نیازی به جستجو یا تحقیق زیادی ندارید که چرا در بازی های فوتبال تماشاگر وجود ندارد و دلیل آن این روزها کاملاً مشخص است. اما سوالی که تا حدودی هضم آن سخت است این است که چرا بازدید از استادیوم های فوتبال ایران شامل سریع ترین محرومیت می شود؟البته با توجه به اتفاقات اخیر، این بازی ها بار دیگر بدون تماشاگر است و مشخص نیست دوباره چه زمانی برگزار می شود. ورزشگاه باید به روی تماشاگران باز باشد.
این موضوع و همچنین مشکل عجیب توقیف گذرنامه شخصیتی بین المللی مانند علی دایی سوژه نشست خبری مجید میراحمدی معاون امنیتی وزیر کشور برای تشریح این موضوع شد.
معاون امنیتی وزیر کشور که صحبت های بسیار مفصلی درباره مرگ مهسا امینی و اعتراضات ایران انجام داده بود، در پایان سخنان خود به ضبط گذرنامه علی دایی اشاره کرد و گفت: این رفتار اصلاح شده و گذرنامه علی دایی اصلاح شده است. به او تحویل داد . او پایتخت کشور ماست و عزت ایران را می خواهد. خود دوستان رفتند و پاسپورت را به علی دایی دادند. البته معاون امنیتی وزیر کشور توضیح بیشتری در خصوص اینکه چرا باید گذرنامه علی دایی ضبط شود و به او بلیت مراجعه به دادگاه انقلاب داده شود، نداد. او حتی نگفته که منظورش از «اصلاح این رفتار» با جریمه شخص یا سازمانی است که با علی دایی این گونه برخورد کرده است یا خیر.
البته این مورد به بحث فعلی مربوط نمی شود زیرا دلیل مجید میراحمدی برای عدم تماشای مسابقات لیگ برتر موضوع مهمی است که نیاز به توجه بیشتری دارد. ما علاقه مندیم مسابقات باشگاهی در شرایط مناسب و با حضور تماشاگران برگزار شود، اما به دلیل سناریوی قتل، نگرانی های امنیتی داریم.
شاید معاون امنیتی وزیر کشور بخشی از حقیقت را در مورد عدم ورود تماشاگران فوتبال به ورزشگاه گفته باشد اما سوال اینجاست که آیا لازم است چنین مواردی برای استادیوم های فوتبال برنامه ریزی شود؟ «نگرانی امنیتی» در کنار موضوع حساس دیگری مانند «سناریوی ترور» مواردی است که می تواند به راحتی و به راحتی مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا و همچنین فیفا را تحریک کند.
این موضوع با مرور مجدد پرونده قبلی محرومیت تیم های ایرانی از میزبانی مسابقات آسیایی اهمیت بیشتری پیدا می کند. قبل و بعد از اتفاقات سال 98 مسئولان فدراسیون فوتبال مجبور شدند مسابقات لیگ برتر ایران را چند هفته به تعویق بیاندازند و به نوعی تعطیل کنند. ابراز نگرانی یکی از مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون در همان روزها برای عذرخواهی از نهادهای بین المللی و ایران میزبان کافی بود.
آن روزها خبری از این گونه اظهارنظرهای امنیتی و هشدارهای سناریوهای ترور نبود و تیم های ایرانی از برگزاری مسابقات مهم محروم شدند. حالا تصادفاً بدون نگاهی به اتفاقات گذشته، نه تنها فوتبال و سایر رشته های ورزشی به دلیل مسائل امنیتی دوباره بدون تماشاگر می مانند، بلکه موارد نگران کننده ای نیز به وجود آمده تا کار را بیشتر پیچیده کند. در عین حال سؤالات زیادی در همین زمینه وجود دارد و نمی توان پذیرفت که وقتی حتی یک بطری آب معدنی ساده هم اجازه ورود به ورزشگاه داده نمی شود، چگونه می توانیم نگران سناریوی خطرناک تری باشیم؟ آیا چنین ادعاهایی به عنوان مشکلی در تامین امنیت مسابقات ورزشی تعبیر نمی شود؟ اصولاً جمله بندی این جملات با خوشحالی برخی مسئولان از میزبانی تماشاگران جام جهانی در ایران منافاتی ندارد؟