روز جدید : برجام نه تنها درد اقتصاد ما را مانند گذشته درمان نمی کند، بلکه بر دردها می افزاید، مانند همان ارز 4200 تومانی که زاییده کسانی است که امروز به موفقیت جراحی اقتصادی کشور وابسته هستند. احیای برجام توسط دولت
بیش از یک هفته است که دولت سیزدهم به تکلیف قانونی خود مبنی بر حذف ارز 4200 تومانی بدون توجه به منافع زودگذر سیاسی در سال اول ریاست جمهوری خود و صرفا رعایت مصالح نظام و مردم عمل کرده است. این عملیات دردناک با حفظ محبوبیت عمومی به سال های آخر حکومت موکول شد تا در صورت کاهش محبوبیت، دیگر برای مدیران دولت فعلی اهمیتی نداشته باشد و به رضای خدا و مصلحت عمومی برسد. ، این حرفه ها خریداری نمی شوند.
نکته عجیب اینجاست که حالا همان جریان سیاسی که هشت سال تمام فعالیت های کشور را به حالت تعلیق درآورده و حتی نوشیدن ما را به برجام و نتیجه مذاکرات وابسته کرده است، این روزها به جای کمک به اجرای بهتر طرح دموکراتیزه سازی یارانه ها، وی پیش از این نیز به هند یادآوری کرده و مدعی است «بدون مجوز برجام، طرح لغو ارز 4200 تومانی چشم انداز روشنی نخواهد داشت».
در پاسخ به ادعای نهنما باید تاکید کرد که اگر برجام کیفیت داشت، ابتدا باید از خود دفاع می کرد، نه اینکه با امضای یک دیوانه در آمریکا و دو برابر شدن تحریم هایی که باید یکبار برای همیشه برداشته می شد، فوراً علیه خود مخالفت می کرد. !! وانگهی برجام کزائی حتی در دوران شکوفایی اقتصاد ما (اواخر 94 و 95) هم نتوانست گره گشایی کند.
جالب اینجاست که خود غربی ها بر خلاف هواداران داخلی خود اعتراف می کنند که برجام حتی اگر احیا شود، چیزی برای ایران به ارمغان نمی آورد. کسانی که امروزه موفقیت جراحی اقتصادی دولتی را در گرو احیای برجام می دانند، در واقع پایه گذار فشار روزافزون بر مردم و کوچکی توده های آنها در گذشته و حال هستند.