یعنی مشکلات این حوزه بزرگتر از وزارت آموزش و پرورش است و فکر می کنم نگاه کلی به دولت باید تغییر کند. تا زمانی که این تغییر اتفاق نیفتد، هیچ کس در این موقعیت کاری نمی تواند انجام دهد. در آموزش و پرورش یکسری مشکلات کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت وجود دارد و به نظر می رسد حداقل موضع کوتاه مدتی که یک وزیر می تواند اتخاذ کند این است که اوضاع را بدتر نکند و وارد فضاهایی نشود که باعث ایجاد بیشتر می شود. خسارت.. یکی از کارهایی که وزیر جدید می تواند در میان مدت و کوتاه مدت دنبال کند، اصلاح وضعیت رتبه بندی است. رتبه بندی چیزی نیست که از دل کیفیت آموزش دانش آموزان این کشور برآید و تجربه جهانی در سایر کشورها نیز این مشکل را تایید می کند. بسیاری از کشورهایی که بهتر از ما بودند در این زمینه شکست خورده اند. این مقایسه معلمان با یکدیگر و ایجاد رقابت بین آنها در تجربه جهانی شکست خورده است. بحث فقط افزایش حقوق است که امروز بین 2 میلیون و 500 هزار تومان تا 5 میلیون تومان است. به نظر من یکی از کارهایی که وزیر باید انجام دهد این است که وضعیت رتبه بندی را درست کند. وزیر جدید باید اعتراضات معلمان را بررسی کند و بیشتر درگیر فرآیند استخدام شود. به نظر من وزیر جدید آموزش و پرورش باید در میان مدت مراقب وضعیت معلمان باشد، زیرا معلمان امروزی از شرایطی که در آن قرار دارند بسیار تحقیر شده و عصبانی هستند. در یک بافت کلی تر، وزیر آموزش و پرورش نمی تواند خیلی تاثیرگذار باشد، اما باید به هر طریقی جلوی روند خصوصی سازی آموزش و پرورش در کشور گرفته شود و آموزش و پرورش به این موضوع نپردازد. طبق قانون اساسی آموزش و پرورش باید رایگان باشد و به نام های مختلف خصوصی نشود.