نام های بی نامی که هر روز حماسه می آفرینند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ بسیج واژه ای اصیل و پرمعنا است. واژه ای که فقط یک کلمه نیست بلکه دنیایی از معنا و اهمیت را در خود پنهان کرده است و به تعبیر امام خمینی (ره) بسیج مکتب عشق و مکتب شاهدان و شهدای گمنام است که پیروانش شهادت و رشادت داده اند. در بالا گلدسته ها قرار دارد.

آری برای بسیجی دلت به وسعت اقیانوس و روحت به بلندی آسمان پس هر جا که به وجودت نیاز است می توانی بی سروصدا و ناشناس خدمت کنی.

وقتی در کنار نامت کلمه بسیج می آید، فرقی نمی کند اهل کجا باشی، همه جای این سرزمین پهناور میدان حضور و فعالیت تو می شود، حتی کشور همسایه خط مقدمی است که تو موظف به فداکاری در آن هستی. تا دشمن روزنه ای برای ورود به سرزمین شما پیدا نکند.

اگرچه این واژه امروزه به معنای نهادی است که در آن افراد به فعالیت می پردازند، اما در واقع پاک ترین و شجاع ترین افراد جامعه آماده خدمت و فداکاری برای مردم کشور خود هستند.

این نهاد که تولد انقلاب اسلامی است، چند ماه پس از پیروزی انقلاب و تولد سپاه و کمیته ها، ارتش جمهوری اسلامی، به فرمان امام خمینی (ره) و با ایشان تأسیس شد. چشم انداز ویژه در اولین روزهای آذر 1358 تحت عنوان بسیج مصطفان. در سال 1359 واحد بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جایگزین این سازمان شد.

و اکنون این سازمان با حدود 43 سال سابقه درخشان و حضور در تمامی عرصه ها بسیاری از مشکلات بزرگ کشور را حل کرده است. حضور حماسی بسیجیان در دوران هشت سال دفاع مقدس برگ زرینی در تاریخ این نهاد و مردم انقلابی است که در تاریخ ایران بی سابقه است.

و پس از جنگ، انسان های مخلصی که جان و خانواده خود را فدای اقتدار کشور کردند، هرچند گمنام، در همه عرصه های این سرزمین از سیل و زلزله گرفته تا شیوع بیماری و شورش ظاهر شدند. و آنچه به دست آوردند شهد شیرین شهادت بود، مرگی که بسیاری از آنها آرزوی آن را دارند و حتی قبل از شهادت می دانند چگونه کشته خواهند شد.

و امروز در آغاز هفته بسیج در شیراز، امام میزبان یکی از این بسیجیان است که نه تنها بسیجی بود، بلکه دانش آموز بسیجی بود و این یعنی داشتن مسئولیت مضاعف، صادقانه تر و آماده شدن برای مردن با افتخار و شکوه.

بله، امروز شهر شیراز میزبان پیکر دانش آموز بسیجی محمد مویدی است که همزمان چندین مأموریت را بر عهده داشت و چقدر خوب از عهده همه آنها برآمد و به گفته یکی از نزدیکانش کشاورز و کشاورز بود. شاگردی سخت کوش بود و همه در ته آن را محل شیخ محمد می گفتند.

همیشه لبخند بر لب داشت و صمیمی بود، در باغچه خودش کار می کرد و با اینکه وضع مالی اش خوب بود، دوست داشت ساده زندگی کند و پولش را به امور خیریه می داد.

از نوجوانی وارد بسیج شد، علاقه زیادی به بسیج داشت و همیشه در فعالیت های جهادی و اردوها حضور داشت و برایش فرقی نمی کرد کجا باشد، هر جا که نیاز به کمک باشد، اثر پل دختر، سراوان. سیل شیراز برای کمک رسانی در زمان شیوع ویروس کرونا و حتی در سوریه و دمشق.

سیل، زلزله یا شرایط عادی فرقی نمی کرد، فقط کمک و چیزهای خوب برایش مهم بود.

خانم مویدی، دختر خاله شهید مویدی در ادامه داستان خود می گوید: دو ماه پیش در حوض 15 متری باغش افتاد و نزدیک بود غرق شود، اما به ما گفت: «در دلم به سیدالشهدا روی آوردم. و گفت: پروردگارا، مرا نجات بده. من می خواهم برای تو شهید شوم!» چند نفر آمدند و او را نجات دادند.

چندین بار به سوریه رفت. او یک تک تیرانداز بود. او 13 آذر بلیط سوریه داشت اما دو روز قبل از شهادت به همسرش گفت: چند روز دیگر شهید می شوم و به سوریه نمی روم. حتی قبرش را به دوستانش نشان داد و گفت: یا به سرم می زند یا به دلم!

همیشه پنج شنبه ها به کمک گشت بسیج می رفت و در اغتشاشات اخیر یگان حفاظت بسیج بود.

عصر سه شنبه به معالی آباد رفتند. او و دوستانش 15 نفر بودند، شورشیان او و چند تن از دوستانش را به کناری کشیده و با سنگ، آجر و کوکتل مولوتف در نزدیکی یک آپارتمان به آنها حمله کردند. همه مجروح شدند و شیخ محمد همانطور که به دوستانش گفته بود ضربه ای به سرش خورد و به شهادت رسید.

و امروز پیکر مطهرش بر دستان مردم شیراز تشییع و در همان مکانی که به شهادت رسید به زیارتگاهی که خود ساخته و تصمیم به دفن کرده است، می برند.

آری این حکایت کسانی است که با اخلاص راه می روند و در راه خدا کشته می شوند.

تا دقایقی دیگر مراسم تشییع جنازه شیخ محمد آغاز می شود، اما این پایان راه بسیجی نیست، آنها حتی پس از مرگ هم همیشه خواهند ماند و دشمن از اجساد بی جان این شیران بسیجی می ترسد، به همین دلیل است. آنها در شورش های اخیر سعی کردند بیشتر به این گروه حمله کنند و حمله ای وحشیانه انجام دهند.

سامیه رایتی، فعال رسانه ای

انتهای پیام/