روز جدید یک روزنامه از مطلب اخیر علی کریمی درباره نذری و واکنش یک روحانی به آن نوشت. در عزاداری و نذر حرام; از یک سو انتقاد و انتقاد از هزینه ها; از سوی دیگر، اصرار بر تداوم آن; کربا به الله یا برای کسب حاجت.
این به معنای صرف دو یا ده روز در سال است که به تدریج بین فقرا توزیع می شود. به نظر می رسد که این روزها اهمیت خاص خود را دارند و نه در تضاد هستند و نه مزاحم خیریه سالانه هستند.
این ما نیست که قضاوت کنیم که آیا اقدامات هر یک از گروه ها دلیل بر مقاصد آنهاست یا خیر. اما چالش مکرر این دو فکر یا بهتر است بگوییم این دو جبهه واقعا آزاردهنده شد.
در این سخنرانی با علم به اینکه چندان خوشایند نخواهد بود، به ویژه منتقدان حرفه ای و عامی، خطاب به گروه منتقدان و گرانی مراسم سنتی و مذهبی انتقاد می کنم. که آنها قبلاً از حد مجاز فراتر رفته اند. به خصوص که شاخه های اصلی این به اصطلاح منتقدان و مخالفان معمولاً افراد نالایق، سلبریتی ها یا شهروندان ورزشی و هنری هستند که یا هیچ سابقه روشنی در امور خیریه و بهانه های اجتماعی خود ندارند. و یا اگر صدقه هم داشته باشند، در سایر روزهای سال – از نوع توصیه ای که در دهه محرم می کنند – کمترین توجهی به خرج خود نمی کنند; گویی دو سه روز اوج عزاداری محرم است، اوج بحران گرسنگی سالانه مستمندان و نقطه مراقبت های ویژه بیماران لاعلاج و لحظه نجات کودکان کار و خلاصه. ، نود دقیقه رهایی جامعه از درد!
اگر یک نفر، منبر یا غیر منبر، از روی عصبانیت یا سخنان گروه بزرگی از عزاداران، دست به این سناریوی کاریکاتوری خسته کننده بزند، اندکی از مسیر معمول سستی و آرامش منحرف می شود. پس وای و بیا و ببین! که: الفاظ نامناسبی به کار بردید و احساسات مردم را جریحه دار کردید و به یک سلبریتی محبوب توهین و توهین کردید و خلاصه آسمان را شکستید و نقشه ای افترا آمیز کشیدید و چه شرم آور!… پس منتظر نظرات دنبال کنندگان ما باشید. جنگ خوبی را شروع کردی!
البته مزاج هایی که نخود شکافته را هضم نمی کنند در این مواقع منتظر غوغا هستند و به جای عدالت خواهی که همیشه در این جنگ سالانه تیر اول را به سوی کدام طرف پرتاب می کند، پاشنه پای خود را در آستانه صفحات میلیونی می چرخانند. کامنت‌ها و تحریف‌های بعدی به مردی اشاره می‌کنند که – حتی اگر خیلی عصبانی بوده و ناشایست صحبت کرده باشد – اما قربانی ابدی امروز است. از سردارانی که نصایح و دلسوزی هایشان تغییری در رفتار و زندگی شان نمی دهد و خون طرف را می جوشاند و خدای ناکرده آن طرف منبر و صعب العلاج باشد. حرفی بزن برای اینکه قرآن در لشکر حریف بر سر نیزه باشد!
استادان منبر و عمامه باید با خشم و زبانی آرام تر، دلیل و برهان صحت اعمال و سنت های خود را ارائه دهند. همچنین ای کاش این پیام به گوش گروه دیگر می رسید که: شما عزیزان تا جایی که می دانید باید وارد عقاید و احساسات دینی مردم شوید.