به عبارت دیگر معلمان مورد ارزیابی قرار می گیرند. گروه معتقد است که رتبه بندی صرفاً افزایش دستمزد است و معتقد است هر از چند گاهی باید نسبت به افزایش دستمزد اقدام کرد تا گامی در جهت ترمیم دستمزدها و جبران تورم برداشته شود. ضمن تاکید و تکیه بر قوانین موجود، حقوق کارکنان دولت باید متناسب با تورم افزایش یابد و رتبه بندی تشویقی است برای معلمانی که حتی فراتر از وظایف عادی خود در رشد و شکوفایی استعدادهای دانش آموزان عمل کرده و دارند. فرزندان فرهیخته ایران اسلامی معلمانی که از حقوق ناچیز خود و یا با کمک گرفتن از خیرین به درمان و حتی تغذیه دانش آموزان می پردازند.
امیرالمومنین علی (ع) در بخشی از نامه 53 نهج البلاغه می فرماید: «المحسن و الماسی و عندق مساوی» و خوب و بد در نظر شما مساوی نباشد.
اکنون که به ضرورت رتبه بندی معلمان پی برده ایم، به پیش نیازها و الزامات آن می پردازیم: ارزشیابی حرفه ای معلمان، لازمه رتبه بندی، تعیین صلاحیت حرفه ای معلمان است. معلمان را نمی توان بدون بررسی صلاحیت آنها ارزیابی کرد. اما تعیین صلاحیت معلمان به دو عامل معیار و سیستم مدیریت ارزشیابی بستگی دارد:
1- ضوابط و معیارها: ملاک ها باید مرتبط با وظایف معلم باشد. پیش بینی و گنجاندن معیارهایی که ربطی به وظایف معلمان ندارد، ما را از هدف رتبه بندی دور می کند. ضوابط باید با 6 کارکرد و حوزه تربیت (تربیت اخلاقی و معنوی – تربیت اجتماعی و سیاسی – تربیت حرفه ای و اقتصادی – تربیت بدنی – تربیت زیبایی شناسی و تربیت علمی و فناوری) سازگار باشد.
از طرفی مانند همه معیارها باید مشخص و قابل اندازه گیری باشد.
۲- ارگان ارزیابی: اصولاً ارزیابی عملکرد باید خارج از توصیه و کمیسیون افراد ذی نفوذ انجام شود. بهتر است عملکرد را نه ادارات آموزش و پرورش، بلکه توسط نهادی خارج از آموزش و پرورش و به دور از نفوذ و پذیرش سفارش ارزیابی کنید. این وظیفه بر عهده نهادهای غیردولتی و مسئول است.
سازمان مردم نهاد می تواند برای سنجش ضوابط از اداره و سازمان استخدامی مجوز گرفته و ارزیابی را انجام دهد. گزینه دیگری که می تواند ارزیابی معلمان را پیگیری کند «سازمان نظام معلمی» است که مانند سازمان نظام مهندسی یا سازمان نظام پزشکی و غیره است و یک سازمان عمومی غیردولتی است که رتبه بندی مهندسان یا پزشکان را انجام می دهد. سازمان معلمان می‌تواند به‌عنوان یک نهاد عمومی غیردولتی، بازوی قوی آموزش و پرورش عمل کند که به‌عنوان ممانعت از افزایش اندازه سازمان‌های آموزشی، می‌تواند بخشی از امور روزمره آموزش و پرورش را بر عهده بگیرد.
رتبه بندی انجام شده در سال 1401 نه تنها شرایط تعیین ضوابط و ضوابط را ندارد، بلکه در اجرای آن با مشکلات جدی مواجه می شود. دولت بیش از 38 هزار میلیارد تومان هزینه کرد، نه تنها انگیزه معلمان را افزایش نداد، بلکه باعث کاهش انگیزه آنها شد. امیدواریم با تغییر فرآیند ارزیابی معیارها به اعمال انصاف در رسیدگی به شکایات معلمان نزدیک شویم.