برای بررسی این ادعا و پاسخ منطقی به آن ابتدا باید دید حجاب از نظر قانونی چیست و گشت های پلیس امنیت اخلاقی در حال حاضر چگونه این قانون را اجرا می کنند. از نظر قانون مجازات اسلامی، رعایت نکردن حجاب شرعی جرم است و هر کس حتی اندکی از شریعت آگاهی داشته باشد، می‌داند که آنچه از نظر حقوقی برای زنان حجاب محسوب می‌شود، با پوشش تعدادی از زنان فاصله زیادی دارد. زنان جامعه ما که کم نیستند. اما بیشتر این زنان هر روز در خیابان‌ها بیرون می‌روند و تعداد بسیار کمی از این زنان با مأموران اجرای قانون از سوی گشت امنیت اخلاقی – یا به قول معروف گشت هدف قرار می‌گیرند. در واقع، این قانون تقریباً هرگز اجرا نمی شود. حتی پلیس هیچ ادعایی ندارد – و ممکن است نتواند – به دنبال اجرای کامل مفاد این قانون باشد. پس پلیس امنیت اخلاقی چه می کند؟
مبنای قانونی اقدامات پلیس امنیت اخلاقی از دیگر مواد قانونی است که به جرم انگاری هنجارشکنی در پوشش اشاره دارد. هنجارشکنی لزوما به معنای هنجارشکنی نیست، بلکه به معنای مخالفت و هنجارشکنی هدفمند است. هنجارشکن کسی است که عمداً سعی می کند با هنجارهای جامعه مخالفت کند و آنها را زیر پا بگذارد. واضح است که تعداد بسیار کمی از زنانی که حجاب اسلامی را به طور کامل رعایت نکرده اند در این دسته قرار می گیرند و اکثر این زنان چنین نیات و اهدافی ندارند. این افراد بسیار اندک هدف گشت موسوم به ارشاد هستند و البته به گفته پلیس ابتدا به آنها تذکر شفاهی داده می شود و از آنها خواسته می شود که لباس خود را تنظیم کنند و فقط در صورت عدم تمکین (که ممکن است نشانه آن باشد). قصد تخطی از هنجارها) در ستاد فرماندهی نیروی انتظامی اکنون می توان به همین روش پلیس انتقاد کرد، قوانین عمل به دقت تعریف نشده یا دقت کافی در اعمال آنها وجود ندارد، اشتباهاتی در شناسایی مصادیق تخلف صورت گرفته است. هنجارها و مواردی وجود دارد که معمولاً هنجارشکنی در نظر گرفته نمی شود، بلکه مورد مردم و نگرش پلیس است و یا حتی نوع برخورد و تذکر پلیس درست نیست. در مورد امینی نیز انتقاداتی در این زمینه وارد شده است. همه اینها ممکن است اما موضوع این بحث نیست، مشکل ما در اینجا این است که نیروی انتظامی در درجه اول به دنبال اجرای حجاب قانونی نیست و هدفش جلوگیری از آن است.
این نقض هنجار است.
اما از سوی دیگر زنی که در راهپیمایی ملی شرکت می کند و با رای دادن در انتخابات علاقه خود را به کشورش نشان می دهد در واقع نشان می دهد که به هنجارها و ارزش های عمومی آن جامعه علاقه مند است و حتی اگر این کار را انجام دهد. با برخی از آنها در عمل موافق نیست، به دنبال تخطی از آنهاست و مبارزه با این هنجارها نیست، اصل حضور او در یک اقدام ارزشمند ملی حاکی از حاکمیت ارزش ها بر ذهن و اندیشه اوست و عدم رعایت تمامی معیارهای این ارزش ها را نمی توان اراده ای برای مقابله با این ارزش ها تلقی کرد. بنابراین واضح است که وضعیت این زنان با اقلیت هنجارشکن که قبلاً ذکر شد تفاوت اساسی دارد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در خراسان شمالی در سال 1390 نمونه ای از این موارد را بیان کردند و فرمودند: برخی از کسانی که امروز با آنها دیدار کردند و اکنون در این محفل معرفی کرده اید، زنانی بودند که معمولاً از آنها به عنوان زنان بد حجاب یاد می شود. “”؛ اشک از چشمانش جاری می شود. چه کنیم در حال حاضر؟ آیا باید آن را رد کنم؟ آیا مصلحت است؟ درست است نه، دل متعلق به این جبهه است. جان عاشق این اهداف و آرمان هاست. او نقص دارد. آیا من عیب ندارم؟ عیب او ظاهری است، عیب این مرد پست باطنی است; نمی بینند «گفت شیخه من هر چه می گویی / آیا تو آن چیزی که می نمایی؟». ما هم عیب داریم، او هم عیب دارد. با آن نگاه و آن روحیه کنار بیایید. البته نهی از منکر هم می کند; منع منفی بافی با زبان زیبا، نه با ایجاد نفرت.