نگهبان ناجوانمردانه کار می کند و ناجوانمردانه تیراندازی می کند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از فردا پدرخوانده، امنیت یک نام نیست، یک صفت نیست، حتی یک شغل نیست. امنیت یک مدرسه است. اینجا مدرسه ای پر فراز و نشیب است که جز با عشق نمی توان آن را پیمود. کف دستش را می گیرد و در همه بحران های جنگ و سیل و زلزله و تاج گذاری به میدان می آید و شجاعانه کار می کند.

پاسداری که گلوله ای در چشم و قلب دشمنان غیرمسلح با نام ارباب حسین بن علی (ع) است.

نگهبانی که شبانه روز در گرما و سرمای دریا و زمین و آسمان به طرز عجیبی نگهبانی می دهد. حاج قاسم با وجود نامردی، مردی که برای همیشه تاریخ را پاس داشت، معنای زیبای شهادت در شبی غریب دور از وطن دارد که به طرز عجیبی تمام نقشه های دشمن را علیه مکتب حراست خنثی می کند.

نگهبانی که در سیل و بحران لباس سفالی به تن می کند و آنچه را که وظیفه اش نیست زیباترین وظیفه می داند و از جان و مال سیل زدگان محافظت می کند و مصیبت ها را حفظ می کند و با لبخند کودکی که می سازد وی برای در امان ماندن از سیل و زلزله، جایزه خود را دریافت کرد.

نگهبانی که برایش فرقی نمی‌کند از چه قومیتی و قبیله‌ای، مسلمان، مسیحی، یهودی یا زرتشتی، برای این آب و خاک دل داری، برای نفس کشیدنت مهم نیست. این سرزمین، اگر خورشید طلوع و غروب کند. همین وطنی که به آن می نگری کافی است تا جانت را به تو بدهد.

نگهبانی که دلش برای تو می تپد وقتی خسته از بیماری به گوشه ای می افتی، با ایمان به مقتدای راه یاری امینانه، خود را به آب و آتش می زند تا تو را تامین کند.

پاسداری که شب را در دورترین پاسگاه مرزی نگهبانی می کند تا آرامشت را از دشمن دوست برهم نزند و نداند که شب می شود و نمی داند فردا نگاه گرم مادر و آغوش پر مهرش را می خواهد. از پدرش و خنده های شیرین فرزندش.

نگهبانی که به طرز عجیبی بیش از آنچه بر دوش دارد، تمام دردی را که دشمن دوست بر من و تو وارد می‌کند، تحمل می‌کند و حتی نمی‌تواند بگوید کجا و چگونه رنج را برای تو تحمل خواهد کرد.

مرضیه مهدیلو

انتهای پیام/