضیلت نکونام در جریان بازی مدیون اوست، علی کریمی و علی دایی را دریابید. تفاوت در چیست؟ کاش اینقدر عجول و احساساتی نبودیم.