پست جدید مهدی طارمی یکی از نکات جالب اولین حضور امیر گالنووی روی نیمکت تیم ملی بود. کلانویی تیم ملی را با آرایش 1-3-2-4 به میدان فرستاد. شهریار موگانلو در بالای خط حمله قرار داشت و مهدی طارمی یک خط پشت سر او بازی می کرد. طارمی که پیش از این هم مهارت بالای خود را در جفت نشان داده بود، چندان هم با شهریار موگانلو ناسازگار نبود.
اولین جایگاه جدی ایران در این دیدار با هماهنگی موگانلو و طارمی ایجاد شد. شهریار موگانلو اجازه داد خط هافبک حریف به درون محوطه جریمه ایران بگذرد. سپس با گام‌های سریع و سوالی تیز، توپ را از او ربود. مهدی طارمی ضربه ای به قلب خط دفاعی حریف زد و از فضای خالی دفاع میانی روسیه استفاده کرد و تنها با یک پاس موقعیت اول ایران را خلق کرد.
مهدی طارمی در واقع مهاجم پنهان تیم ملی در این دیدار بود. او به دروازه حریف نزدیک شد و ضربه نهایی را وارد دروازه حریف کرد. تاکتیکی که مانع از آن برای مدافعان شد. طارمی در طول 90 دقیقه بارها وظیفه داشت پشت سر همه بازیکنان ایران انجام دهد. اتفاقی که کمتر او را در این شرایط دیده بودیم. مهدی طارمی در آخرین بازی ایران در پستی مشابه کارلوس کی روش به میدان رفت. یعنی در بازی 1-3-2-4 ایران مقابل آمریکا، طارمی هافبک هجومی ایران بود و پشت سر سردار آزمون و بین هافبک ها بازی می کرد. برای اینکه طارمی اینقدر از دروازه حریف دور باشد و دیگر بازیکنان جلوی او راه بروند، موقعیتی بود که طارمی ندیده بود.
دور بودن طارمی از دروازه حریف به مدافعان میانی روسیه اجازه برخورد با او را نداد. در نتیجه طارمی با ضربه سر با گام های سریع خود را به موقعیت گل رساند. تاکتیکی که باعث شد مهدی طارمی بیشترین ضربه را به روسیه بزند. طارمی در این بازی 9 شوت به تنهایی داشت. یعنی حدود دو برابر تعداد کل شوت های بازیکنان روسیه. طارمی اگرچه در ادامه بازی در آن موقعیت قرار نداشت و در ادامه بازی به خط حمله اضافه شد، اما بیشترین ضربه را در بازی داشت و 3 بار با پاس های کلیدی موقعیت ایجاد کرد. عملکردی که او را به عنوان بهترین بازیکن زمین توسط متریکا با امتیاز 7.74 معرفی کرد. بازیکنی که اگر دقت بیشتری می کرد می توانست گل های بیشتری بزند.