اعراب اخیرا برای رونق لیگ خود به شدت مشغول شکار سوپراستارهای مشهور جهانی شده اند و هنوز دست از ضمانت نارنجک های نقل و انتقالات فوتبالی بر نمی دارند.
فعلا با همه سورپرایزهای رنگارنگ نقل و انتقالات بزرگان فوتبال به باشگاه های عربی، جای بحثی باقی نمانده است، زیرا مشخص است که عرب ها با سرمایه های سرشار و دلارهای نفتی خود این شاه ماهی های فوتبال جهان را می گیرند.
در کشورهای دارای لیگ های معتبر نیز شاهد به اصطلاح شگفتی های بزرگ نقل و انتقالاتی هستیم و البته صدای مهیب بمب های نقل و انتقالاتی که احتمالا در راه است را می شنویم…
در لیگ های معتبر اروپایی، این بمباران پر سر و صدا چارچوب بسیار خاصی دارد. (همان ماجرای فیرپلی مالی، کنترل نظارت بر هزینه های باشگاه ها) در نهایت این نقل و انتقالات گران قیمت به معنای واقعی کلمه بدون مخفی کاری و بدون پرداخت پول زیر میزی است و در صورت اشتباه بلافاصله پیگیری می شود. و علاوه بر جلوگیری از ادامه این روند غیرقانونی، جریمه های سنگین مالی و غیرمالی نیز از پیامدهای این اشتباهات تلقی می شود.
اما در لیگ خودمان که ادعای حرفه ای بودن را هم دارد، باز هم اشتباه می کند و متاسفانه هنوز هم به نظر نمی رسد.
در فصل جدید که ظاهرا قوانین سختگیرانه ای وجود دارد، هنوز شرایط بهتر نشده، ظاهرا بدتر از قبل شده است.
با نصب تابلوی دور زدن ممنوع در این آشفته بازار نقل و انتقالات لیگ برتر، به نظر می رسد برخی باشگاه ها علاوه بر نادیده گرفتن این علامت هشدار، آنقدر در دور زدن آن ها و دور زدن آن ها تبحر دارند که خودشان دچار سرگیجه شدید می شوند! آنقدر زیرکانه این کار را انجام می دهند که حتی ناظران هم با این داستان گیج و گیج می شوند یا برای تماشای بیشتر آن صبر نمی کنند!!
نمونه بارز آن شوک بزرگ اخیر در بازار نقل و انتقالات لیگ برتر کشورمان است که سوژه داغی را ایجاد کرد و باشگاه استقلال اعلام کرد مبالغ نجومی برای بیرانوند خواهد پرداخت.
درست است که بیرو بهترین دروازه بان ما در حال حاضر است و همچنین یکی از بهترین های آسیاست و طبیعتاً هزینه زیادی دارد، اما اینجا لیگ برتر ایران است و در شرایط فعلی و ثروتی که هست نیست. اون هدر دادن بی پروا و غیر منطقی؟؟!
اگرچه حتی هواداران ظاهراً ثروتمند نیز این مبالغ را از جیب خود خرج می کنند، اما مشکل بزرگ این است که صرف این هزینه ها تبدیل به یک اپیدمی می شود و به دلیل چشم و هم چشمی، هزینه های برخی دیگر از بازیکنان که یک چهارم این مبالغ است، دارد. این حق واقعی آنها نیست، به دروغ زیاد می شود، در نتیجه توقعات برآورده نشده دارند و توقعاتشان ناعادلانه افزایش می یابد و اینجاست که دیگر سنگ بر سنگ قرار نمی گیرد.
شاید مثلاً یک دروازه بان خیلی معمولی و پشتیبان از یک تیم متوسط، مبالغ نجومی بخواهد.
سرانجام؛ همین چند روز پیش بلافاصله پس از شنیدن زمزمه های پیوستن بیرانوند به تیم رقیب دیرینه و ارائه پیشنهادی فوق نجومی به او، خبر تلخ شوک یک هوادار و در نهایت مرگ او دهان به دهان پخش شد!
ناخوشایند بودن چنین بمب های خبری به حدی بود که باز هم جواب نداد و به اصطلاح “منفجر نشده” بر خلاف انفجار بمب های اصلی و با توجه به نقل و انتقالات لیگ های حرفه ای دیگر که فاقد آن هستند جان یک هوادار را گرفت. قربانیان ویژه، اینجا علاوه بر خسارات مختلف به بدنه لیگ برتر کشورمان و آب پاش های بیشمار آن، جان هواداران نیز گرفته می شود تا قربانی دیگری از این بمب های مضر بدست آید.
بلافاصله بعد از این ماجرا در رسانه ملی، آقای وکیل با خونسردی می گوید این عشق ها مربوط به دهه 60 است و الان خیلی مهم نیست!
اما برخلاف این گفته، در واقع می بینیم که همچنان عشق خالص و عمیق هواداران به تیم محبوبشان وجود دارد، هرچند که این نوع عشق خالص در بین بازیکنان و وفاداری آنها به باشگاه ها به ندرت یافت می شود.
درخواست قطعی ما این است که آقای بازیکن به عنوان مثال عاشق تیم مورد علاقه خود باشد، اگر فکر می کنید دوران چنین عشقی به پیراهن تیم محبوب شما گذشته است، لطفا تظاهر به عاشقی نکنید و نگذارید این ادعای بی اساس کر کننده شود. گوش هواداران تو و بهشت هفتم!
اگر این نوع عشق فوتبال ساختگی است، پس ادعاها و تظاهرهای نادرست کاملاً زننده و به شدت ساختگی است!
با امید به روزی که اگر هزینه های گزافی برای ستاره های قهرمانی مان وجود دارد اصولی و منطقی و حساب شده باشد و اگر بمبی بیفتد بدون تلفات و آسیب های دیگر به فوتبال ما خواهد بود!