روز جدید ایران همچنان مخالف کریدور زنگزور است، اما کارشناسان می‌گویند اگر روسیه و ترکیه به باکو اجازه استفاده از این کریدور را بدهند، نه ایران و نه ارمنستان قادر به مخالفت با آن نخواهند بود. ما امروز نمی‌توانیم باکو را اشغال کنیم. با تقلب در قرارداد گاز، در واقع از نقاط ضعف ما سوء استفاده می کنند و قرارداد گاز این را به خوبی نشان می دهد».
تغییر سیاست ایران در قفقاز جنوبی ممکن است به دلایل اقتصادی باشد. سایت میدل ایست آی در گزارشی درباره همکاری های اقتصادی جدید تهران و باکو و دلایل آن نوشت: در اواسط سپتامبر، باکو رزمایش مشترکی را با ترکیه و پاکستان آغاز کرد. دو هفته بعد ارتش ایران تعداد زیادی نیرو در مرز با جمهوری آذربایجان مستقر کرد و تمرین نظامی انجام داد. چند روز بعد، باکو رزمایش مشترک دیگری با گرجستان، رقیب منطقه ای ایران در گرجستان برگزار کرد.
با این حال، با کاهش تنش های نظامی بین دو کشور، تصویر متفاوتی از روابط تهران و باکو در رسانه ها نمایان شده است. در 28 نوامبر، دو رؤسای جمهور در عشق آباد، پایتخت ترکمنستان، برای گفتگو درباره دوستی، برادری، دست دادن و عکاسی با دوربین دیدار کردند. چیزی بین دو کشور تغییر کرده است. ایران که قبلاً به ارمنستان نزدیکتر بود، اخیراً به باکو روی آورد.
دولت کل ترکمنستان به امضای توافقنامه تبادل گاز سه جانبه با این کشور و جمهوری آذربایجان نزدیک است و این را می توان به کاهش تنش بین تهران و باکو نسبت داد. این توافق در رسانه های فارسی زبان به عنوان یک دستاورد اقتصادی قابل توجه و ضربه ای به کمپین فشار حداکثری آمریکا بر ایران معرفی می شود.
یک کارشناس انرژی در بورس تهران به میدل ایست آی گفت: در حال حاضر تنها چیزی که می توان در مورد قرارداد بورس گاز گفت این است که این اقدام هوشمندانه دولت جدید ایران برای اثبات خود است. پیش بینی می شود ایران بین 1.5 تا 2 میلیارد متر مکعب گاز از ترکمنستان در گذرگاه سرحس دریافت کند و به همین میزان به جمهوری خودمختار نخجوان در مرز آستارا تحویل دهد.
هیچ کس نمی داند قرارداد تا چه زمانی معتبر خواهد بود. گفته می شود که فقط یک قرارداد بلند مدت است، اما هر قرارداد بلندمدتی لزوما خوب نیست. کیفیت گازی که ما از ترکمنستان دریافت می کنیم با گازی که به آذربایجان تحویل می دهیم قابل مقایسه است، چطور؟ مهمتر از آن، چند درصد از ایران از مقدار گازی که باید به جمهوری آذربایجان تحویل داده شود، دریافت می کند؟
رسانه ها اطلاعات ضد و نقیضی در مورد سهم ایران در گاز ترانزیت گزارش می دهند. به گزارش ایسنا، از 20 تا 25 درصد سهم «باشگاه خبرنگاران» به پنج درصد رسید. وی گفت: حتی اگر این رقم زیر پنج درصد باشد، جای تعجب نیست که به دلیل تحریم‌ها علیه ایران باشد.
ایران قبلا از این تاکتیک برای دور زدن تحریم های آمریکا با ارائه امتیازاتی به مشتریان نفتی خود استفاده کرده است. او گفت: «فکر می‌کنم این توافق فقط اهمیت سیاسی دارد، این بهایی است که ایران باید بپردازد تا باکو را خوشحال نگه دارد.»
یک دیپلمات ایرانی به خاورمیانه گفت: اصولگرایان که اکنون مذاکرات هسته ای را رهبری می کنند نمی خواهند دست خالی پای میز مذاکره بمانند، آنها می خواهند نشان دهند که روابط خوبی با کشورهای همسایه دارند.
خاورمیانه نوشت: ایران همچنان مخالف کریدور زنگزور است، اما کارشناسان می گویند اگر روسیه و ترکیه تصمیم بگیرند به باکو اجازه استفاده از این کریدور را بدهند، نه ایران و نه ارمنستان قدرت مقابله با آن را نخواهند داشت. امروز با پیشنهاد قرارداد گاز نمی توانیم باکو را فریب دهیم، در واقع آنها از نقاط ضعف ما به نفع خود استفاده می کنند و قرارداد گاز این را به خوبی نشان می دهد.
این دیپلمات خاطرنشان کرد که باکو بر حمایت نظامی و سیاسی ترکیه و اسرائیل تکیه دارد و می داند که ارمنستان از روسیه پیروی می کند.