رضا نصری، وکیل بین‌المللی با انتشار توئیت‌هایی نوشت: بدانید اگر برجام نبود، عضویت ایران در شانگهای امکان‌پذیر نبود. و اگر ایران به وضعیت حقوقی قبل از برجام بازگردد، ادامه عضویتش در سازمان شانگهای – یا حداقل توانایی ایران برای استفاده از ظرفیت این همکاری – به طور جدی زیر سوال می رود.
رضا نصری، وکیل بین‌المللی با انتشار توئیت‌هایی نوشت: اگر برجام نبود، عضویت ایران در شانگهای امکان‌پذیر نبود.
وی نوشت: سازمان همکاری شانگهای یک نهاد حقوقی مستقل است که – بر اساس سند تاسیس و سایر اسناد و موافقتنامه های مصوب – ملزم به پایبندی به منشور ملل متحد تلقی می شود. اساسنامه این سازمان بر اساس ماده 102 منشور سازمان ملل متحد در دبیرخانه سازمان ملل به ثبت رسیده است.
ضمناً طبق مفاد مقرر «سازمان همکاری شانگهای»، عضویت در این سازمان منوط به عدم مشمول تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد کشورهای متقاضی است. پس حداقل بر اساس اسناد حقوقی شانگهای در انطباق قوانین این سازمان با استانداردهای منشور سازمان ملل تردیدی وجود ندارد.
در نتیجه همانطور که انعقاد برجام باعث شد – از طریق لغو قطعنامه های شورای امنیت – مانع نظارتی الحاق ایران به پیمان شانگهای برطرف شود، ادامه عضویت «سبک» ایران در آن سازمان نیز منوط به یک احیای برجام و تکمیل برنامه مندرج در آن – تا خروج کامل پرونده کشور از شورای امنیت.
به عبارت دیگر، عضویت ایران در پیمان شانگهای، احیای برجام را بیش از پیش ضروری می‌سازد، حتی اگر به دلیل جدول زمانی درج شده در آن تا عادی‌سازی کامل اوضاع در ایران باشد.
بنابراین لازم است شخصیت ها و جریان های سیاسی کشور به جای قرار دادن برجام بر توافق شانگهای و توسل به اظهارات بی اساس جناحی، ارتباط این دو سند بین المللی با رهبری کشور را به رسمیت بشناسند. و تلاش برای احیای برجام – حتی اگر به معنای تحکیم عضویت ایران در شانگهای، همسو کردن موقعیت ایران با سایر اعضا و استفاده کامل از ظرفیت ایران در آن پیمان باشد.
بدانید که اگر برجام نبود، عضویت ایران در شانگهای ممکن نبود. و اگر ایران به وضعیت حقوقی قبل از برجام بازگردد، ادامه عضویتش در سازمان شانگهای – یا حداقل توانایی ایران برای استفاده از ظرفیت این همکاری – به طور جدی زیر سوال می رود.