روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
میانگین دوساله تصدی وزرا در وزارت آموزش و پرورش با توجه به حساسیت زیاد این وزارتخانه از بعد فرهنگی، آموزشی و تربیتی به معنای تاخیر در انجام امور اصلی نسل های آینده کشور است. محتوای فرهنگ اسلامی به هیچ وجه قابل قبول نیست و باید آن را یک فاجعه فرهنگی نامید.
ریشه این فاجعه فرهنگی را باید در دوری دانشمندان فرهیخته از انجام امور علمی، فرهنگی، آموزشی و تربیتی جستجو کرد. بدون اینکه بخواهیم این یا آن دولت را مقصر بدانیم، باید بپذیریم که نظام حکومتی ما مدت هاست که از فرهنگ انتخاب درست فاصله گرفته و در همه عرصه ها سیاسی شده است.
لازمه فرهنگ شایسته این است که کلیه مسئولیت های کلیدی کشور در نهادهای مختلف به مؤثرترین افراد بدون گرایش سیاسی سپرده شود و متصدیان این مسئولیت ها نیز با کنار گذاشتن گرایشات سیاسی به وظایف محوله عمل کنند. در چارچوب قوانین و مقررات مربوط به دستگاهی که مسئول آن هستند باید تعهدات خود را انجام دهند. رعایت این آیین نامه برای وزارتخانه ها و مؤسساتی که دارای مأموریت فرهنگی، آموزشی، پژوهشی و آموزشی هستند بسیار بیشتر از سایر نهادها ضروری و مهم است. وزارت آموزش و پرورش در میان این وزارتخانه ها و گروه ها از اهمیت بیشتری برخوردار است.
بارها دیده ایم که کارشناسان فرهنگی به ویژه پیشکسوتان عرصه تعلیم و تربیت، اهمیت توجه به انتصاب شخصی عالم، متخصص، متفکر، مبتکر، برنامه ریز، مدیر و درایت انسانی، تعهد و تعهد را به دولت های مختلف گوشزد کرده اند. تخصص به عنوان وزیر آموزش و پرورش
متأسفانه این مزایا چندان مورد توجه قرار نگرفت و در اکثر موارد در دولت های مختلف افرادی که هیچ کدام از این ویژگی ها یا اکثر آنها را نداشتند برای تصدی وزارت آموزش و پرورش در مجلس مطرح کردند. تاسف بارتر اینکه مجلس به این افراد رای داد و نتیجه این شد که بنیان آموزش و پرورش کشور ما در دوران حکومت کسانی که به نام اسلام و انقلاب حکومت می کنند بسیار ضعیف و شکننده است.
انتظار می رود آقای رئیس جمهور برای همه وزارتخانه هایی که در حال حاضر وزیر ندارند و در مورد وزارت آموزش و پرورش بیش از سایر وزارتخانه ها به این معیارها پایبند باشند، به دنبال افراد واجد شرایط، مجرب، متعهد، متخصص و مستقل باشند. وزارت آموزش و پرورش کشورمان تنها زمانی می تواند کارنامه ای در خور یک ایران متمدن با فرهنگ اسلامی و آرمان های انقلابی داشته باشد که در رأس آن یک عالم دقیق، مستقل و مدبر و در پناه طوفان های سیاسی قرار گیرد.