نظارت بر کارگاه ها و اصناف کوچک صفر است. همه چیز در انتظار شکایت حقوقی کارگران متوقف شده است و به گفته علی که در یک انبار پوشاک در تهران کار می کند، جرات شکایت از کارگران این واحدها را ندارد.
در جریان تصویب دستمزد 1402، کل کمک هزینه خوراک و مسکن کارگران به 2 میلیون تومان رسید، اما در فروردین امسال، کارگران در بسیاری از کارگاه های کوچک از این ارقام معیشتی محروم شدند.
على مى گويد: ما حق اقامت و بن حربر را به مقدار مصوب نگرفتيم; وقتی به کارفرما اعتراض کردم، گفت که چیزی برای پرداخت ندارم. حداقل دستمزد با تمام مزایای پرداختی برای این کارگر به هفت میلیون و دویست هزار تومان رسید. در حالی که هیچ کارگری حتی بدون سابقه و بدون فرزند نباید در فروردین ماه زیر 8 میلیون و 300 هزار تومان دریافت کند.
این کارگر می گوید: حدود 4 سال سابقه کار در این انبار دارم اما هیچ وقت برای ما سال سابقه کار حساب نمی کنند. سایر مزایای جامع مانند کمک هزینه مسکن یا پرداخت نمی شود یا بسیار کم پرداخت می شود. کارفرما می گوید در ماه آوریل هیچ فروشی نداشتیم پس من پولی ندارم که به شما مزایا را پرداخت کنم!
وی خاطرنشان می کند: آیا در روزهایی از سال که فروش زیاد است و سود کارفرما سر به فلک می کشد، به بهانه فقر بیش از آنچه از دستمزد ما دریغ کرده است، دستمزد ما را می پردازد؟ چه کسی از حقوق ما دفاع می کند؟
طبق اخبار رسیده به ما بسیاری از کارگران اینگونه واحدها طبق قانون حقوق فروردین ماه خود را دریافت نکرده اند. حتی در مواردی دستمزد تعطیلات عمومی نوروز از دستمزد کارگران کسر می شد و این بدون اعمال نظارت بوده است.