در این بین تنها کمیسیون داوران و فدراسیون ایران باید با حذف فغانی از لیست بین المللی ایران پاسخگو باشند. کمیته داوران ایران با این بهانه که حضور فغانی به عنوان نفر اول در لیست بین المللی فرصت را از دیگر داوران مانند مود فنادی فر می گیرد. او آن را از لیست حذف کرد. اگرچه فاصله زیادی بین توانایی نفر اول و دوم لیست بین المللی (فغانی و فنادی فر) و حضور فغانی به عنوان نفر اول لیست هرگز گزینه ای برای نفر دوم نبود.
اما با فرض محال مبنی بر صحت اظهارات کمیسیون داوری و حضور فغانی به عنوان نفر اول، یک احتمال اساسی در مجامع بین المللی به وجود آمد. در چنین شرایطی راه حل درستی وجود داشت که فغانی به هیئت داوران پیشنهاد داد. فغانی پیشنهاد کرد: «فانی فر را به عنوان نفر اول در لیست قرار دهید و نام او را نفر دوم بگذارید.» تا هر دو فرصت خود را در سطح بین المللی نشان دهند. اما تنها یک تصمیم خودخواهانه که به شکل خودباختگی در آمد، استعدادی را از داوری ایران گرفت که امروز فقط می توانیم افسوس بخوریم.
فغانی حالا نه به عنوان یک داور ایرانی که به عنوان یک داور استرالیایی در مجامع بین المللی حاضر می شود! حفظ نخبگان هنری مستلزم این است که مردان فدراسیون نشان دهند که چقدر در این عرصه دیوانه هستند و به راحتی سرمایه ای که در ایران کشت می شود. خیلی راحت سوختند. کمیته قضایی خود را از این تصمیمات کنار نگذاشت و فشارهای بیرونی گاهی آن کمیته را مجبور به تصمیم گیری می کرد که در نهایت پشیمان می شد. امروز فغانی نه مانند یک نخبه ایرانی، بلکه مانند یکی از پایتخت های استرالیا رفتار می کند و تنها چیزی که برای ما می ماند حیف اوست!