در بخشی از آن یادداشت آمده است:
* وقتی اواخر پاییز گزارش شد که برخی از نوجوانان دستگیر شده در مصاحبه های بازداشت گفته اند که “این کار را عمداً انجام داده اند تا دستگیر شوند، زیرا برای بیرون آمدن از دوست دختر خود به اعتبار نیاز داشتند!” ما کجا هستیم و چرا نوجوانان خود را نمی شناسیم؟ این که یک نوجوان بخواهد عمدا در هرج و مرج دستگیر شود، به عنوان بخشی از سبک اجتماعی خود برای بد چهره کردن، هم ساده و هم پیچیده است!
روزنامه جوان سپس ادامه داد:
* دنیا در ذهن نوجوانان امروزی یک بازی است. نوجوانان امروزی گاهی تا 10 ساعت در روز بازی می کنند. تصویری کاملا واقعی از قتل، کشته شدن، زندان رفتن، یا گرفتار شدن یا هر چیز دیگری در این دنیای واقعی ندارد. در بازی کامپیوتری شخصیت بازی کشته می شود اما بلافاصله بلند می شود و با امتیازهایی که به دست آورده بازی را ادامه می دهد. هیچ کس در این فضا نمی میرد.
* مرگ آن طور که واقعا هست، برای نوجوانی که ذهنش درگیر جادوی بازی است، با واقعیت یکسان نیست. نوجوان می خواهد قهرمان بازی خیابانی باشد، به همین دلیل، از عواقب دستگیری نمی ترسد یا با همان حساب و کتاب بازی، ارزیابی اش این است که او ارزش دستگیری را دارد، اما باید دستگیر شود. قهرمان دوست دخترش!