شهیدی که حتی در زیر شکنجه نماز شب را ترک نکرد / استقامت مثال زدنی آیت الله غفاری از اسناد ساواک به زبان اسرا

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش صاحب نیوز؛ شهید آیت الله حسین غفاری (1293-1353) از روحانیون مبارز انقلاب اسلامی، شهید ساواک بود. حسین غفاری، تابستان 1335 ق. (دقیقا در سال 1293 شمسی) در آذرشهر به دنیا آمد. در نوجوانی به تبریز رفت و در آنجا به کار و تحصیل علوم دینی پرداخت. تاریخ 100 ساله اخیر آذرشهر رازهای خاص خود را دارد. در میان همه این اسرار می توان شخصیت های بزرگی را یافت که هر یک مورخ و محرک بودند. اجداد شهید آیت الله غفاری نیز از این تیره هستند. استعمارگران و سران متجاوزان ترس عجیبی از این مردم مقاوم و مقاوم داشتند و غالباً شهدای ترسو بودند.

روحانیت یکی از گروه هایی بودند که نقش مهمی در تحقق انقلاب اسلامی ایران داشتند. آنها ضدسلطنت هستند و خواهان ایجاد حکومت اسلامی هستند و با توجه به اصول اندیشه سیاسی اسلام مانند وحدت دین و سیاست، دخالت در امور سیاسی اجتماعی وظیفه دینی آنهاست. این گروه تحمل سلطه آمریکا و رژیم صهیونیستی بر ایران را نداشت، بنابراین با نهضت انقلاب اسلامی علیه حکومت پهلوی می جنگد. به طور کلی آبراهامیان نویسنده داستان در کتاب ایران بین دو انقلاب می نویسد که به طور کلی ویژگی های مشترک اعضای این گروه آزادی خواهی، انقلاب، استقلال طلبی و تلاش برای ایجاد یک نظام اسلامی است. دولت.

این گروه همچنین برای تحقق ارزش های اسلامی هزینه های زندان، شکنجه، شهادت، تبعید و انواع محرومیت ها را پرداخت می کند. یکی از کسانی که سخت ترین شکنجه ها را در این راه متحمل شد و حاضر نشد حتی روی کاغذ و با الفاظ علیه امام و انقلاب صحبت کند، شهید آیت الله حسین غفاری بود. حضرت امام (ره) در مورد این شهید والامقام و شکنجه او فرمودند: آیا این مصیبت ماست که به زندان افتادیم یا به زندان افتادیم؟ یا رنج این است که پای برخی از دانشمندان را دیده اند; آقا! رنج ما در نفت سوزی این است که دانشمندان ما 10 سال، 15 سال، 8 سال، 7 سال زندانی بوده اند.

حسین غفاری فرزند حاج عباس و از نوادگان حاج ملامحسن است. حاج ملا محسن از شخصیت های برجسته منطقه و از روحانیون عالی رتبه است که به نجف رفت و در مبارزه با استعمارگران سر مبارکش توسط روس ها قطع شد و به شهادت رسید. هفت تن از اجداد مادری شیخ حسین غفاری در مبارزه با بیگانگان و بیگانگان جان باختند و مسجد حسنلو آذرشهر مزار و حرم آنان و حرم اهل دل است.

شیخ حسین غفاری از شش سالگی شروع به تحصیل کرد. مقدمات دروس را در زادگاهش آذرشهر در محضر حجت الاسلام والمسلمین میرزا محمدحسن منطقی دهرگانی فرا گرفت و گاه از شب تا صبح درس می خواند. وی در حوزه علمیه تبریز از شهرت خاصی برخوردار بود تا جایی که به همکلاسی ها و بحث ها شهرت داشت و اساتیدش نیز از تلاش و کار او راضی بودند.

شهید غفاری سپس برای بهره گیری از محضر اساتید بزرگ کوم از تبریز به کوم رفت و در این زمینه فقه و اصول و مراحل عالی را از محضر اساتید بزرگ فرا گرفت:

• آیت الله بروجردی
• من خمینی را دارم
• آیت الله آقا سید محمد حجت کو کمرهای
• آیت الله سید شهاب الدین نجفی مرعشی
• علامه طباطبایی، مؤلف تفسیر المیزان
• آیت الله سید احمد حنصاری
• آیت الله سید محسن میرگفری آذرشهری
• آیت الله میرزا علی مقدّس (معروف به حاج مقدّس آقا)
• آیت الله شیخ علی پیشنماز دهرقانی (معروف به توتونچیان)

آیت الله غفاری نیز مانند شهدای آبا و اجدادی خود با هر نوع ظلم مبارزه می کند. زبان فصیح او در بحبوحه رژیم ستم شاهی دروغین بود. او با حمله به رژیم مستبد، خونخوار و خونخوار شاه، مبارزات خود را تشدید کرد، در حالی که روشنفکران خودخواه و کمونیست های ملحد از رژیم رسوای شاه تجلیل می کردند. این مجاهد از یاوه گویی های چپ و راست ابودر غافل نشد و به شاه ظالم حمله کرد.

این مجاهد مبارز از همان دوران تحصیل و تدریس در قم به فعالیت های تبلیغی، خدمات اجتماعی، فعالیت های سیاسی و مبارزه با رژیم پهلوی پرداخت تا اینکه در سال 1337 به توصیه امام خمینی برای تبلیغ دین و مذهب به تهران رفت. . امور دعواهای خود را اضافه کنید یکی از این مبارزات مخالفت با لایحه انجمن های ولایتی بود. گزارش شده است که در سال 1341 همزمان با نخست وزیری اسدالله علم، لایحه ای با 92 عضو و هفت تبصره با عنوان «انجمن های ایالتی و ولایتی» مطرح و به تصویب هیأت وزیران رسید.

بر اساس این فرمان که در غیاب مجلس قانون بود، بیعت با قرآن از شروط منتخبان و برگزیدگان حذف شد و افراد می توانستند مراسم تحلیف را با هر کتاب آسمانی انجام دهند. . این به موجی از مخالفت ها منجر شد. آیت الله غفاری در تهران یکی از اولین علمایی بود که با این لایحه مخالفت کرد و علیه آن سخن گفت و مردم را از آثار این لایحه و نقش استعمارگران خارجی در این لایحه آگاه کرد. او همچنین اعلامیه هایی را در تهران برای علمای تهران که مخالف این لایحه بودند، امضا کرد و سپس توزیع کرد. این فرمان سرانجام در 7 دی 1351 با اصرار امام خمینی و دیگر روحانیون لغو شد.

تمام دوران زندگی آیت الله غفاری در کنار حکومت پهلوی و با رنج و سختی همراه بود. مشاهده اوضاع نابسامان، مخالفت رژیم با روحانیت واقعی، خویشتن‌داری مبارزان مسلمان، ترغیب مردم به ایمان و کشف حجاب، آزادی عمل فرقه متوهم بهائیت و ریشه‌های تفکر انحرافی، او را وادار به گشایش کرد. در هر شرایطی اعتراض کند، کشف کنید که او چه رنج و دردی را در این راه نکشیده است.

خود آیت الله غفاری نیز بارها دستگیر و زندانی شده است، اما دستگیری و زندانی شدن فرزندان، همسر و برادرش رنج او را دو چندان و چند برابر کرده است. اما امام (ره) به عنوان ارباب خود چون کوه استوار ایستاده بود و آنچه عناصر تاگوت و ساواک را آزار می داد روحیه قوی و تزلزل ناپذیر ایشان بود. به طور کلی دوران اسارت شهید غفاری از سال 1340 آغاز شد و تا دی ماه 1353 ادامه داشت. 13 سال پایانی عمر شریف ایشان سرشار از مجاهدت و فداکاری در راه آرمان های مقدس امام خمینی(ره) بود.

آیت الله غفاری در دوران زندان به مطالعه کتاب و تدریس پرداخت و از این فرصت نهایت استفاده را برد. پسرش در خاطراتش از مدتی که در زندان بود نوشت:

«8 ساعت درس خواند و علاوه بر چهار ساعت به برادرانش نهج البلاغه، قرآن، فقه و تاریخ فقه آموخت. حتی شبی در داخل زندان نبود که دعای افتتاح و پایان جمله «خدایا! شهادتت را به من بده. سپس از او پرسیدم دعای افتتاح چیست؟ گفت: دعای افتتاح شهادت قطعه آخر است و معمولاً در شبهایی که به شدت شلاق می خوردند، نماز شب را ترک نمی کند.

یکی دیگر از اقدامات او مبارزه با کسانی است که به نام کمونیست ها و هالک مجاهدین زندانی شده اند و سعی در تغییر افکار مذهبی مبارزان جوان دارند.

اما اندیشه ناب سیاسی آیت الله غفاری را در بازجویی و متن بازجویی ساواک می توان یافت که از ایشان پرسیدند: نظر شما درباره (آیت الله خمینی) چیست؟ او پاسخ داد: به نظر من تنها کسی که می تواند ایران را نجات دهد آیت الله خمینی است و این جمله شجاعانه و قهرمانانه ایشان مبنی بر اینکه «دشمن خمینی کافر است» کمر سلطنت را شکست.

متن آخرین بازجویی در روزنامه جمهوری اسلامی در روز چهارشنبه 7 دی 1362 نیز توسط ساواک منتشر و ساخته شده است:

سوال: چرا شما را به زندان بردند؟

اوه، من نمی دانم.

سوال: آیا قبلا زندان بوده اید؟

ج: من نیامدم. وارداتی.

سوال: نظر شما در مورد شاه آریامهر چیست؟

ج: با کودتای پدرشان به قدرت رسیدند و آیا غاصب هستند؟

سوال: نظر شما در مورد حزب قیامت چیست؟

ج: این مهمانی توسط شاه ساخته شده و ربطی به مردم ندارد.

وی در پایان بازجویی این جمله را نوشت: من برای شما حجت دارم و این حاج الله علیه آنهاست.

این شهید سعید مظفر یکی از مظاهر زیبای معنویت و اخلاق نیکو بود. همانا آنها بر اساس اخلاق الهی آفریده شده اند. روح خداپرستی بر او حکومت می کرد و به حضرت سبحان علاقه زیادی داشت. حتی در شب های سخت زندان با دست و پاهای مجروح و بدنی تب دار وضو می گرفت و نماز شب را به طور خاص می خواند.

در کودکی در مسجد محراب (قاضی) آذرشهر می ایستاد و در راز و نیاز با معبود خود مناجات می کرد. راضی، مهمان نواز، بخشنده. که مردم در حضور او هستند. و از وقت گذاشتن خسته نمی شوند. برای جوانان ارزش و احترام خاصی قائل بود و در خانه با بچه ها بازی می کرد. او با وجود روحیه تهاجمی که در برابر ستمگران داشت، علاقه ای حساس و لطیف به همسر و فرزندانش داشت، عارف انقلابی و زاهدی حلیم و در نهایت الگوی عاشقان شهادت بود.

انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني (ره) حاصل فداكاري علمايي بود كه در ميان مظلوميت خود فرياد آزادي و آزادگي سر دادند. و در راه تعالی عدل اسلامی با تحمل سختی و زندان و شکنجه دعوت حق را لبیک گفتند.

شهید غفاری معتقد بود «شهادت هدیه ای است از سوی خداوند متعال به بندگانش». به گفته کارشناسان، شهادت آیت الله حسین غفاری در زندان مخوف ساواک، ضربه مهلکی به رژیم فاسد شاهنشاهی است. شهید غفاری پس از سالها تلاش و مجاهدت و استقامت و صبر و استقامت در زندان و شکنجه سرانجام در شامگاه پنجم آذر 1353 نمازش را مستجاب کرد و با دست و پای شکسته و دندان های شکسته و زخم های خون آلود در زندان به شهادت رسید. .

محمود بازرگانی، همکارش، درباره استقامت شهید غفاری می‌گوید: «ساواک هر کاری کرد، نتوانست او را مجبور به اعتراف به هر شکنجه‌ای کند، اما فایده‌ای نداشت. تا اینکه تصمیم گرفتند با تیغ و پوست خشک آبروی خود را بتراشند. این سوال برای آنها بسیار عزیز شده است. این تراشیدن فضیلت ضربه مهلکی به شخصیت او بود. وقتی آیت الله غفاری را تراشیدند، به زندان بردند. از بدو ورود به زندان نه حرفی زد و نه چیزی خورد. بعد از مدتی حالشان آنقدر بد شد که نمی توانم بگویم. به همین دلیل دیگر زندانیان شروع به سر و صدا کردند و همین امر باعث شد که غفاری به بیمارستان منتقل شود. بعد که بردند دیدیم شب تمام شد و خبری نشد. «وقتی از ما پرسیدند جواب مثبت دادند تا اینکه فردای آن روز فهمیدیم فوت کرده و شهید شده است.

ساواک او را شبانه به کوم فرستاد تا دفن شود، اما دانش آموزان و مردم کوم در صبح روز 7 دی 1353 از ماجرا و تشییع باشکوه او باخبر شدند و شرکت کردند و با فریاد ما غفاری کشته و زخمی شد. خون تو هستی . لازم به ذکر است که در جریان تشییع جنازه تعدادی از عزاداران و خانواده شهید غفاری دستگیر و روانه زندان شدند.

انتهای پیام/