به گزارش اعتماد آنلاین، توییتر انجمن اسلامی دانشگاه شریف درباره اتفاقات روز یکشنبه این دانشگاه را می خوانید:
در این گزارش به اتفاقاتی می پردازیم که در روز یکشنبه 19 مهر 1401 در دانشگاه صنعتی شریف رخ داد. البته ممکن است این گزارش تمام اتفاقات آن روز را پوشش ندهد. اما تا آنجا که ممکن است روایات مختلفی جمع آوری شده است.
از روز شنبه که تحصن های خاموش در دانشکده ها و تجمع مقابل درب اصلی دانشگاه (درب آزادی) و حضور رئیس دانشگاه برگزار شد، نیروهای امنیتی با دستگیری مدارا خود را با این تجمع اعتراضی نشان دادند. 3 دانشجو. تو دانشگاه ندارن. از روز شنبه پوستر تجمع روز یکشنبه 19 مهر به صورت ناشناس در حال پخش است.
این تجمع قرار بود ساعت 15 مقابل دانشکده علوم کامپیوتر برگزار شود. جمع کثیری از دانشجویان نیز چنین کردند، ابتدا مقابل دانشکده مهندسی کامپیوتر تجمع کردند، به سمت ساختمان ابن سینا و سپس به سمت ورودی اصلی (درب آزادی) حرکت کردند و با سر دادن شعار، دانشجویان را با خود همراه کردند و ازدحام بی‌سابقه‌ای را به همراه داشتند. نسبت به تجمعات گذشته) به ورودی اصلی رسیدند.
دانشجویان شریف پس از رسیدن به سردار شروع به سردادن شعارهایی با هدف اعتراض به کشتار وحشیانه مهسا امینی و دستگیری دانشجویان کردند. 4 دانشجوی دانشگاه شریف که چند روزی به آنها وعده وثیقه داده شده بود هنوز آزاد نشده اند و این توهین محض به دانشجویان مطالبه گر است.
کم کم شدت شعارها بیشتر شد و در آن لحظه عده ای که اکثرا بسیجی بودند از مسجد به محل تجمع آمدند و دوباره مقابل دانشجویان ایستادند. تعداد بسیجیان حاضر بسیار کمتر از دانش آموزان حاضر در تجمع بود و جمعیت از حضور بسیجیان عصبانی شده و علیه این گروه شعار می دادند. از طرفی احزاب بسیج هم شعار می دهند. سپس درگیری های فیزیکی کمی بین دو گروه رخ می دهد.
پس از مدتی، جمعیت دانشجویی تصمیم گرفتند از خود فاصله بگیرند. چون می دانند شب گذشته اقدامات زیادی برای نصب دوربین های جدید و آنتن های مخابراتی در ورودی اصلی دانشگاه انجام شد تا بتوانند افراد را به صورت آنلاین شناسایی کنند. جمعیت به سمت درب انرژی حرکت می کند، اما گروه بسیج در بیرون از در می مانند و برای ادامه کار با خود شعار می دهند و هماهنگ می شوند.
اکنون جمعیت پشت درب انرژی است، اما نه تنها دانشجویان آنجا هستند. یونیفرم با چندین وانت در انتظار دستگیری دانش آموزان به هر تعداد که می خواهند. در ابتدا حداقل 3 دانشجو دستگیر شدند، یکی از دانشجویان با باتوم از ناحیه سر مجروح شد و به بیمارستان رفت.
دانش آموزانی که شاهد دستگیری بودند […] آنها دوستان آنها هستند، با شعار واکنش نشان می دهند و پاسخ یونیفرم پوش ها شلیک گلوله و تفنگ به سمت دانش آموزان است. دانشجویان مجبور به دوری از در می شوند و فضای ترس بر دانشگاه حاکم است. اکنون تمام درهای دانشگاه بسته است و دانشجویان ممتاز در محاصره نیروهای امنیتی و با لباس شخصی هستند.
دانش آموزان در ترس و سردرگمی زندگی می کنند. هیچ دری باز نیست و حتی حضور معاونان و رئیس دانشگاه هم نمی تواند ذره ای امنیت در دروازه های دانشگاه ایجاد کند و بیرون از دانشگاه هم خبر می رسد که در تمام کوچه های اطراف درب دانشگاه لباس فرم. وانت ها منتظر دستگیری دانشجویان هستند و فضای دانشگاه خفه کننده است.
تعداد زیادی از اساتید دانشگاه در میان جمعیت حضور دارند و سعی می کنند ترتیبی دهند که دانشجویان بتوانند با خیال راحت دانشگاه را ترک کنند و به خانه یا خوابگاه خود بروند. تصمیم حراست و روسای دانشگاه پس از ساعت ها کشمکش این است که کلیه دانشجویان حاضر در دانشگاه به صورت مستمر و با قطار به پارکینگ دانشگاه رفته و سپس از ورودی پارکینگ شریف وارد میدان تیموری شده و سپس به سمت مترو، خوابگاه یا ماشین هایتان را رها کنید.
دانش آموزان به این تصمیم اعتماد کرده و بر اساس آن عمل می کنند. در حین انتقال از درب انرژی به پارکینگ، یک نیروی غیرنظامی با سلاح در صحنه ظاهر می شود و این امر باعث فرار تعدادی از دانش آموزان می شود که سپس آرام می شوند و به حرکت خود ادامه می دهند. با ورود تعداد زیادی از مردم به پارکینگ اعلام می شود که درب ورودی پارکینگ باز نمی شود و دانش آموزان باید ابتدا به داخل پارکینگ رفته و سپس از درب های خروجی پارکینگ خارج شوند. در کنار هایپر مارکت خانوادگی هستند.
چند دانش آموز جلو هم همین کار را می کنند و وارد طبقه اول و دوم پارکینگ می شوند. اما در آنجا نیروهای غیرنظامی با باتوم، تفنگ و موتور سیکلت برای دستگیری دانشجویان کمین کردند. آنها با یونیفرم به دانش آموزان طبقه اول حمله می کنند و با شلیک گلوله های پلاستیکی و تفنگ از فاصله نزدیک به ویژه به سمت دختران، آنها را از حرکت باز می دارند. […] دانش آموزان را دستگیر می کنند و سوار وانت می کنند.
دانش آموزانی که در پارکینگ گیر کرده بودند، وحشت و ترس شدیدی را فراگرفته بودند، سعی می کنند خود را پشت ماشین ها پنهان کنند، اما غیرنظامیان آنها را تعقیب می کنند و به آنها فحش و ناسزا می گویند و گلوله های پلاستیکی و پلاستیکی شلیک می کنند که باعث خونریزی دانش آموزان می شود. . یونیفرم پوش ها هم از گاز اشک آور استفاده می کنند. با این حال تعدادی از دانش آموزان موفق می شوند از طریق آسانسور وارد هایپرمارکت خانوادگی شده و با ترس شدید به نوعی فرار کنند.
همزمان دانش آموزانی که هنوز وارد پارکینگ نشده اند صدای شلیک بی امان گلوله را می شنوند و ابتدا سعی می کنند به دانش آموزان سرگردان در پارکینگ کمک کنند. اما درب پارکینگ بسته شده و اینجا همه جمعیت با ترس شدید و تپنده قلب به سمت دانشکده مدیریت و اقتصاد می دوند اما درهای دانشکده را به روی خود بسته می بینند. حداقل 30 تا 40 دانشجوی دانشگاه شریف در این مرحله دستگیر شده اند. از وضعیت اکثر این دانشجویان و موسسه محل نگهداری آنها اطلاعی در دست نیست.
بعد دانشجویان به این نتیجه می رسند که این انتقال پارکینگ اگر نشانه همکاری روسای دانشگاه با نیروی انتظامی نباشد حداقل اشتباه بزرگی است. به همین دلیل، اوباش تصمیم می گیرند به دانشگاه برگردند تا در داخل دانشگاه امن باشند. دوباره جمعیت به ترتیب به سمت دانشگاه حرکت می کنند […]. آنها [نیروهای امنیتی] آنها با تپانچه در دست، دانش آموزان را تماشا می کنند و به طور انتخابی چند دانش آموز را از میان جمعیت بیرون می کشند و با خود می برند.
جمعیت با دیدن این صحنه وحشت کرده و به سمت درب انرژی که باز مانده است می دوند. در این مرحله حداقل 2 دانشجو از دانشگاه شریف بازداشت شده اند. در آن زمان نیروهای امنیتی دانشگاه سعی کردند از دستگیری این دانشجویان توسط نیروهای امنیتی جلوگیری کنند. اما نیروهای یونیفورم دار نیروهای امنیتی دانشگاه را هم می زنند. در این میان یکی از اساتید مشهور دانشگاه شریف نیز تلاش می کند جلوی این حرکت را بگیرد اما نیروهای یونیفرم پوش این استاد دانشگاه شریف را نیز مورد ضرب و شتم قرار دادند.
سپس نیروهای امنیتی کمی عقب نشینی می کنند و درب انرژی باز می شود و دانشجویانی که بیرون مانده بودند وارد دانشگاه می شوند. وضعیت روحی دانش آموزان کاملا شبیه دوران جنگ است. گویی دشمن در شهر به دنبال قربانی است. اشک و گریه در بین دانش آموزان کمتر دیده می شود. به خصوص دانشجویان ورودی 1401 که روز دوم خود را در دانشگاه سپری می کنند، از این وضعیت بیشتر می ترسند و نمی دانند چه باید بکنند.
هر لحظه یکی از دانشجویان از شدت وحشت بیهوش می شود و دوستانش با گریه و گریه او را سراسیمه به مرکز بهداشت دانشگاه می رسانند تا حالش بهتر شود. دانشجویان سعی می کنند تا حد امکان از درب انرژی دور باشند و به دانشگاه بروند. در آن زمان وزیر علوم دکتر زلفی گل نیز وارد دانشگاه شد. او با برخی از مقامات امنیتی تماس می گیرد و برای اطمینان از حفظ امنیت در دروازه های دانشگاه شریف، نبردهای جدی را با مقامات امنیتی آغاز می کند.
پس از آن وزیر علوم و رئیس دانشگاه به تالار جباری رفتند و تعدادی از دانشجویان نیز آنها را همراهی کردند تا وزیر علوم و دانشجویان با هم صحبت کنند. وزیر علوم با الفاظ تکان دهنده و برخورد کاملاً توهین آمیز نسبت به دانشجویان معترض و اعتصابی آنان را متهم به قانون گریزی و اتلاف بودجه دولتی می کند و با لحنی گستاخانه و نامناسب خطاب به دانشجویان تاکید می کند که برای اتلاف بیت المال باید پاسخگو باشید. در دنیا و آخرت و دیگر هیچ وقت فکر نکنید هر چه دوست دارید حرف بزنید و ما با شما معامله نخواهیم کرد، حتماً معامله جدی و قاطع انجام می شود.
سخنان وزیر علوم به قدری تند است که حتی رئیس دانشگاه هم سعی می کند اوضاع را آرام کند و کمی منطقی تر به ماجرا نگاه کند، اما وزیر علوم حتی با دکتر جلیلی هم تند است. ضمناً به دکتر علی شریفی زرچی نیز اجازه سخنرانی داده شد و با تشویق دانشجویان حاضر همراه شد. ابتدا دکتر شریفی زارچی صحبت می کند و وزیر علوم متوجه می شود که او همان پروفسور شریفی است که از طریق ارتباط با جامعه در توییتر مورد استقبال خوبی قرار گرفته است.
در اینجا وزیر علوم با لحنی زشت و نامناسب شروع به تخریب مستقیم دکتر شریفی زرهی می کند و او را بی وجدان، بداخلاق، خائن، بازی با احساسات جوانان و منحرف کردن دانشجویان از مسیر درست می خواند. جمعیت حاضر، اما از کلمات […] وزیر علوم واکنش جدی نشان داد و با حمایت صریح و بلند دکتر شریفی زارچی به وزیر علوم فهماندند که اتفاقاً ایشان کاملاً مخالف آنچه آقای وزیر فکر می‌کنند است.
هم اکنون نیروی انتظامی گزارش می دهد که با اطمینان وزیر علوم همه درهای دانشگاه سالم است و بنابراین درها باز شده و دانشجویان می توانند از دانشگاه خارج شوند. اما دانشجویان به تعلل ادامه می‌دهند زیرا می‌دانند نمی‌توانند به وزیری که قول می‌دهد 4 دانشجوی ممتاز ساعت 9 صبح شنبه آزاد می‌شوند اعتماد کنند و این اتفاق نمی‌افتد. اما پس از گذشت مدتی و صحبت نیروهای امنیتی با دانشجویان، آنها راضی شدند که به صورت دسته جمعی دانشگاه را ترک کنند.
اکثر دانش‌آموزان تهرانی از خانواده‌های خود خواسته‌اند که آنها را تحویل بگیرند و به خانه برمی‌گردند. برخی هم گروهی به مترو می روند. همچنین ون و ون توسط دانشگاه برای دانشجویان در خوابگاه تهیه می شود و تعدادی از اساتید نیز برای نگهداری دانشجویان در خوابگاه سوار خودروها می شوند. روند انصراف دانشجویان از دانشگاه زمان زیادی می برد و در نهایت خبر می رسد که تقریباً همه دانشجویان دانشگاه را ترک کرده اند.
صدای دانشجویان مستضعف و مستضعف شریف در فضای مجازی پخش شده و مردم می خواهند به کمک دانشجویان محاصره شده در دانشگاه بیایند. به همین دلیل ترافیک سنگینی به خصوص در درب آزادی واقع در خیابان آزادی وجود دارد و ازدحام نسبتاً زیادی ظاهر می شود که با گاز اشک آور و شلیک گلوله مواجه می شود.
دانشجویان خوابگاهی با وجود اینکه در خوابگاه زندگی می کنند، می دانند و می بینند که لباس های فرم همه خوابگاه ها را احاطه کرده است. […]. در نتیجه خوابگاه ها سعی می کنند در خوابگاه ها بمانند اما بیم آن دارند که آتش نشانی خصوصی وارد خوابگاه ها شود و دست به دستگیری دانشجویان بزند. بنابراین بسیاری از آنها با وجود روز سخت و وحشتناکی که پشت سر گذاشته‌اند، به این فکر می‌کنند که تا صبح بیدار بمانند تا در صورت وجود خطر، با خطر مواجه شوند.»