دکتر مهدی گلشنی: من قبلاً بارها به وزارت اطلاعات گزارش داده ام که فلان معاون دانشگاه شریف جاسوس غرب است، اما به این امر توجهی نشد روحیه در دانشگاه شریف تبخیر شده است.

روزنامه جوان با دکتر مهدی گلشنی استاد برجسته دانشگاه شریف درباره آخرین اتفاقات این دانشگاه گفت‌وگو کرد.
شما در حال خواندن این مصاحبه هستید.

در حالی که در وقایع اخیر دانشگاه شریف، برخی از افرادی که خود را به عنوان دانشجو مطرح کردند، با سلاح سرد و فحاشی به نوعی در اعتراضات دانشجویی آشوب ایجاد کردند. به نظر شما چه کسانی سال ها در دانشگاه شریف بوده اند، این افراد چه کسانی هستند و چرا این گونه رفتار کردند؟

من آن روز در دانشگاه نبودم، اما به طور کلی شاهد قضایا هستم. در این زمینه باید یادآور شوم که متأسفانه در کشورمان روی فرهنگ کار نمی کنیم. اگر فرهنگ کار و احساس هویت ملی و دینی در دانش آموزان مقطع ابتدایی و متوسطه تقویت می شد، شاهد این اتفاقات نبودیم، اما متأسفانه چون در این کشور کار فرهنگی صورت نمی گیرد، سطح فرهنگی بسیار پایین است. .

من همیشه در گذشته تاکید کرده ام که متاسفانه فرهنگ در این کشور فراموش شده است. به سیاست و اقتصاد اهمیت داده می شود، اما فرهنگ نادیده گرفته می شود. باید حس هویت را تقویت کرد تا منافع ملی را به رسمیت بشناسد و اجازه ندهد که بیگانگان از آن علیه کشور سوء استفاده کنند، حتی اگر مخالفت های موجهی وجود داشته باشد. الان فقط خارجی ها از اتفاقاتی که در دانشگاه شریف افتاد سود می برند.
اگر دانش آموز ما یا هرکسی که این کارها را انجام می داد، فرهنگ کافی داشت، به خودش اجازه نمی داد این کارها را انجام دهد. متأسفانه دانشجویی که وارد دانشگاه شریف یا سایر دانشگاه ها می شود با فرهنگ وارد نمی شود و در شریف فرهنگ نمی آموزد. البته فرهنگ چیزی نیست که بتوانید کسی را مجبور به درک آن کنید، اما موضوع بسیار ظریفی است. در این شرایط توجه داشته باشید که در دانشگاه شریف یا سایر دانشگاه ها رفتار اساتید با دانشجویان نیز بی ادبانه است. در دهه های اخیر اصلاً از وضعیت فرهنگی دانشگاه راضی نیستم و دلیل این امر به سال های پایین تر و نحوه یادگیری در مقاطع قبل برمی گردد. به دانش آموز آموزش داده نمی شود که موقعیت را تشخیص دهد. هر چند جاهایی در کشور ناهماهنگی هایی وجود داشت، اما دانشجو باید بداند که کاری که انجام می دهد به نفع چه کسی است و این باعث شده که خارجی ها از آخرین رفتارهای دانشگاه ها سوء استفاده کنند.

راه مناسب برای اعتراض دانشجویان چیست؟

به نظر من اعتراض درست حداقل باید بدون توهین به کسی، تضعیف کسی و بدون ضرر مالی باشد. باید خیلی خونسرد می گفتند این مسائل خواسته ماست و بعد طرف مقابل به خواسته آنها احترام بگذارد اما وقتی اینطور برخورد شود همه چیز به هم می خورد.

می گویند عده ای با سلاح سرد به حراست دانشگاه و پلیس حمله کردند، چقدر مال دانشگاه است؟

اسلحه تیغه دار مشخص است که از خارج از دانشگاه وارد شده است. غرب روی محیط زیست ما کار می کند. بارها به من یادآوری شده است که غربی ها به صراحت گفته اند که با زور سلاح نمی توانند با ایران کاری انجام دهند پس باید از طریق فرهنگ وارد شوند و از دهه اول انقلاب بارها به من یادآوری شده است که دارند ما را نابود می کنند. فرهنگ تا هر کاری می خواهند بکنند. وزارت خارجه آمریکا پروژه های تحقیقاتی انجام داده و به این نتیجه رسیده است که تنها از طریق دانشگاه ها و همچنین با تخریب فرهنگ کشور می تواند به ایران نفوذ کند.

دلیل اهمیت دانشگاه شریف چیست؟

اولاً آنها در مورد این دانشگاه کمی اغراق می کنند، اما این تا حدی به این دلیل است که دانشجویان باهوش به جای رفتن به دانشگاه های دیگر برای مد یا چیزی به دانشگاه شریف می آیند.
من تحقیقات مفصلی دیده ام که غرب روی محیط زیست ما کار می کند و در دانشگاه ها نفوذ دارد. من قبلاً بارها به وزارت اطلاعات گزارش داده ام که فلان معاون دانشگاه شریف جاسوس غرب است، اما اصلاً توجهی به آن نشده است.

بعد فرهنگی دانشگاه به کلی فراموش شده است. فقط سیاست و اقتصاد مد نظر است. حتی در انتخابات ریاست جمهوری هم فقط سیاست و اقتصاد مهم بود و وقتی فرهنگ نباشد اقتصاد هم نیست.

دانشگاه شریف در مورد فرهنگ دانشجویی که فکر می کنید قبل از ورود به دانشگاه انجام نشده است، چه باید بکند؟

خود دانشگاه باید به کارهای فرهنگی توجه می کرد که نشد و هیچ فعالیت فرهنگی مهمی در دانشگاه صورت نگرفت چون مشکلی نداشت. کلاس های مختلفی باید برگزار می شد، نه فقط برای آموزش معارف اسلامی، بلکه در جایی از محیط ما حتی اخلاق تدریس نمی شود. چند سال پیش به عنوان یکی از اعضای هیئت علمی که سابقه کار در این دانشگاه را دارم، گفتم که روحیه در دانشگاه شریف تبخیر شده است، اما کسی به آن توجهی نکرد. حتی گاهی رفتار اساتید با اساتید اصلا محترمانه نیست و فضای بی اخلاقی به وجود می آید.

اخلاق باید هم به اساتید و هم به دانشجویان آموزش داده شود. در سال 58 نایب رئیس دانشگاه بودم. 12 خرداد همان سال سوار وانت شده بودند و می خواستیم با جمعی از طلبه ها به خدمت امام خمینی برویم.

برگزاری کلاس های اخلاق در بین دانشمندان گذشته بسیار رایج بود. مثلاً خواجه نصیر کتاب اخلاق دارد، اما اخلاق در دانشگاه اصلاً رواج ندارد. دانشجو می رود در اتاق استاد را می زند، استاد به دانشجوی دکترا زنگ می زند که حالا چرا آمدی، چرا این کار را کردی، اخلاق نداشتی، توقع بیش از این نداشته باشی؛ پس از این حرف ها می گذرد. چون یک درس خشک در کلاس داده شد و تمام شد و رفت. در حالی که آنچه باید آموزش داده شود، اخلاق، احساس هویت ملی، شناخت منافع ملی و مواردی از این دست است که اصلاً از آن استفاده نمی شود و نمی فهمند دشمن چگونه از این چیزها استفاده می کند. نگاهش فقط به غرب است، حواس دانشجو فقط به فارغ التحصیلی و رفتن به آمریکا، انگلیس، کانادا و امثال اینهاست.

خب دانشجو با خودش می گوید در این فضای جامعه شاید نتوانم پیشرفت کنم. آیا هر دانشجویی که می خواهد به غرب برود محکوم به فناست؟

بله، رفتار با دانش آموزان نادرست است و به جای جاذبه، دافعه دارند. یکی از اساتید جمله زیبایی گفت. گفت نگو فرار مغزها بگو فرار مغزها. بچه ها اغلب از رفتار معلمان به من گلایه می کنند، بنابراین مشخص است که شرایط برای دانش آموزان سخت است، اما این هم یک واقعیت است که سطح تحصیلات در ایران بالا است و نیازی به رفتن به خارج نیست. اما آنها به دانشجویان نشان دادند که نگاه به آن غرب است، در حالی که مانند چین باید نگاه ها به داخل باشد، وقتی چشم ها به سمت داخل چرخید، مشکلات نیز حل می شود. در سفرم به چین، از نزدیک شاهد بودم که وقتی چشم‌ها به داخل است، نه آمریکا و نه روسیه نمی‌توانند آن‌ها را زمین بزنند. داخل جاذبه کم است و بیرون جاذبه زیاد است و پول می دهند; حدود 20 سال پیش به معاون فناوری گفتم به یک دانشجوی نخبه چقدر حقوق می دهید؟ آمریکا برای جذب این دانشجوی نخبه پنج شش برابر بیشتر می دهد، اما متأسفانه متوجه نمی شوند، خوب، وقتی این طرف جاذبه ایجاد نکرده اید، اما دافعه ایجاد کرده اید و آن طرف، مشخص است. فقط به مسائل مادی مثل پول و رفاه نگاه می کند بله اگر اخلاق آموزش داده می شد تنها مشکل پول نبود.

شما به عنوان فردی که سابقه طولانی در دانشگاه شریف دارید، دوره های مختلفی را در دانشگاه دیده اید، مانند زمان حملات تروریستی در دهه شصت…

در این دوره هیچ بداخلاقی در دانشگاه وجود نداشت، حتی قبل از انقلاب هم وارد این دانشگاه شدم، این کار غیراخلاقی نبود و دانشجوی مسلمان با اینکه دانشجوی کمونیست بود، محترم بود، استاد آنجا بود و در دهه اول و دوم انقلاب تا حدودی در دانشگاه ها اخلاق وجود داشت.

این تمرکز رسانه ها و فضای مجازی ضدانقلاب بر دانشجویان دانشگاه شریف و دیگر دانشگاه های معروف، چقدر روی دانشجویان تاثیر گذاشته و این آشوب هایی که شاهد آن هستیم توسط دانشجویان ایجاد می شود؟

بسیاری از آنها دانشجو هستند و ممکن است برخی نباشند، اما باید توجه داشت که فضای مد در محیط ما حاکم است. حتی انیشتین یک بار شکایت کرد که مد در حوزه علم مسلط شده است. الان مد در کشور حاکم است، دانشجو حالا فکر می کند شریف باید بیاید. مثلاً در آن زمان که بهترین دانشجویان به برک شریف می آمدند، یک دانشجوی نخبه از برک شریف قبول شد و می خواست فیزیک بخواند. پدر و مادرش با من فامیل بودند. گفتم بیا با هم حرف بزنیم. با من صحبت کن، دیدم نخبه است، به پدر و مادرش گفتم این بچه را رها کنید و به او بدرفتاری نکنید. منظورم این است که حتی والدین دانش آموز را مجبور می کنند که جو را دنبال کند، زیرا مد حاکم است. مد بر همه چیز در کشور ما حاکم است – از یادگیری گرفته تا چیزهای دیگر، و این دلیلی است که به فرهنگ توجه نمی شود.

در تظاهرات این مد هم تا حدودی تاثیر می گذارد، بعضی ها می گویند حالا که فلانی رفته، من هم می آیم، اما در کنار آن یکی از دوستانم به من گفت که دوشنبه گذشته وقتی از خانه بیرون می رفت، یکی را دید که دارد دلار می دهد. به شورشیان این وضعیت یک شوخی است آنها نه از مرز اسلحه وارد می کنند و نه پول می دهند این واقعیت است وقتی به شورشیان دلار می دهند معلوم است که حاضرند خیلی بیشتر برای دانشجویان شریف هزینه کنند. چون باید نخبگان را نابود کنند و وقتی در نخبگان هستند کار فرهنگی کنند. در غیر این صورت این اتفاق می افتد.

اگر نخبگان خراب کنند چه؟

قدرت تخریب او برای جامعه بیشتر است زیرا ذهنش بهتر است و کار بیشتر و خرابی بیشتری ایجاد می کند. من در چین بودم، رئیس آکادمی پزشکی چین آمد و در جلسه صحبت کرد، چون جلسه مهمی بود، از بیمارستان با ویلچر آمد. در جلسه گفت 90 درصد دانش آموزان ما که به غرب می روند برمی گردند و من این را در یکی از همکلاسی های چینی ام در آمریکا دیدم. حتی در بین کره ای ها هم دیده ام اما در بین ایرانیان خارج از کشور کمتر چنین چیزی وجود دارد. من 10 سال در آمریکا بودم و دیدم ایرانی ها ارتباطی که باید با هم داشته باشند ندارند، اما چینی ها حتی یک دهکده چینی در سانفرانسیسکو راه اندازی کردند که همه چیز چینی است. این شهری است که من دیدم، همه اینها نتیجه این است که ما به فرهنگ توجه نکرده ایم، حتی من مقاله ای در دهه شصت دارم که فکر می کنم فرهنگ مهم ترین عامل است و مهم ترین نقش را در ایجاد آن دارد. احساس استقلال و هویت ملی در دانش آموزان ابتدا تزریق کرد.