گزارش شورای آتلانتیک از لیست خرید نظامی تهران از مسکو؛ آیا روس ها آماده فروش تجهیزات جدید به ایران هستند؟!

ایران اغلب برای تسلیحاتی که نمی‌تواند در بازار داخلی تولید کند، به روسیه روی می‌آورد، از جمله خرید سامانه موشکی زمین به هوای برد بلند اس-300، که آتلانتیک درباره تلاش‌های احتمالی ایران برای خرید تجهیزات روسی و تمایل این کشور به خرید این سامانه می‌نویسد. بسیار دیر تحویل داده شد، علاوه بر این، ایران زیردریایی های کلاس کیلو (نوع 877 EKM)، تانک های T-72، خودروهای زرهی BMP-2، بالگردهای Mi-17 و سیستم های مختلف ضد تانک (مانند 9K115-2 متیس هدایت شونده) دارد. موشک). -M).

خرید تسلیحات جمهوری اسلامی از روسیه به دهه 1990 برمی گردد، زمانی که ایران پس از جنگ عراق نیروهای مسلح خود را به دست آورد، زمانی که روسیه با کمبود شدید نقدینگی به دنبال فرصت های صادراتی بود. دلایل متعددی وجود دارد که روسیه در حال حاضر تامین کننده تجهیزات نظامی خوبی برای ایران است. روسیه هیچ تحریمی علیه ایران به دلیل نقض حقوق بشر یا تروریسم ندارد و این امر مانع از فروش سلاح بیشتر کشورهای غربی به تهران می شود.

کرملین همچنین به چندین کشور دیگر تحت تحریم غرب از جمله میانمار، سوریه، الجزایر و ونزوئلا تسلیحات صادر می کند. مزیت مهم دیگر برای ایران هزینه نسبتا پایین تحویل و نگهداری تجهیزات روسی است. به عنوان مثال، یک تانک Leopard 2A7 + آلمان که اخیراً از قطر و مجارستان خریداری شده است، حدود 10 میلیون دلار قیمت دارد، در حالی که یک تانک روسی T-14 Armata حدود 4 میلیون دلار قیمت دارد. روسیه در حال حاضر نیروهای زرهی خود را به T-72B (B3 و B3M / B4) با هزینه هر تانک 2 میلیون دلار مجهز می کند. برای ایران که از T-72 های قدیمی تر استفاده می کند، این یک ارتقاء منطقی خواهد بود، زیرا هم خدمه زمینی و هم پرسنل باید زمان کمتری را برای یادگیری نحوه استفاده از آنها صرف کنند. سومین مزیت مهم برای ایران این است که قوانین روسیه شرکت ها را ملزم به گزارش صادرات تسلیحات نمی کند و در واقع محرمانه بودن را ترویج می کند. این در راستای اولویت های امنیتی و دفاعی ایران است.

چه نوع تجهیزاتی در لیست خرید ایران قرار خواهد گرفت؟

آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا بر این باور است که ایران علاقه مند به خرید جنگنده‌های سوخو-30، تمرینات آموزشی یاک-130، تانک‌های تی-90، سامانه‌های دفاع موشکی اس-400 و سامانه‌های دفاع موشکی متحرک K-300P Bastion است. سرلشکر باقری در سفر اخیر خود به مسکو گفت که تهران به «جنگ‌های جنگنده، هواپیماهای آموزشی و بالگردهای جنگنده روسی» علاقه مند است.

در مورد هلیکوپترهای جنگی، ایران همچنان مالک هواپیمای آمریکایی AH-1 SuperCobra Bell است. برخی به صورت محلی مدرن شده اند، اما به دلیل قدیمی بودن، قابلیت های قدیمی و کمبود قطعات یدکی، همه باید به زودی تعویض شوند. روسیه به طور بالقوه می تواند نسخه ارتقا یافته Mi-24 را ارائه دهد. Mi-35 نه تنها توسط روسیه، بلکه توسط افغانستان (تا همین اواخر)، مالی، ونزوئلا، برزیل، آذربایجان و قبرس استفاده می شود. هلیکوپترهای Mi-24/35 به شدت زرهی و مسلح هستند و می توانند به طور موثر از نیروها پشتیبانی کنند. مزیت دیگر این است که می توانند نیروها را به مناطق دورافتاده ای که در نقاطی از ایران فراوان است منتقل کنند. سبد صادراتی روسیه همچنین شامل هلیکوپترهای تهاجمی Mi-28NE است که کارشناسان ایرانی به احتمال زیاد شانس دیدن آنها را در عراق داشتند، جایی که هنوز در هوانوردی نظامی عراق خدمت می کنند. با این حال، حتی تایید رسمی علاقه به معنای نهایی بودن سفارشات تجهیزات نظامی روسیه نیست. گزارش های رسانه ای از خریدهای برنامه ریزی شده به ارزش 10 میلیارد دلار در سال 2016 هرگز محقق نشد. ملاحظات سیاسی – مانند عدم بازگشت ایران به توافق هسته ای 2015 که مسکو امضا کرد – نیز می تواند عاملی باشد. روسیه از ارائه سامانه پدافند هوایی اس-400 به ایران امتناع کرده و ظاهراً درخواست ایران برای تسلیحات تهاجمی را در گذشته رد کرده است. مسکو نمی‌خواهد نیروهای منطقه‌ای را بی‌ثبات کند و روابط خوب با رقبای ایران، عربستان سعودی و اسرائیل را تضعیف کند. در نهایت، بزرگترین مانع ممکن است مشکلات عمیق و مستمر مالی ایران باشد. در شرایطی که جمهوری اسلامی در یک بحران جدی اقتصادی قرار دارد، دولت ممکن است اولویت های فوری تری نسبت به تجهیزات نظامی روسیه داشته باشد.