اعتماد نوشت: توضیحات اخیر رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح مبنی بر فیلم برداری از انهدام خودروهای شخصی مردم توسط مامور نیروی انتظامی بسیار ناامید کننده تر از حد انتظار بود. به ویژه اینکه برخی از مقامات قضایی و در راس آنها رئیس قوه قضائیه برای آرام کردن فضا و اقناع افکار عمومی، نه صرفاً «کنترل»، نشانه هایی از برخورد منطقی و قانونی با حوادث اخیر کشور نشان داده اند.
آقای پورخاقان، رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح، درباره فیلم تخریب و آسیب رساندن به موتورهای مردم توسط نیروی انتظامی گفت: «پس از بررسی کامل فیلم و انجام تحقیقات لازم در مورد وضعیت وقوع آن، مشخص شد که محتوای این فیلم بر اساس دروغ و صحنه سازی شده است. نوار سفیدی که روی کلاه ایمنی افرادی که در فیلم شبیه پلیس هستند دیده می شود، در واقع روی کلاه ایمنی یگان امداد و نجات و یگان ویژه پلیس نیست. همچنین برخی از باتوم هایی که در دست افرادی شبیه به افسران پلیس هستند با باتوم های پلیس متفاوت است و افرادی که در فیلم نمایش داده می شوند پلیس نیستند.
امیدوارم مقامات قضایی بدانند که این چند حکم کوتاه، هم شأن نیروی انتظامی و هم قوه قضائیه را به عنوان دو بازوی مهم در حفظ امنیت و محرمانه بودن قوانین در کشور خدشه دار کرده و حتی متاسفانه در برخی زمینه ها مورد تمسخر قرار گرفته است. مثلا آقای پورخاقان گفته لباس و کلاه نیروهای ویژه پلیس با آنچه در این فیلم دیده می شود متفاوت است. اما کمتر از ساعتی پس از انتشار این نقل قول، ده ها عکس رسمی از نیروهای یگان ویژه با همان لباس و کلاه منتشر شد که نشان از «صحیح» نبودن سخنان این مقام درباری داشت.
آیا قوه قضائیه به این فکر نمی کرد که چنین منطق ضعیف و متناقضی را ارائه دهد که نه تنها افکار عمومی را متقاعد نکند که با یک منطق غیرمنطقی هزینه ای برای اعتبار قوه قضاییه نخواهد داشت؟
اگر فقط این فیلم از چنین رفتارهایی منتشر می شد، شاید بتوان سخنان رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح را تا حدودی منطقی دانست، اما واقعیت این است که در دوره های مختلف ناآرامی های کشور و به ویژه در یک ماه اخیر و نیم ده ها و ده ها فیلم مشابه بیرون آمد، منتشر شد و میلیون ها شهروند ایرانی آن را تماشا کردند.
در این مدت تعداد زیادی گزارش پراکنده از این گونه اقدامات منتشر شده است و موضوع فقط مربوط به یک فیلم نیست، اینکه قوه قضائیه تنها در مورد یکی از این فیلم ها موضع گیری می کند باید مورد تردید قرار گیرد، پس تکلیف چیست؟ از بقیه فیلم ها؟ آیا در همه آنها افرادی با لباس پلیس وجود دارند که به اموال شخصی و عمومی مردم حمله می کنند؟
اما در این موضوع آسیب مهم تری به پلیس وارد شده است و به بیان دقیق تر می توان گفت که توجیه ارائه شده در واقع توهین به آن نیرو و خطری برای آن است.در یک موقعیت فرضی اجازه دهید منطق رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح کشور را بپذیرید. ضمنا از لحظه پذیرش این توضیح سوالات اساسی تری مطرح خواهد شد. مثلاً وقتی مردم می توانند لباس پلیس و تجهیزات پلیس را با خود حمل کنند و اموال مردم را آزادانه در خیابان تخریب کنند، وضعیت چگونه است؟ باید گفت که چنین توجیهی بیش از پذیرش سهل انگاری معدودی از افسران پلیس، نیروی انتظامی و نهادهای امنیتی را زیر سوال می برد. یعنی برای تبرئه چند مسئول مجرم، کل نیروی انتظامی و ساختار آن زیر سوال می رود و این تصور ایجاد می شود که نهادهای امنیتی و انتظامی آنقدر اختیار خود را از دست داده اند که هرکسی می تواند لباس خود را بپوشد و هر کاری می خواهد بکند. خواستن انجام دادن
فرض کنید مردم بپذیرند که افرادی که اموال خصوصی و عمومی را تخریب می کنند پلیس نیستند. آیا در آن زمان با همان خویشتن داری و نگرانی از برخورد با پلیس از این صحنه ها دوری می کنند و یا دست به اقدامات متقابل می زنند و مانند دزد و جیب بری با آنها برخورد می کنند؟ آیا تصور می شد با چنین توجیهی زمینه درگیری های خشونت آمیز ایجاد شود؟
فرض کنید اینها عوامل جعلی هستند. چرا پلیس و نهادهای امنیتی حتی یکی از این افراد را دستگیر نکرده اند؟ آیا دستگیر نشدن این افراد با این همه تجهیزات مانند دوربین های مداربسته شهری معقول است؟