بیماری کرونا که کوید 19 نام دارد، یک بیماری عفونی چندوجهی است. در حالی که در ابتدای همه گیری جهانی، کووید 19 در درجه اول یک بیماری ریوی تصور می شد، اکنون نشان داده شده است که چندین سیستم عملکردی در بدن انسان پس از عفونت با پاتوژن ویروس کرونا تحت تأثیر قرار می گیرند.
یکی از این سیستم های عملکردی لخته شدن خون است. بیماران مبتلا به کووید 19 در خطر افزایش ترومبوز و آمبولی مانند سکته مغزی، انفارکتوس ریوی یا میوکارد و حتی ترومبوز ورید عمقی هستند. استفاده از داروهایی که لخته شدن خون را مهار می کنند بخشی از راهنمای درمان ژوئیه 2020 برای کووید 19 است.
آلیس آسینگر، سرپرست تحقیقات دانشگاه پزشکی وین گفت: انعقاد مشاهده شده در بیماران مبتلا به کووید 19 جدید است و از بسیاری جهات با مشکلات انعقادی شناخته شده قبلی متفاوت است.
در یک تجزیه و تحلیل چند مرکزی از بیماران کووید 19 در چندین شهر اتریش، این گروه دریافتند که لخته شدن خون ناشی از کووید 19 تنها در بیمارانی که نیاز به مراقبت های ویژه دارند یا در بیمارانی که در نتیجه کووید 19 جان خود را از دست داده اند مشاهده شده است. اگرچه داروهای ضد انعقاد باعث بهبود بقا می شوند. در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب، آنها هیچ تاثیری بر فرآیندهای ایمنی مرتبط با انعقاد خون (ایمونوترومبوز) ندارند.
مطالعات نشان می دهد که مدت زمان عفونت فعال ویروس کرونا در بیماران تحت درمان با هپارین با وزن مولکولی کم، رایج ترین ضد انعقاد، کاهش می یابد.
محققان دریافتند که بیمارانی که از این دارو استفاده می کنند، میانگین زمان عفونت 4 روز کمتر از بیمارانی که تحت درمان با هپارین قرار نگرفته اند، دارند. به نظر می رسد هپارین با وزن مولکولی پایین تأثیر مستقیمی بر ویروس کرونا دارد.
داده‌های تجربی نشان می‌دهند که هپارین ممکن است توانایی کروناویروس را برای اتصال به سلول‌ها مهار کند و در نتیجه از عفونت آنها جلوگیری کند.