دلسوزی مسئولان نسبت به خوانندگان پاپ استان کرمان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از آرماند; در دنیای امروز موسیقی یکی از تاثیرگذارترین و مهم ترین موضوعاتی است که جامعه به آن توجه ویژه ای دارد و موسیقی با پیام های خود تاثیر زیادی بر زندگی مردم و ماهیت جامعه دارد. در ماهان جوانانی هستند که سال هاست در عرصه موسیقی فعال هستند و فعالیتشان به گوش سایت های پرمخاطب و علاقه مندان به موسیقی می رسد اما تاکنون در این عرصه هنری دچار غفلت ها و ناراحتی های زیادی شده اند.

یکی از نوازندگان جوان و فعال ماهان هادی نقی زاده متولد 6 اردیبهشت 1365 در ماهان فرزند شهید گلمرضا نقی زاده و برادر شهید مهدی نقی زاده است. هادی نقی زاده خواننده پاپ است و فعالیت رسمی خود را از سال ۱۳۷۶ با تک آهنگی درباره شهید آغاز کرد. وی دارای مدرک مدیریت فرهنگی است و در حال حاضر ساکن کرمان و کارمند اداره پست است. نقی زاده تاکنون 13 تک آهنگ منتشر کرده است.

هادی نقی زاده در گفتگو با راه آرمان; اولین اثرم شهید در سال 1397 همزمان با سالگرد شهادت برادرم منتشر شد.

وی افزود: از کودکی به مطالعه علاقه داشتم. من یک رکورد کوچک داشتم که دو دکمه داشت. وقتی آن را فشار دادم، شروع به ضبط، خواندن، ضبط و گوش دادن کرد. خیلی دوست داشتم صدایم شبیه خواننده های خوب باشد که با تمرین و تکرار این اتفاق افتاد.

نقی زاده گفت: تاکنون 13 تک آهنگ به نام های نامه، ریسک، دنیای تکرار نشدنی، بهار، ناخدای عشق، در انتظار عباس، طاقت ندارم، مادر، آخرین نفس، گل هشتم، مرد آسمانی و آهنگ اروند خوانده و منتشر کرده ام. .

این خواننده موسیقی پاپ استان کرمان تاکید کرد: برای ماندگاری یک قطعه موسیقی عوامل متعددی از جمله عوامل اجتماعی، اقتصادی، روانی و هنری دخیل هستند که باید در کنار هم داشته باشیم. من هنوز با ایده آل هایم فاصله دارم، در این سال ها سعی کردم مرتب کار کنم و از شکست هایم درس بگیرم، همیشه سعی کرده ام از توانایی ها و توانایی هایم نهایت استفاده را ببرم و از شغلی که پیشنهاد می کنم راضی نیستم.

وی گفت: هدف من این است که در ماهان و کرمان به سطحی برسم که با آن آشنایی کامل دارم، البته مسیر سختی است و هرکسی که می خواهد در این مسیر قدم بگذارد باید بسیار قوی و صبور باشد. تلاش، بلکه مسئله هزینه است، زیرا در هر صورت برای رسیدن به هدف باید هزینه کرد.

نگی زاده بیان کرد: در این راستا عده ای کمک زیادی به من کردند و برخی مرا کنار زدند و به آهنگ هایم توجهی نکردند. اما در همه اینها حکمتی نهفته است. فکر نمی کنم تا نوبت شما باشد هیچ اتفاقی برای شما نخواهد افتاد و این چیزی است که من از بزرگان یاد گرفتم. در طول زمان اتفاقات خوبی برای من افتاده است که خوشحالم و خدا را شکر می کنم.

وی گفت: آخرین آهنگم به نام ماما است که توسط آرش حسینی سروده شده و رامین بهارستانی تنظیم کرده و به تازگی منتشر شده است.

هادی نقی زاده فردی صادق و صمیمی است، اگرچه برخی افراد پس از انتشار چندین تک آهنگ رفتارهای بی ادبانه خود را آغاز کردند، اما او هنوز چیزی نمی گوید و به راه خود ادامه می دهد.

وی ادامه داد: ترانه ای در مورد شهدا، اهل بیت، سردار سلیمانی خواندم. متاسفانه بنیاد شهید از من به عنوان فرزند شهید حمایت نکرد.

تنها جایی که مورد حمایت قرار گرفتم جشن بزرگ میلاد امام رضا (ع) در مسجد رضا ماهان بود که جا دارد از روح علیرضایی فرزند شهید علیرضایی تشکر کنم که مرا به افتتاحیه دعوت کرد. آهنگ “امام رضا” آنجاست. در همین مراسم سرود شهید خوانده شد.

در حال حاضر موسیقی ما متأسفانه خیلی بد است، آهنگ های جذاب زیادی وجود ندارد و بعضی ها چیزهایی می خوانند که فاجعه فرهنگی است، الان افرادی هستند که خوب می خوانند، پس چرا از آنها حمایت نکنیم.

نقی زاده از عدم حمایت مقامات حزبی دل پر از درد دارد.

در ادامه با رامین رحیمی خواننده پاپ که با شرایط خاصی که دارند در این عرصه موفق هستند گفت وگو می کنیم.

رامین رحیمی در گفتگو با راه آرمان; وی گفت: متولد 27 اسفند 1385 هستم که به دلیل مشکل جسمانی کار در این رشته برایم بسیار سخت بود اما از 14 سالگی به بازیگری و سنج علاقه زیادی داشتم.

وی افزود: برای تمرین نزد استاد طاهری رفتم. گفت من اول ازمایش می گیرم اگر بتوانید کار کنید تمرین را شروع می کنیم. آزمون دادم، قبول کردند و کارم را شروع کردم.

رحیمی گفت: کتاب های 1، 2 و 3 روحلا کلگی را خواندم، سپس کیبورد و کمی پیانو در کنار آن را یاد گرفتم، با استاد دیگری به نام کلگی کار کردم و شروع به نواختن کیبورد کردم.

وی گفت: در سال 1377 در سی و یکمین جشنواره بین المللی مدرسه کامکار موفق به کسب رتبه شدم.

رحیمی گفت: معتقدم اگر خداوند چیزی از انسان بگیرد در مقابل چیزهای دیگری به انسان می دهد اما باید حمایت و حمایت شود.

وی گفت: در ایران هر چقدر هم که مشکلات وجود داشته باشد، آن طور که باید به موسیقی توجه نمی شود.

رحیمی درباره مشکلات جسمانی اش که به موسیقی اش آسیب وارد کرده بود، گفت: 7 ماه پیش مریض شدم و در بیمارستان بستری شدم. به گفته دکتر، من از هیپوکسی رنج می بردم. میخوام بگم اکسیژن خونم به 68 رسید 72 ساعت بیهوش بودم و 3 روز بعد که به هوش اومدم اکسیژنم به 80 یا 90 رسید.

وی افزود: پزشکان هاشمی و علی بهاگری پس از معاینه به من گفتند باید دستگاه بیپ که روی ریه کار می کند تهیه کنیم. این دستگاه برای افرادی است که ریه آنها آسیب دیده است. یکی از دوستان ما این دستگاه را اجاره کرده بود و حال من خیلی خوب بود. قیمت این دستگاه 30 میلیون تن بود که با ماهی 2 میلیون تن حتی به صورت اقساطی هم نتونستم بخرم ولی نخریدم. تا اینکه بهزیستی این دستگاه را به قیمت یک میلیون تن به من داد و خدا را شکر مشکل ریه ام حل شد.

رحیمی گفت: به خاطر این مشکلات هفت ماه نتوانستم موسیقی بزنم. وقتی من به دنیا آمدم پدر و مادرم زندگی خوبی داشتند اما بعد به خاطر مشکلات من زندگی خوبی نداشتند و الان مستاجر هستیم. قبل از اینکه مریض شوم، تعداد شاگردانم در ویولن بیشتر از کیبورد بود.

وی ادامه داد: برای کار به مؤسسه رعد رفتم اما به دلیل بودجه ای که باید مثلاً 10 وسیله برای تدریس می گرفتم، نداشتند اما الان شاگرد ندارم چون دارم. برای داشتن مکانی با تجهیزات می توانم شاگردانم را آموزش دهم. به خاطر وضعیت مالی خانواده و بیماری ام ندارم اما به موسیقی و کارم توجهی نمی کنم. اگر کادرفنی حرف های من را دیدند لطفا در زمینه موسیقی از من حمایت کنند.

انتهای پیام/