جواد نکونام نام کوچکی در فوتبال ما نیست. رکورددار بازی ملی و کاپیتان تیم ملی در جام جهانی و جام ملت ها، سال ها در لالیگا بازی کرده و هر رفتار و حرفش مورد توجه فوتبالیست ها قرار می گیرد. کوچکترها از نکونام الگو می گیرند و بزرگترها به رفتار او حساس هستند.
حالا جواد نکونام سرمربی استقلال است. مکانی که توجه همه را به خود جلب می کند. وقتی شخصیت حقیقی و حقوقی نکونام با هم جمع شد، باید در گفتار و رفتار او تأمل کرد.
نکونام در صحبت های قبل از دربی گفت: من نگران نیمکت آنها نیستم، من از نوع آنها هستم و می دانیم که چه می گویم.
همه از اختلافات قبلی او با یحیی گل محمدی و تنش رسانه ای این دو کاپیتان بزرگ تیم ملی خبر داریم. شاید نکونام از روی ناچاری این حرف ها را زده و ما به او حق می دهیم که از منافع تیمش دفاع کند اما رفتار دو مربی و دو نیمکت نشین در کل دربی یکسان نبود!
ما اصلا قصد قضاوت نداریم. شرایط دو تیم و روحیه مردم متفاوت است. واکنش مردم نسبت به مسائل ثابت متفاوت است و به هیچ وجه نمی توان آنها را با هم مقایسه کرد، اما در مجموع آنچه از رفتار دو سرمربی در دربی دیدیم، هیچ نشانی از همجنس بودن هر دو نداشت!
حالا به این قسمت از صحبت های نکونام بعد از بازی دقت کنید؛ «بله، به حسینی گفتم بخواب چون می‌خواستم تغییر تاکتیک‌مان عملی شود. از آنجایی که 5 مهاجم در زمین داشتیم و دیگر نمی توانستیم با همان تاکتیک بازی کنیم، باید برای اجرای تاکتیک ها استراحت ایجاد می کردیم.»
در کجای دنیای فوتبال دیده اید که مربی به دروازه بان و کاپیتان خود دستور دهد برای بازی روی زمین دراز بکشند تا بتوانند تاکتیک خود را برای تغییر تاکتیک تیمشان توضیح دهند؟
نکونام یکی از کسانی است که در طول روز ساعات زیادی را صرف آنالیز و طراحی تاکتیک ها می کند و با بازیکنانش صحبت می کند. وقتی این مربی با این مشخصات و با این همه تجربه برای القای تاکتیک – در مهم ترین مسابقه سال، دربی که ماه ها روی آن کار شده- نیاز به چنین چیزهایی پیدا می کند، وای به حال تیم های دیگر!
بنابراین یا سایر مربیان و تیم های ما با رده تغییر و تاکتیک آشنایی ندارند یا جواد نکونام راه سختی را برای تغییر تاکتیک تیمش انتخاب کرده است. زیرا در تمام دنیا قتل و قلدری رفتار قابل قبولی نیست و هیچکس آن را نمی پذیرد.