بر اساس این گزارش، در سال های اخیر، کشورهای در حال توسعه به طور فزاینده ای به وام دهندگان بخش خصوصی، به ویژه خریداران اوراق قرضه بدهکار شده اند. 2.2 تریلیون دلار از کل بدهی 9 تریلیون دلاری این کشورها به طلبکاران بخش خصوصی وابسته است.
این نهاد بین المللی کل بدهی خارجی ایران تا پایان سال 2021 را بیش از 10 میلیارد و 349 میلیون دلار اعلام کرد که در مقایسه با کل بدهی کشورهای در حال توسعه رقم ناچیزی است. در واقع بدهی خارجی ایران حدود یک هزارم کل بدهی 9 تریلیون دلاری این کشورهاست.
بدهی بلندمدت ایران در پایان سال 2021 بالغ بر یک میلیارد و 60 میلیون دلار است که نسبت به سال قبل 19 درصد کاهش داشته است. بدهی بلندمدت ایران در سال 2020 یک میلیارد و 313 میلیون دلار گزارش شده است. اما بدهی کوتاه مدت ایران در سال 2021 نسبت به سال قبل افزایش یافت و به 2.5 میلیارد دلار رسید. در سال گذشته بدهی کوتاه مدت ایران 2.67 میلیارد دلار بود.
در آگوست 2021، صندوق بین‌المللی پول به ایران اجازه دسترسی به وجوه این صندوق موسوم به SDR را داد و به این ترتیب ایران به بیش از چهار میلیارد دلار منابع ارزی دسترسی پیدا کرد. در نتیجه، مجموع اعتبارات پرداخت شده به ایران از سوی صندوق بین‌المللی پول که در سال 2020 علاوه بر 2.54 میلیارد دلار اعلام شده بود، در سال 2021 به 6.781 میلیارد دلار افزایش یافت.
بر اساس این گزارش، ایران در سال ۲۰۲۱ بیش از ۲۵۴ میلیون دلار از بدهی بلندمدت خود را پرداخت و ۴۶ میلیون دلار سود بدهی بلندمدت خود را پرداخت کرد.
میزان بدهی خارجی برخی دیگر از کشورهای در حال توسعه در سال 2021 عبارتند از: افغانستان 3.531 میلیارد دلار، آنگولا 67.277 میلیارد دلار، آرژانتین 246.307 میلیارد دلار، جمهوری آذربایجان 14.645 میلیارد دلار، برزیل 606.485 میلیارد دلار، چین 2702 میلیارد دلار، جمهوری کنگو 10.283 میلیارد دلار، 2702 میلیارد دلار، مصر 10.283 میلیارد دلار. گرجستان 22.053 میلیارد دلار، هند 612.866 میلیارد دلار، اندونزی 416.471 میلیارد دلار، عراق 25.263 میلیارد دلار، اردن 41.821 میلیارد دلار، لبنان 66.893 میلیارد دلار، موزامبیک 62.819 میلیارد دلار، پاکستان 130.433 میلیارد دلار، ترکیه 435 میلیارد دلار.