محسن هاشمی نوشت: در مجموع از تحلیل های موجود کارشناسان، سیاسیون، اقتصاددانان و برنامه ریزان نشان می دهد که دولت علیرغم تاخیر در ارسال بودجه بدون برنامه هفتم، نتوانسته کاستی های قبلی را که مدعی بود جبران و برطرف کند. در بودجه دوم، که ارائه کرد
محسن هاشمی در یادداشتی با عنوان «بودجه 1402 و حمل و نقل عمومی» در روزنامه اعتماد نوشت: اگرچه دومین قانون سالانه بودجه کشور بر اساس برنامه 5 ساله هفتم بسیار مهم است و در نهایت مشخص نشد بر اساس چه برنامه ای. لایحه بودجه سال 1402 تحویل شد. اما با همه ایراداتی که به لایحه بودجه 1402 که بازتاب زیادی در مطبوعات، سایت ها و فضای مجازی داشته است، بودجه حمل و نقل عمومی همچنان ظالمانه تلقی می شود. با نگاهی به عناوین و مطالب روزنامه ها می توانید موارد زیر را در مورد بودجه 1402 مشاهده کنید. عدم توجه به تحریم های نفس گیر، تشدید رکود تورمی، نگرانی کارگران برای فقیرتر شدن حداقل 20 درصدی در سال آینده عناوین کاهش رشد و فقر فزاینده، ناتمام ماندن اکثر پروژه های عمرانی که گاه بیش از 15 سال از عمر آنها می گذرد، بودجه ای برای گذراندن روزها جای خالی مردم در بودجه کجا می رود، بودجه بی برنامه؟
بودجه ای که چشم انداز کلی دولت را منعکس می کند، بودجه نوشتیم فقط پرداخت حقوق، نبود نگاه ملی در لایحه بودجه، بی توجهی بودجه به بهداشت و درمان، دخالت در تبصره های خارج از بودجه، نادیده گرفتن برخی جنبه های تولید در بودجه، بلاتکلیفی برخی حوزه های بودجه، سال سخت تر برای اقتصاد ایران، کارشناسان اقتصادی نسبت به عواقب بودجه هشدار می دهند سندی که فقر را گسترده تر می کند، از ارز 23 هزار تومانی تا واردات … خودروهای 2 میلیارد دلاری، بودجه نامشخص، ناکارآمدی بودجه. به تصویر کشیدن دورنمای تورم، بمب خاموش بودجه از نظر افزایش سن بازنشستگی، هیچ، نتیجه بودجه 1402، هر کدام از این سرفصل ها حقیقتی قابل بحث و انکارناپذیر است.
در مجموع از تحلیل های موجود کارشناسان، سیاستمداران، اقتصاددانان و برنامه ریزان اعم از اصلاح طلب، اصولگرا، معتدل و مستقل همه چیز نشان می دهد که علیرغم تاخیر در ارسال بودجه بدون برنامه هفتم، دولت سیزدهم قادر به رسیدگی نبود. کاستی های قبلی در بودجه دوم ارائه شده از سوی مجلس برای جبران و رفع مطالبات وی.
دولت با توجه به شرایط سخت امروز که اصرار به خودزنی و در نتیجه حل نکردن مشکل بلکه افزایش مشکلات دارد، بودجه مناسبی در مجلس ارائه نکرده است. بار دیگر بودجه عمرانی نادیده گرفته شده و این پیام بدی برای اقتصاد ایران است. در نهایت به این نتیجه رسیدند که نه طرح مهم است و نه بودجه و برنامه های عمرانی تبدیل به تراژدی، کمدی یا زندگی روزمره شده است. اما آنچه موضوع مقاله امروز است سهم ناچیز محیط زیست در بودجه است که ارتباط مستقیمی با زندگی انسان دارد. و البته به یکی از مسائل مهم آلودگی هوا و حمل و نقل که عامل بسیاری از بیماری ها و اتلاف وقت و انرژی است، رسیدگی نشد و به همین دلیل متاسفانه به حمل و نقل عمومی در کلان شهرها اهمیت داده نمی شود.
به نظر می رسد شهرداران، رؤسا و اعضای شوراهای کلان شهرها و به ویژه شهردار تهران که نماینده هزاران شهر در دولت است، نتوانسته اند سهم ناچیز شهرداری ها به ویژه حمل و نقل عمومی را در بودجه 1402 افزایش دهند. بر اساس تورم چند سال اخیر که بالای 40 درصد است، می توان گفت که سهم حمل و نقل عمومی در بودجه کشور نه تنها افزایش نیافته است، بلکه هر سال در حال کاهش است و ارزش آن به صفر نزدیک می شود. زیرا افزایش بودجه همیشه کمتر از تورم بوده است.
سهم شهرداری ها از بودجه سال 1402 به حدود 5 سنت (0.50 درصد) می رسد. سهم ساخت مترو تهران در بودجه نزدیک به 100 میلیارد تومان است که حتی برای ایجاد 50 درصد ایستگاه مترو هم کافی نیست، سهم تامین تجهیزات سیار که اولویت جدی تهران است زیر 100 میلیارد تومان است. که امکان تامین حداکثر نصف قطار 7 او ماشین را خواهد داد. پیش پرداخت قراردادهای واگن سازی و حتی واگن های ملی دیده نمی شود. البته شهرداری ها همچنان وابسته به انتشار اوراق مشارکت هستند که این امر باعث افزایش بدهی بانکی شهرداری ها می شود که امروز جزو بدهکارترین شهرداری ها هستند.
نتیجه این است که حمل و نقل عمومی برای مقامات دولتی و برنامه ریزان اولویت ندارد. بنابراین نباید امیدی به تحقق وعده های شورای شهر ششم و شهرداری تهران برای تامین تجهیزات حمل و نقل عمومی سیار داشت. در حال حاضر تنها راه فعال شدن پیشنهاد نمایندگان برای طرح در کمیسیون ها و کمیسیون تلفیق است که امیدوارم اعضای شوراهای شهرداری و شهرداران در این موضوع فعال باشند و موی بیشتری از آن بگیرند. هزینه حمل و نقل شهری کلان شهرها