روز جدید : تحقیر ملی دیپلماسی و ادب ظریف و رعایت آداب و رسوم رایج و بدیهی نیست. تحغیر ملی یک رسانه استثنایی است که از نظر سیاسی تنها 20 درصد مردم ایران را نمایندگی می کند، اما از طرف کل ملت ایران صحبت می کند.
شبکه سوم سیما که در ابتدا برای سرگرمی و جذب مخاطبان جوان و در دوران مدیریت علی اصغر پورمحمدی طراحی شده بود، مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. همفکران به هر دلیلی.
نکته جالب اینجاست که از یک طرف مدیران صدا و سیما گلایه دارند که ما مخاطبان خود را از دست داده ایم و شبکه هایی مانند ایران کالا و شما را به همین دلیل تعطیل کرده ایم و از طرف دیگر شبکه سه نیز همین موضوع را دنبال کرده است. مسیر. فشار دادن
ماجرا از این قرار است که در برنامه «فارین پالیسی» که به دیدار اخیر سران ایران، روسیه و ترکیه در خصوص سوریه در تهران اختصاص داشت، از توییت یکی از فعالان رسانه ای (امیررضا نظری) به دلیل تشریفات و تشریفات انتقاد کردند. تدابیر شدید امنیتی در استقبال از سفر اخیر پوتین به تهران طعنه آمیز بود که «تهران در شهریور 1320 اینگونه اشغال نشده بود!»
نگارنده این سطور نیز این تعبیر را نمی پسندد، زیرا ولادیمیر پوتین پس از تجاوزات روسیه به اوکراین، طبیعتاً هدف اقدامات تروریستی قرار می گیرد و نگرانی ها در مورد زندگی وی بسیار افزایش یافته است و تهران به عنوان میزبان باید این ملاحظات را رعایت کند. نه تنها این اردوغان دشمنی ندارد.
اینکه چرا یک توییت یک برنامه نویس اصولگرا را وادار به واکنش می کند نیز در نوع خود جالب است، زیرا توییتر بیشتر در ایران فیلتر است و قرار نیست رادیو و تلویزیون انحصاری توییت پخش کند.
مجری – امیرحسین طهماسبی – با این عذرخواهی گفت: آیا دوستان آقای ظریف فراموش کرده اند که ایشان در مقابل امیر کویت زانو زده و باعث این ذلت ملی شده اند؟
تنفر تلویزیون از ظریف پایانی ندارد! (+فیلم) سیما ظریف را به «تحقیر ملی» متهم کرد/ انتقاد از «دروغ و خباثت رسانه انحصاری» علیه وزیر امور خارجه سابق
این حجم از دروغ و نفرت نسبت به رئیس سابق دیپلماسی جمهوری اسلامی در رسانه های رسمی جمهوری اسلامی واقعا تعجب آور است و لحظه ای فکر می کند کارگردان «گاندو» پشت این پخش است!
اما اولا از کجا می دانستند که آقای امیررضا نظری دوست آقای ظریف است؟ من شک دارم که آقای ظریف این جوان را از نزدیک دیده باشد. مگر اینکه فردی که از صلح، تعامل و برجام حمایت می کند، «دوست ظریف» محسوب شود.
نکته دوم و فنی موضوع این است که در عرف دیپلماتیک وقتی یک مقام ارشد (نسبت به همکار) می‌نشیند، مقام پایین‌تر مقابل او باید در همان سطح باشد.
مراد به معنای جایگاه دو کشور بالا و پایین نیست و در عمل دیپلماتیک وزیر امور خارجه یک کشور از امیر، پادشاه یا رئیس جمهور کشور دیگر پست تر است. حتی اگر یکی وزیر امور خارجه آمریکا باشد و طرف دیگر رئیس جمهور ماداگاسکار!
سپس بحث سن، سابقه و مسلمان بودن مطرح است. در عرف مسلمانان احترام و ادب نسبت به بزرگان لازم است. آنقدر علیه کشورهای حاشیه خلیج فارس گفته و شنیده شده است که فراموش کرده ایم مسلمان هستند و تصور می کنیم همه دنیا از آنها متنفرند و ما خوب هستیم که آنها از دیپلمات ها انتظار دارند این گونه رفتار کنند.
هیئت منصفه از فراموشی امیر کویت می گوید که دکتر علیرضا مرندی بعد از جنگ به بغداد رفته و با صدام حسین دست داد تا او را برای اجلاس سران سازمان کنفرانس اسلامی به تهران دعوت کند. دکتر مرندی فداکاری کرده بود و بعدها خانواده برخی شهدا با او قهر کردند. اما او باید چه کار کند؟ وقتی جنگ تمام شد و پیام دعوت رهبران را به همراه داشت و عراق نیز از این قاعده مستثنی نبود، راه فرار دیگری نبود.
لبخند و مصافحه ناگزیر دکتر مرندی با بذر فساد و فاجعه مشکلی نداشت، اما هم نشینی ظریف با امیر کویت یک ذلت ملی است؟
غیر از آنها، امیر کویت نیز مانند سعود الفیصل عربستان یکی از باسابقه ترین وزرای خارجه جهان بود و به مدت 28 سال وزیر امور خارجه کویت بود و بر اساس سابقه خود، به همدیگر احترام می گذارند، همانطور که سفرای مقیم ایران همیشه به صلاح الزواوی، سفیر دیرینه فلسطین، احترام گذاشته اند، که البته این از نظر خلق و خوی شخصی او بود.
در مجلس ایران قبل از ساختمان فعلی بهارستان که بزرگ است و تا مجلس ششم اینگونه نشستن رایج بود و گویاترین عکس آقای حداد عادل در کنار آقای خاتمی رئیس جمهور است. از زمان چون راه دیگری وجود ندارد. وقتی نشسته است نمی‌شود بلند شد و نمی‌فهمند چه می‌گوید و نمی‌توانید از رئیس‌جمهور بخواهید بلند شود تا بنشیند تا آنها در یک سطح باشند.
تحقیر ملی دیپلماسی، ادب ظریف و رعایت آداب و رسوم رایج و بدیهی نیست. تحغیر ملی یک رسانه استثنایی است که از نظر سیاسی تنها 20 درصد مردم ایران را نمایندگی می کند، اما از طرف کل ملت ایران صحبت می کند.