سردرگمی مردم با تصمیمات عجیب دولت

مونا باید ساعت 6 صبح روز 15 ژوئن سر کار حاضر شود و نمی داند با دختر سه ساله اش چه کند. می‌گوید: «من صبح‌ها دخترم را پیش مادرم می‌گذاشتم، اما حالا چطور ساعت 5:30 صبح او را بردارم و تحویلش دهم؟» مادرم چه گناهی کرده و چرا باید 3 ساله شوم. کودک پیر در آن زمان بد می خوابد صبح ها؟

صبا 32 سال سن دارد و کار می کند و به اکوتان 24 گفت: به ما گفتند که ساعت شما شناور است و از 9 به 3 می رسد، آیا این بدان معناست که من باید از ساعت 1 تا 3 بدون تجهیزات سرمایشی سر کار باشم؟ مثلا میذارن وسایل خنک کننده و برق و کولر برای کار داشته باشیم؟ آیا می توان دوباره همان وضعیت افت برق را داشت و چرخاندن ساعت ها چه تاثیری دارد؟

حمیدرضا 41 ساله است اما می گوید کارمند شهرداری است، همسرش در یکی از وزارتخانه ها کار می کند و دو فرزند دانشجو دارد. میگه یعنی باید دو تا بچه رو که میخوابن بذاریم خونه و ساعت 5 صبح بریم سر کار؟ عجیب نیست که بیش از سه ماه است که این بچه ها صبح که از خواب بیدار می شوند پدر یا مادرشان را در کنارشان نمی بینند؟

او می گوید دو پسرش 7 ساله و یکی 9 ساله هستند و وضعیتش بهتر از بچه های زیر 5 سال است اما برایش سخت است که بچه ها را اینطوری صبح و از طرف دیگر تنها بگذارد. او می‌گوید که نمی‌داند آیا می‌تواند در تمام برنامه‌های فوق‌درسی که قصد دارد برای بچه‌هایش در شب برنامه‌ریزی کند، شرکت کند یا خیر، زیرا هیچ مدرسه‌ای قطعاً ساعت 5 یا 6 صبح باز نیست.

او به اشتراک می گذارد که او و همسرش تصمیم گرفتند که همسرش از ساعات شناور استفاده کند، زیرا شغل او به گونه ای است که باید در ساعات اصلی در محل کارش حضور داشته باشد و به این ترتیب حداقل همسرش صبح بچه ها را آماده می کند و سپس خانه را ترک می کند

اما سوال صبا همچنان جدی است که اگر برخی از کارمندان باید تا 3 ساعت در محل کار باشند، این برنامه چگونه صرفه جویی می کند در حالی که اکثر سیستم های روشنایی و سرمایشی با سیستم یکپارچه در ادارات کار می کنند و عملاً در مصرف انرژی صرفه جویی نمی کنند.

این نظرات بخشی از بسیاری از اظهارنظرها در مورد تصمیم جدید دولت برای تغییر ساعت کاری از 24 خرداد به 15 شهریور است. تغییر ساعت کاری واکنشی به عدم تغییر ساعت تابستانی امسال بود که با قانون جدید مجلس جایگزین شد.وزیر نیرو در 17 فرودین اعلام کرد که «طبق مصوبه شورای دولت، ساعت کاری ادارات از 15 الی 15 خرداد شهریور ماه سال جاری از ساعت 6 صبح الی 13 خواهد بود.

تغییر ساعت تابستانی و چالش تحمیل شده توسط دولت ها
تغییر ساعت در ابتدای هر سال که حداقل از اوایل دهه 70 برای شهروندان ایرانی یک مشکل عادی بود، برای اولین بار از زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد به چالشی جدی در کشور تبدیل شد. احمدی نژاد تنها یک سال از ورود به ایستگاه پاستور نگذشته بود که در اوایل سال 2005 تصمیم گرفت ساعت را تغییر ندهد و به این ترتیب نوآوری انجام داد، نوآوری که در آن سال با هزینه گزافی برای بخش انرژی ایران اجرا شد. تاثیرگذار و جدی که مجلس را مجبور به واکنش کرد و در نهایت با تصویب این قانون، تغییر ساعت تابستانی در روز اول فرودین هر سال به قانون تبدیل شد. قانونی که این بار در نهایت توسط مجلس یازدهم نزدیک به جریان استبدادی لغو شد و بدعتی که زمانی احمدی نژاد مطرح کرد با کمک دولت کپی برداری خود و به اصطلاح انقلابی به قانون جدید کشور تبدیل شد. مجلس.

اما روند ساعت تابستانی چگونه است و تغییرات آن چه اهمیتی دارد؟

و البته سوال مهمتر این است که اگر به گفته مسئولان و طراحان این طرح، ساعت تابستانی تاثیری ندارد، دلیل تغییر ساعت در این بین چیست؟

ساعت تابستانی چیست؟

در حال حاضر حدود 70 کشور در طول سال تغییراتی را در زمان رسمی خود ایجاد می کنند تا از نور خورشید بیشتر استفاده کنند و از ساعت تابستانی استفاده کنند.
ساعت تابستانی رژیمی است که در آن ساعت ها معمولاً در 6 ماه اول سال یک ساعت به جلو کشیده می شوند و در 6 ماه دوم سال به حالت اولیه خود باز می گردند. این تغییرات ساعت در مناطق زمانی منجر به روزهای طولانی‌تر در عصر و روزهای کوتاه‌تر در صبح می‌شود.

افغانستان، جزایر هلند، آلبانی، آندورا، قطب جنوب (قطب جنوب)، استرالیا، اتریش، بلژیک، برمودا، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کانادا، شیلی، کرواسی، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، مصر، استونی، جزایر فارو، فیجی، فنلاند، فرانسه، آلمان، جبل الطارق، یونان، گرینلند، گرنزی، هائیتی، مجارستان، ایرلند، جزیره من، اسرائیل، ایتالیا، جرسی، کوزوو، لیتوانی، لبنان، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، مکزیک، مولداوی، موناکو، مونته نگرو، مراکش، هلند، نیوزیلند، جزیره نورفولک، مقدونیه شمالی، نروژ، فلسطین، پاراگوئه، لهستان، پرتغال، رومانی، سنت پیر و میکلون، سن مارینو، صربستان، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سودان، سوئیس، باهاما، اوکراین ، انگلیس، آمریکا، واتیکان و صحرای غربی کشورهایی هستند که به گفته مقامات آنها در سال 2023 در همه کشورها یا مناطق از ساعت تابستانی استفاده خواهند کرد.

در عین حال، طرفداران تغییر نکردن آب و هوا بدون توجه به خورشیدی بودن زمین (ایران یکی از این کشورها محسوب می شود) استدلال می کنند که این تغییر آب و هوا علیرغم افزایش قابل توجه مصرف انرژی، تأثیری بر کاهش مصرف انرژی ایران ندارد. نداشت

تابستان و کاهش مصرف برق در کشور

یکی از مهمترین بحث های کارشناسی در مورد استفاده از ساعت تابستانی افزایش مصرف برق در مواقعی که تغییر ساعت رسمی در کشور مجاز نیست. لازم به ذکر است که بر این اساس اگر بخواهیم دلیل افزایش مصرف برق مشترکان را بفهمیم، در صورت عدم تغییر ساعت رسمی در کشور، باید بدانیم که سه ساعت مهم قرارداد در جهان

این سه زمان به ترتیب زمان خورشیدی، زمان استاندارد و زمان محلی است و به ترتیب در سیستم تغییر ساعت به منظور استفاده از نور روز و صرفه جویی در مصرف انرژی، زمان محلی به زمان خورشیدی نزدیک می شود تا بتوان از زمان طبیعی از نور خورشید استفاده کرد. من بیشتر استفاده کردم با یک ساعت جابجایی زمان، طلوع خورشید در ساعت 6 صبح است که در پایان روز طول روز را افزایش می دهد، یعنی غروب خورشید به جای 19:30 به ساعت 20:30 منتقل می شود.

اما مشکل انتقاد از تغییر نکردن ساعت به حدی جدی است که خبرگزاری فارس به عنوان حامی همیشگی مجلس و دولت سیزدهم نیز نوشته است که «یک ساعت جلو بردن ساعت در روز 11 فروردین و عقب بردن آن در 31 شهریور نکات مثبتی را بیان می کند.» خیلی چیزها را ارائه می دهد، بر این اساس با یک ساعت جلو بردن ساعت در روز 11 فروردین، از زمان تلف شده و غیرقابل استفاده مردم کاسته می شود و به عبارتی فاصله زمانی بین بیدار شدن از خواب تا شروع روزانه کاهش می یابد. روتین. کار کاهش می یابد و معادل زمان دقیق خواهد بود. به خواب اضافه می شود.”

چگونه دو درصد پس انداز نادیده گرفته شد؟

عجیب است که علیرغم همه انتقادات بخش بزرگی از حامیان مجلس انقلاب به طرح عدم تغییر ساعت، اما نمایندگان تصمیم گرفتند به هر قیمتی این طرح را اجرا کنند، عجیب است که حتی سخنگوی کشور صنعت برق در اسفند 1400 و در دولت رئيس جمهور نيز اين موضوع را مطرح كرد و اذعان كرد و گفت: صرفه جويي بين 1 تا 2 درصد در مصرف برق هر ساله با تغيير ساعت و در صورت عدم تغيير ساعت در سال آينده (1402) مانند هر سال انجام مي شود. سال، منجر به افزایش مصرف و مشکلات تامین برق خواهد شد.

وی این سخنان را در زمانی بیان کرد که مجلس قصد داشت این طرح را برای سال 1401 نیز اجرا کند که در نهایت با شکست مواجه شد و به سال 1402 موکول شد. با توجه به نوع محاسبات و سال‌های مختلف، می‌توان ادعا کرد که حدود ۲ درصد در پیک مصرف و ۱ درصد بر مصرف انرژی تأثیر دارد.»

اما مشکل عجیب آن اظهار نظر نبود، مشکل عجیب استفاده معکوس از آن عدد توسط برخی منتقدان تغییر ساعت بود. برخی از نمایندگان و مخالفان تغییر آب و هوا در فرودین به این مشکل اشاره کردند و گفتند که تغییر آب و هوا تنها دو درصد تاثیر دارد و اهمیتی ندارد.

این در حالی است که مصرف برق در زمان پیک مصرف گاهی به مرز 68 هزار مگاوات می رسد و مثلاً در 22 مرداد 1401 این امر منجر به اخطار وزارت نیرو مبنی بر 69 بودن توان شبکه برق کشور شد. هزار مگاوات، و در حال حاضر مصرف روی خط قرمز نزدیک است. در واقع برخلاف تصور و انجام برخی از نمایندگان، صرفه جویی دو درصدی در زمان پیک مصرف برق کم نیست و پایداری این شبکه مستلزم همه روش ها برای کاهش مصرف است.

ساعت را یک ساعت عوض نکردند، ساعت کاری ادارات را به هم ریختند

از سوی دیگر، سوال جدی این است که اگر به گفته مسئولان و نمایندگان مجلس و مخالفان تغییر ساعت تابستانی، این موضوع هیچ هزینه ای بر کشور تحمیل نمی کند و هیچ سودی برای کشور ندارد، دلیل آن چیست. برای تغییر ساعت کار؟ همون موقع که زمان رو عوض نکردن و DST رو پیاده کردند با تغییر ساعت اداری پیاده سازی میکنن؟

از طرفی سوال اینجاست که اگر تغییر ساعت کاری برای کاهش مصرف انرژی است، در این شرایط شناور بودن ساعت کاری از 8 به 2 یا 9 به 3 چه معنایی دارد؟ آیا دولت نباید مسئول این سردرگمی عجیب باشد؟

در حالی که در اکثر سازمان ها، ادارات دولتی و بانک ها سیستم روشنایی، گرمایش و سرمایش به صورت یکپارچه یا حداقل به صورت طبقه ای عمل می کند، چه برای همه حاضران و چه برای یک نفر یا یک گروه محدود، آیا این انرژی نباید مصرف شود؟ چگونه می توان این سردرگمی را درک کرد و در واقع این وضعیت چیست؟
همچنین با این ساعات شناور، چه اتفاقی برای مشتریان می افتد؟ آیا مشتریان باید ساعات کاری کارمندان را به طور جداگانه از بخش کاری خود ثبت کنند و آنها را با ساعات کاری خود تطبیق دهند؟

این پرسش ها و مشکلات و بسیاری موارد مشابه دیگر را می توان در زمره مشکلات پروژه های غیرکارشناسی دانست که مشکلی بدون راه حل نهایی با گره های متوالی بر روی آن مطرح می شود، این امر باعث افزایش بحران برای شهروندان و نتیجه به جای اجرا می شود. این عملکرد، آنها غیر کاربردی می شوند و تقریباً هیچ کس مسئول مشکلات موجود نیست.