کاشت پلاستیک فرصت است یا تهدید؟! نایلون های رها شده در زمین های کشاورزی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از موج بیانی; کاشت پلاستیک یا کاشت نایلون یکی از روش های کاشت محصولات کشاورزی توسط کشاورزان است که از آن برای پرورش انواع میوه ها و سبزیجات مانند هندوانه، خیار، خربزه، توت فرنگی، گوجه فرنگی، فلفل، بادمجان و غیره استفاده می شود. در این نوع کشت، سطح خاک را با مالچ پلاستیکی می پوشانند تا از تبخیر آب جلوگیری شود.

در روش کاشت زیر لایه، بسته به نوع محصول، انبوهی به ارتفاع 15 تا 20 سانتی متر ایجاد می شود و پس از کاشت بذر، پلاستیک را روی بستر خاک می کشند. در روش نشاءکاری پس از سمپاشی پلاستیک ها، نهال ها کاشته می شود. آبیاری در این کشت به صورت قطره ای و زیر پلاستیک انجام می شود.

* مزایای محصولات کاشت نایلون

هر ایده و طرحی دارای مزایا و معایبی در اجراست که کشت ساب نایلون نیز از این قاعده مستثنی نبوده و استفاده از این روش دارای مزایایی است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

جلوگیری از تبخیر و از دست دادن آب و همچنین افزایش راندمان آب

کاهش یا توقف رشد علف های هرز در زیر نایلون یا پلاستیک

کاهش فرسایش خاک در اثر بارندگی

کاهش استخراج مواد مغذی و غیر قابل دسترس کردن آنها

کاهش انتقال املاح و املاح به سطح خاک به دلیل کاهش تبخیر آب

حفظ رطوبت در خاک و ریشه گیاه

کاهش آلودگی و بیماری های منتقله از خاک (به دلیل تماس نداشتن برگ ها و میوه ها با خاک)

تسریع رشد اولیه و ایجاد نهال (این منجر به برداشت زودتر و فروش محصول می شود)

عملکرد و تولید محصول بالا در سیستم های کشت زیر پلاستیک در مقایسه با کشت در فضای باز

مصرف سموم را کاهش دهید

تاثیر برخی پلاستیک ها در دفع برخی از حشرات ناقل بیماری های ویروسی مختلف

* معایب کشت زیر نایلون

کاشت زیر پلاستیک یا نایلون علاوه بر مزایایی که دارد می تواند معایبی نیز داشته باشد که یکی از معایب اصلی این نوع کشت آلودگی ناشی از رها شدن پلاستیک روی زمین پس از برداشت محصول است.

برخی از کشاورزان، به ویژه آنهایی که زمین را اجاره کرده اند، پس از برداشت، پلاستیک را در زمین رها می کنند که این امر مشکلاتی را برای محصولات آینده و همچنین آلودگی های زیست محیطی ایجاد می کند.

* جدا شدن نایلون از طبیعت نیست که زیستگاه آهو را از بین می برد

پرویز رستمی، رئیس اداره نظارت بر حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست استان زنجان در گفت و گو با خبرنگار موج رسا با بیان اینکه تنها مشکل مناطق حفاظت شده از بین رفتن زیستگاه است، اظهار داشت: تنها مشکل مناطق حفاظت شده از بین رفتن زیستگاه است. وی گفت: کشت نایلون یکی از دلایلی است که می تواند در این زمینه موثر باشد که برای محیط زیست مضر است.

وی گفت: کشت زیر نایلون یکی از معضلات طبیعت و محیط زیست است به ویژه زمانی که نایلون ها پس از برداشت از طبیعت جدا نمی شوند.

رستمی گفت: این امر باعث تخریب وجهه منطقه، آسیب به محیط زیست و تخریب زیستگاه آهو و سایر حیوانات می شود.

رئیس اداره نظارت بر حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست استان زنجان گفت: تنها مشکل مناطق حفاظت شده از بین رفتن زیستگاه است.

*محصول سازنده محصول به عنوان متولی باید تدابیری را برای جداسازی نایلون از طبیعت در نظر بگیرد.

حامد تقی بیگلو رئیس اداره محیط زیست شهرستان زنجان در گفت و گو با خبرنگار موج رسا؛ وی با اشاره به جدا نشدن نایلون از طبیعت پس از جمع آوری محصولات نایلونی، گفت: تجزیه نایلون و پلاستیک 400 تا 500 سال طول می کشد.

وی گفت: به همین دلیل این مواد به صورت میکروپلاستیک وارد طبیعت شده و حتی ممکن است وارد بدن انسان شود.

وی گفت: هنوز اثرات کامل ورود پلاستیک به بدن پیش بینی نشده است.

رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان زنجان با بیان اینکه عدم جداسازی نایلون از طبیعت پس از برداشت اقدامی غیراصولی است، گفت: تولیدکننده محصول به عنوان متولی ورود نایلون و پلاستیک به طبیعت است. مسئول اقدامات ویژه است.

وی گفت: متأسفانه عدم جداسازی نایلون از محیط و رهاسازی آن پس از برداشت، مشکلی رایج در کشور است و مشکل مقطعی مربوط به فصل یا منطقه خاصی نیست.

تکی بیگلو تاکید کرد: تولیدکننده محصولات کشاورزی در قبال این موضوع مسئولیت دارد و باید ضمن پیش بینی های لازم، نایلون ها را مدیریت کرده و از رهاسازی نایلون ها در طبیعت جلوگیری کند تا به محیط زیست آسیبی وارد نشود.

وی خاطرنشان کرد: رهاسازی پلاستیک از طبیعت آسیبی به محیط زیست وارد نمی کند، زیستگاه جانوران در خطر نیست و چهره محیط زیست و طبیعت آسیبی نمی بیند و این منبع ارزشمند برای استفاده در آینده حفظ می شود.

انتهای پیام/