پس از دیدار تیم های ملی ایران و سوریه و نگاهی کوتاه به جدول امتیازات، خلاصه کردن کارنامه دراگان اسکوچیچ آسان شد.
زمانی که او جایگزین مارک ویلموتس شد (که رسماً با قراردادی معتبر فوتبال ایران را در اختیار گرفت) کمتر کسی حتی به پیروزی ایران مقابل بحرین و عراق خوشبین بود. این در شرایطی است که کنفدراسیون فوتبال آسیا این مسابقات را در منامه انتخاب کرد.
موجی از ناامیدی در فوتبال ایران برای جام جهانی به راه افتاد. اعتراف می کنیم که جزو کسانی بودیم که انتظار نداشتیم تیمی که غرور ویلموتس را جریحه دار کند چنین نتایجی کسب کند.
اسکوچیچ، مهم نیست که چگونه سرمربی تیم ملی شد و چه کسی با چه سابقه درخشانی از او حمایت می کند. او سرمربی تیم ملی کشورمان است. به جایگاه تیم ملی، نتایج این تیم و پایان سختی های بزرگ صعود به جام جهانی نگاه می کنیم.
اسکوچیچ از ابتدا مجبور نبود با ایران قهرمان جام جهانی شود. او باید تیمی را که از ویلموتس فراری تحویل گرفته بود به همان سمت هدایت کند. پس می توان گفت که او کار خود را به خوبی انجام داد و در دیدار مقابل سوریه غافلگیر شد. از جمله حضور احسان حاج صفی، استعفای امید نورافکن و بازگشت امیر عابدزاده به تیم اصلی …
اسکوچیچ طوری وحید امیری را بازی می کند که گاهی فکر می کنیم این بازیکن به تمام معنا فوق ستاره است و تیم ملی در غیاب مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش طوری بازی می کند که باید اعتراف کنیم که تیمی که تی. .n. بازیکنان زیادی وارد فاز شخصیت پردازی می شود که مربی آنها را برای بازی و زمین اشتباه می گیرد.
اسکوچیچ وظایفی در تیم ملی ایران داشت. اول، ما باید از بحرانی که با ویلموتس در آن بودیم نجات می یافتیم. دوم اینکه از فرصت بی نظیری که فوتبال ایران در اختیارش گذاشته نهایت استفاده را می کند. او همچنین باید تیم را مدیریت می کرد. در هر صورت اسکوچیچ خوب کار کرد و بهترین نتایج را گرفت.