تقی آزاد آرامکی: تعطیلی فضای مجازی باعث شد بیشتر افرادی که با تلفن همراه خوش گذرانی می کردند فعال سیاسی شوند/ لعیا جنیدی: می خواهیم به یک معضل اجتماعی پاسخی امنیتی بدهیم. نتیجه وضعیت فعلی است

روز جدید لعیا جنیدی و تقی آزاد آرامکی در نشست اساتید دانشگاه تهران با رئیس آن دانشگاه به بیان نقطه نظرات خود در خصوص اتفاقات اخیر پرداختند.

تقی آزاد آرامکی گفت: این کار زشتی است که ما نمی دانیم! ما باید رشته های بین رشته ای را پیدا کنیم! من به عنوان یک جامعه شناس می فهمم که در این کشور چه می گذرد و می توانم یک تحلیل جامعه شناختی از آنچه اتفاق می افتد ارائه دهم. چون نمیخوای دانش من رو تصدیق کنی میگی دانش بین رشته ای! یک روانشناس صحبت می کند، شما می گویید دانش بین رشته ای! اقتصاددان صحبت می کند، شما می گویید دانش بین رشته ای! چه مفهومی داره؟ این چه بازییه که تو این مملکت ساختی؟! فرد منتقد و معترضی که حذف کردید غیر فعال شده است. بی عملی او برای شما خوب نیست. اتفاقاً او قرار بود یک فعال مثبت در این کشور باشد. شما او را مقصر می‌دانستید، می‌گفتید فلان نیروی منتقد در دانشکده علوم اجتماعی و فلان استاد دارد ماجرا را تصحیح می‌کند، امنیت را به او تحمیل می‌کنید. کی گفته این ناراحت کننده است؟ کدام مطالعه اجتماعی نشان داد که مردم در خیابان شورشیان و نمایندگان غرب و مزدور موساد هستند؟ بچه های این مملکت! کلمات را اشتباه نگیرید! اما آنها وارد این بازی شدند، چه کسی آن را ساخته است؟ ما! تعطیلی فضای مجازی بیشتر مجریان تلفن همراه را فعال سیاسی کرده است! رهبری انقلاب امام بود، رهبری انقلاب روحانیت نبود، طبقه متوسط ​​بود. ما آن را فراموش کردیم. بنابراین ما اکنون چوب آن را می خوریم. اشتباه نکنید، فریبکاری در تاریخ انقلاب اسلامی بوده است! ما همه آرمان های اخلاقی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی این کشور را سیاسی کرده ایم. همه چیز را سیاسی کردیم. خوب، ما باید چوب او را بخوریم. چون سیاسی می کنیم، حزب سیاسی نداریم، پلیس می آید، وزارت اطلاعات و سپاه دیروز آمدند.

لعیا جنادی نیز در این جلسه گفت: تامین منابع آموزشی مشکل بزرگی است. بسیاری از آنها مشکلات یادگیری دارند و والدین آنها چندین شیفت کار می کنند. شغل آینده که نامشخص است و ناامیدی و بدتر از آن را به همراه دارد، حس تعلق را به همراه دارد، زیرا برای اینکه با جامعه در تضاد نباشید، باید به جامعه وابسته باشید. در مقابل همه این مشکلات که می تواند منشأ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داشته باشد، می خواهیم راه حلی ارائه دهیم که یک راه حل امنیتی باشد که همخوانی ندارد. مشکلات نرم هستند، نیاز به تفکر و برنامه ریزی دارند، اما چون ما به موقع عمل نمی کنیم، راه حل ها و پاسخ ها به پاسخ های سخت تبدیل می شوند، از جمله سوال پوشش. ما می خواهیم با پلیس امنیت حل کنیم، یعنی به یک معضل اجتماعی که ناشی از شرایط فعلی است، پاسخ امنیتی بدهیم. تا زمانی که در خیابان مشکلی وجود ندارد، کسی نمی‌نشیند و نمی‌گوید علت این وضعیت چیست.