تغییر جهت گیری نظامی ناتو و احساس خطر روسیه از شرق

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ احمد کاظمی با اشاره به بحران اوکراین و سیاست روسیه در قبال این رویدادها، گفت: بحران اوکراین ناشی از عوامل متعددی است و به نظر می رسد عامل و متغیر اصلی بحران گسترش ناتو به مرزهای روسیه باشد.

وی افزود: وقتی به رویکرد روسیه در قبال ناتو پس از فروپاشی شوروی نگاه می کنیم، به این نتیجه می رسیم که روسیه رویکرد تعاملی با ناتو داشته است. روسیه به برنامه ناتو می پیوندد.

این کارشناس مسائل بین الملل گفت: از سال 1997 قرارداد همکاری مهمی بین روسیه و ناتو با عنوان ایجاد روابط و همکاری متقابل شکل گرفت که در سال 2002 به شورای دائمی روابط روسیه و ناتو منتهی شد و در این راستا ما را تشکیل داد. شاهد بحران کوزوو و تهاجم ایالات متحده به افغانستان، روسیه همکاری قابل توجهی با ناتو داشت.

کاظمی گفت: «پاسخ ناتو به رویکرد تعاملی روسیه بازتاب هایی را برانگیخته است و ناتو علیرغم تعهداتش به گورباچف ​​(که در دوره یلتسین نیز انجام شده بود) روابط خود را با مرزهای روسیه در پنج مرحله از سال 1999 تا 2020 گسترش داده است.

وی افزود: در این مدت تعداد قابل توجهی از بلاروس و اوکراین همسایه به عضویت ناتو درآمدند و آخرین کشوری که در سال 2020 به ناتو پیوست مقدونیه شمالی بود و در سال 2008 که نشست سران ناتو در بخارست برگزار شد، شاهد عضویت اوکراین و سپس گرجستان در ناتو بود.

این کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: طبیعتا ناتو برخلاف تعهدات خود در قبال روسیه، سیاست توسعه به سمت شرق را با تمرکز بر نظم نظامی و بین المللی یکجانبه و تک قطبی دنبال می کند و روس ها این را خط قرمز و خطر قریب الوقوع می دانند. “

کاظمی تصریح کرد: روسیه به ماده 51 منشور ملل متحد اشاره می کند که مشمول دفاع مشروع و دکترین حملات پیشگیرانه است. این توافقنامه نظامی در منطقه را که تهدیدی جدی برای روسیه در آینده است تغییر داد و عملیات نظامی را در شرق اوکراین آغاز کرد.

انتهای پیام/*