چند نکته مهم که مخالفان زنگنه در مورد کرسنت نمی گویند!

2017 نیز در زمان انتخابات است

ماجرای کرسنت فضای سیاسی ایران را داغ کرده و حالا با اعمال جریمه برای ایران، انتقادات در این زمینه بار دیگر فضای سیاسی و اقتصادی ایران را تحت تاثیر قرار داده است.

قرارداد کرسنت در واقع قراردادی برای صادرات گاز اسیدی از میدان گازی سلمان به امارت شارجه است. انتظار می رفت این قرارداد از اول دسامبر 2005 اجرایی شود، اما شکست خورد و شرکت اماراتی به دلیل عدم تامین گاز غیرانتفاعی از سال 2005 تا پایان ژوئیه 2014، 14 میلیارد دلار غرامت از شرکت نفت خواست. نکته مهم، این گاز است. گاز اسیدی از میدان سلمان، میدان مشترک ایران و ابوظبی است. این گاز همراه با نفت ذوب شد و به جای سوختن باید صادر می شد.

اما نکته مهم این است که مخالفان کرسنت تمام ماجرا را بیان نمی کنند. از مخالفت ها و نامه نگاری های حسن روحانی در زمان دبیری شورای امنیت با آقای خاتمی رئیس جمهور وقت درباره کرسنت صحبت می کنند، اما توضیح نمی دهند که این نامه نگاری چه شد؟

حقیقت این است که حسن روحانی بر اساس اخبار و گمانه زنی های مختلفی که شنیده بود نامه ای به رئیس جمهور وقت نوشت و پس از بررسی موضوع و دریافت گزارش های مختلف از وزارت نفت دستور اجرا و انعقاد قرارداد و سپس نامه ای را صادر کرد. که قرارداد لازم الاجرا شود.

مخالفان به مصوبه شورای اقتصاد استناد می کنند که وجود خارجی ندارد. آنها به نامه ای استناد می کنند که خود زنگنه به شورای اقتصاد نوشته و پیشنهاد کرده است که برای تاثیرگذاری در مذاکرات، گاز در کشور مصرف شود.

منتقدان از قیمت پایین این قرارداد صحبت می کنند. طبق قرارداد، ایران باید از ژانویه 1984 به کرسنت گاز می داد. اما با توجه به تغییر شرایط قیمتی در بازار نفت، وزارت نفت درخواست تغییر ساختار قیمت قرارداد را از مارس 2008 کرد. متن قرارداد شرایط بازنگری قیمت را بیان می کند. در جریان این مذاکرات، دولت تغییر فرمول قیمت را تغییر داد که قیمت پایین مورد انتقاد مخالفان قرار گرفت، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که در دوره اصلاحات، شرکت‌های نفتی تغییرات قیمتی را متناسب با شرایط بازار دنبال می‌کردند و باید روند مذاکرات دنبال می‌شد. برای تامین منافع ملی در این زمینه می شد مذاکره کرد، اما دولت جدید به جای ادامه حرف ها و جنجال های رئیس دیوان محاسبات، وقت گذاشت و به اشتباه گفت 20 میلیارد دلار در کرسنت ضرر کردیم و زمینه سازی کرد.

امروز واقعا باید این سوال مطرح شود که آیا مذاکراتی برای تغییر ساختار قیمتی صورت نگرفت و چرا این مذاکرات قطع شد؟ سوال این است که کسانی که در سال 84 مذاکرات را قطع کردند در سال 87 در ساختمان وزارت کشور به مذاکره نشستند؟

آقای جلیلی، دبیر شورای امنیت ملی در آن زمان، پیش بینی کرد که در صورت عدم عرضه گاز به امارات، هیچ آسیبی به کشور وارد نخواهد شد.

آقای احمدی نژاد مجبور شد در مورد نامه معروف خود به معاون حقوقی رئیس جمهور در سال 88 توضیح دهد که در آن گفته شده گروهی برای جلوگیری از نهایی شدن این معامله تلاش می کنند. رئیس جمهور سابق باید بگوید در جلسه آذر 91 شورای امنیت ملی درباره این توافق چه گذشت؟ جایی که حتی وزارت اطلاعات در دوره احمدی نژاد می گفت باید قرارداد را عملی کنیم و گاز را تحویل دهیم، این بی گازی چه عواقبی برای کشور داشت؟

بالاخره گاز میدان سلمان به ابوظبی مهاجرت کرد و مردم اماراتی که می خواستند همین گاز را از ما بخرند بی دردسر آن را دریافت کردند و حالا ایران برای تحویل ندادن گاز باید میلیاردها دلار خسارت بپردازد.