روز جدید : به نظر می رسد ماشین توافق سیاسی در دولت اصلی حتی سریعتر از دوره احمدی نژاد در حال حرکت است و برخی افراد علیرغم تجربه نیروهای مورد استفاده در نهادها و مراکز مختلف، صرفاً به دلیل احساس تعلق یا وابستگی به یک کارکنان گروه سعی در تعدیل جریان های سیاسی در جامعه دارند.
علیرضا زاکانی شهردار تهران که سرانجام در روندی عجیب بر جایگاه «شهردار» تکیه زد، در تازه ترین اقدام خود دستور «تصمیم گیری کامل سیاسی» را صادر کرد.
به همین دلیل است که روز گذشته گزارش اخراج نزدیک به 400 کارمند شهرداری تهران در برخی رسانه ها بازتاب پیدا کرد که به گفته اکثر کارشناسان رنگ و بوی سیاسی دارد و حتی می توان آن را «فاجعه مستمر در دولت» تلقی کرد. .
با این حال، مقامات شهری هنوز در مورد این اقدام اظهار نظر نکرده اند، اما بدون شک به خوبی از اثرات صدها بیکاری حتی در شرایط اقتصادی کنونی آگاه هستند.
در عین حال باید از خود بپرسیم با توجه به اینکه شهرداری تهران بالغ بر 60 هزار کارمند دارد و حدود 15 هزار نفر از آنها مازاد ظرفیت هستند، چرا تنها چند صد نفر از افرادی که در دوره پنجم شورای شهر با نهاد شهرداری همکاری داشته اند باید “قرار پیدا کند”؟
بدون شک عدم تمدید قرارداد با کارکنانی که چندین سال در شهرداری تهران مشغول به کار هستند، تفاوتی با اخراج غیرموجه آنها توسط کارفرما ندارد و اگر به دلیل اصلاح اجباری، ابتدا باید چند هزار نفر انجام شود. کارگران بیکار در دوره ها او گفت که اولی به دلیل نزدیک بودن به مناصب اصولگرایان و حاکمان به استخدام این موسسه درآمده است، نه کسانی که با مجموعه فوق لیسانس و محیط شهری کار کرده اند.
متاسفانه نگاه تنگ نظرانه سیاسی در بین اصولگرایان باعث اخراج نیروهای موثر از دستگاه اداری و سیاسی کشور شده است که به استخدام اتوبوس از نیروهای مجاور در مراکز و نهادهای مختلف معروف هستند.
به عنوان مثال علیرضا زاکانی که قبل از شهردار شدن رئیس مرکز پژوهش های مجلس بود به 600 نفر با حداکثر 248 پست سازمانی حقوق ثابت پرداخت کرد. البته به گفته محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، زاکانی به این امر راضی نبوده و به چند نفر نیز تحت عنوان «پروژه» پول پرداخت کرده است.
این در حالی است که سابقه تعدیل چند صد نفر شاغل در تهران زمانی دردناکتر از همیشه شده است که قبل از تسویه حساب و تنها با پرداخت حقوق فروردین ماه هیچ اخطاری یا گزارشی مبنی بر بیکاری دریافت نکرده اند. کارمندان شهرداری تهران با عدم دریافت وجه، با این واکنش مواجه شدند که «قراردادشان تمام شده و تمدید نشده است!»
به نظر می رسد ماشین توافق سیاسی در دولت اصلی حتی سریعتر از دوره احمدی نژاد در حال حرکت است و برخی افراد با وجود تجربه نیروهای شاغل در نهادها و مراکز مختلف، صرفاً به دلیل احساس تعلق یا وابستگی به گروهی از جریانات سیاسی شناخته شده جامعه در صدد تعدیل آنها هستند. اگر جلوی این روند گرفته نشود، دستگاه های اداری، نهادی و شرکتی کشور را از نیروهای متخصص خالی می کند و «کوتوله ها» بر پرونده ها مسلط می شوند.
در پایان ذکر این نکته ضروری است که برخی از اصولگرایان معتقدند تغییر دولت منجر به انقلاب در جامعه می شود به طوری که باید تمامی نیروهای حامی دولت قبل برکنار شوند. ضمناً دستگاه های دولتی و مراکز دولتی و نیمه دولتی باید از رقابت و قراردادهای سیاسی مصون باشند و هیچ فردی را صرفاً به خاطر عقیده از فعالیت در گروه های مختلف منع کرد.