مجید عابدی کارشناس آموزش و پرورش در پاسخ به این سوال که به نظر شما رتبه بندی چقدر معیار خوبی برای رفع مشکلات معیشتی معلمان است؟
وی ادامه داد: طرح رتبه بندی هر چند با 10 سال تاخیر در دولت و مجلس تصویب شد، اما البته در صورت اجرای کامل و بدون تاخیر ممکن است تاثیر مشهودی در برداشت معلمان داشته باشد، اما نکاتی وجود دارد که هنوز موقعیت واقعی معلمان ثابت شده است.
عابدی گفت: بدیهی است که باید منتظر اجرای کامل طرح فعلی به عنوان راه حل اولیه باشیم. میانگین حقوق معلمان با سیستم پرداخت دستگاه های دولتی، در ده – دوازده سال اخیر، فشار اقتصادی و معیشتی عظیمی را برای ورود به این جامعه فرهیخته و فداکار وارد کرده است.
وی افزود: تصویب رتبه از سوی دولت و مجلس امری ارزشمند است اما باید نسبت و تعادل با نظام پرداخت دستگاه های دولتی که باید زودتر مورد توجه قرار می گرفت نیز در دستور کار قرار گیرد.
عضو کانون معارف اسلامی در پاسخ به این سوال که چرا روند رتبه بندی اینقدر طولانی است؟ متأسفانه آلوده شدن انتظارات صنفی به انتصابات و نفوذ در لایه تصمیم گیری، رسالت عدالت خواهی و حق خواهی را تحت تأثیر قرار داده است.
وی ادامه داد: آنچه تصویب شده حداقل یک حرکت اولیه خوب است، اما تعویق و سندرم فردا که در برخی مظنه های بودجه شنیده و دیده می شود، جای تامل، عقب نشینی و هشدار دارد. این رتبه بندی در حال حاضر 10 سال از نسبت حقوق و تعهدات و سهم تورم لجام گسیخته عقب است. اما آغاز این تغییرات را نباید به تاخیر انداخت و در گذشته نیز وعده های مشابهی داده شده است.
جدا شدن کامل رتبه ها از حوزه کارشناسی و اداری چندان منطقی به نظر نمی رسد
عابدی با بیان اینکه رتبه بندی فعلی دارای کاستی ها و نقاط ضعفی است که باید به سرعت رفع و تدوین شود، گفت: نظام آموزش و پرورش نظام جذب مستقل و فرآیند مستقلی برای جذب نیروهای اداری و متخصص ندارد، بنابراین به تدریج از منابع و آموزش دیده می شود. از تجربیات خود در توسعه سیستم کارشناسی و اداری خود استفاده می کند. از سوی دیگر، بسیاری از مشاغل تخصصی و تمام وقت در نظام آموزشی مستلزم صف و دانش و تجربه آموزشی است. این امر در برخی از واحدهای وزارت علوم نیز رایج است و روسای گروه ها، روسای دانشکده ها و حوزه های پژوهشی و … البته نمی توانند بدون تجربه آموزشی باشند.
وی افزود: بر این اساس جدایی کامل رتبه ها از حوزه تخصصی و اداری چندان منطقی به نظر نمی رسد و بهتر است رتبه و جایگاه معلمان، تفاوت نسبت عملکرد و ارتباط آن با حوزه حفظ شود. آموزش و تخصص، اقدامات. البته نکته قابل توجه در این زمینه این است که در 10 سال گذشته انصاف و کفایت نظام پرداخت در بخش‌های کارشناسی و اداری رعایت نشده است و به استثنای برخی از هیئت‌ها و سازمان‌های مستقل، سایر بخش‌ها تفاوت‌های واقعی با یکدیگر دارند. درآمد به سازمان های دولتی
این کارشناس آموزش و پرورش گفت: حقیقت این است که به طور کلی طرح رتبه بندی فعلی از نظر سختی کار روی همه ارکان آن اشتباه است. مقایسه دشواری تدریس در دبستان با تدریس با دانش آموزان خوب و آماده اشتباه است. مقایسه دشواری تدریس در مدارس و مناطق دورافتاده کوپری با کار اساتید دانشگاه در مراکز استان ها و شهرستان ها اشتباه است. این مشکل در اکثر سیستم های آموزشی دنیا مشاهده می شود.
وی در خصوص طبقه بندی سایر گروه های حاضر در مدرسه به عنوان خدماتی و مراقبین گفت: خدمات آموزشی و مراقبین به ویژه در مؤسسات آموزشی اغلب از تنوع، تراکم، سختی و ساعات کاری بسیار بیشتر از سایر سازمان ها و مؤسسات برخوردارند. کار سرویس ها و سرپرستان مدارس هرگز محدود به ساعات کار و قانون کار نیست و حجم کار و حجم کاری آنها قابل مقایسه نیست. از طرفی سیستم مناسبی برای پرداخت اضافه کار برای این بستگان وجود ندارد، بنابراین باید تفاوت ها را پیش بینی کرد و حقوق آنها را در نظر گرفت و تغییر داد.
عابدی با اشاره به وضعیت معلمان در سایر کشورها گفت: نظام آموزشی ما از نظر سهم بودجه کشور، رتبه و جایگاه حقوق در دستگاه های اجرایی، سهم خدمات و رفاه، جایگاه و منزلت اجتماعی، سهم بودجه‌های پژوهشی، ساختمان‌ها و سازه‌ها از نظر اداری، میزان همپوشانی و همکاری دستگاه‌های اجرایی با نظام آموزش و پرورش و همچنین اولویت در مدیریت و حاکمیت و دیدگاه‌های مسئولان در نقش آن، به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. کشورهای در حال توسعه.
وی ادامه داد: زمانی که قیمت‌گذاری در اکثر نظام‌ها و خدمات و محصولات صنفی با کشورهای دیگر مقایسه می‌شود و در اینجا باید انتظار داشت که نظام آموزشی جهانی داشته باشیم و حداقل نگاه‌های منطقه‌ای، بسیار فرسوده، ناشناخته و غیرحرفه‌ای تغییر کند. یک بار برای همیشه، نظام آموزش و پرورش در همه ارکان آن از جایگاه در دولت، اولویت اسناد تحول و توجه پژوهش، نظام خدمات و پرداخت، تغییر و تحول است.
این عضو کانون معارف اسلامی گفت: نظام رتبه بندی معلمان بیش از آن که تصمیمی مادام العمر باشد، راهی و فرصتی برای ارتقای سطح آموزش و ارتقای دانش و مهارت معلمان خواهد بود.