ربیعی با تاکید بر اینکه مردم پس از بحران مانند گذشته نخواهند بود، گفت: در عرصه سیاست داخلی به منجی بزرگ به نام صندوق رای نیاز داریم تا فریادهای خیابانی را به رفتاری نظام مند تبدیل کند و در حوزه در سیاست خارجی باید از رفتارهای تنش زا پرهیز کنیم و در جایگاه مناسب تحولات جهانی قرار بگیریم و از تحلیل های بی اساس خودداری کنیم.
وزیر اسبق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با بیان اینکه اصلاحات در حوزه اقتصادی دیگر به راحتی امکان پذیر نیست، تصریح کرد: فعالان اقتصادی این نکته را به خوبی احساس کرده اند که مهم ترین اثر بحران اخیر افزایش بلاتکلیفی است. در مورد شرایط اقتصادی و عدم پیش بینی قابل قبول است، ناامنی سرمایه و کمبود سرمایه گذاری از مشکلات درهم تنیده دهه های گذشته بوده و این بحران این مشکل را تشدید خواهد کرد. پس از مهاجرت نخبگان علمی، ایران با پدیده مهاجرت نخبگان صنعتی و کارآفرینان به ویژه کارآفرینان نسل دیجیتال مواجه شد.
علی ربیعی در نشست بررسی پیامدهای اجتماعی و اقتصادی اعتراضات اخیر با بیان اینکه با اصلاح سیاست ها می توان از بروز بحران های آینده جلوگیری کرد، افزود: یافته های پژوهشی و کارشناسان حوزه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به اصلاح در 4 حوزه اشاره کردند. سیاست که به نظر من از همه مهمتر است، این اصلاح سیاست داخلی است. اگر سال‌ها پیش از من می‌پرسیدید که سیاست داخلی مهم است یا خارجی، بر سیاست خارجی اصرار می‌کردم، اما امروز به شما می‌گویم که راه سیاست خارجی از سیاست داخلی است.
وی ادامه داد: حوزه اقتصاد به ویژه اقتصاد اجتماعی، فرهنگ و اقتدار رسانه‌ها از دیگر حوزه‌هایی است که باید در جهت بهبود آن گام برداریم. ارزش های فرهنگی باید با تغییرات نسلی و جنسیتی سازگار شود.
ربیعی با تاکید بر اینکه مردم پس از بحران مانند گذشته نخواهند بود، گفت: در عرصه سیاست داخلی به منجی بزرگ به نام صندوق رای نیاز داریم تا فریادهای خیابانی را به رفتاری نظام مند تبدیل کند و در حوزه در سیاست خارجی باید از رفتارهای تنش زا پرهیز کنیم و در جایگاه مناسب تحولات جهانی قرار بگیریم و از تحلیل های بی اساس خودداری کنیم.
وزیر اسبق کار و رفاه اجتماعی با بیان اینکه اصلاحات در حوزه اقتصادی دیگر به راحتی امکان پذیر نیست، تصریح کرد: فعالان اقتصادی این واقعیت را احساس کرده اند که مهمترین اثر بحران اخیر در افزایش عدم اطمینان از شرایط اقتصادی و غیرقابل پیش بینی بودن است. ناامنی سرمایه و عدم سرمایه گذاری از مشکلات درهم تنیده دهه های اخیر بوده است و این بحران این مشکل را تشدید خواهد کرد. پس از مهاجرت نخبگان علمی، ایران با پدیده مهاجرت نخبگان صنعتی و کارآفرینان به ویژه کارآفرینان نسل دیجیتال مواجه شد.
وی بخش خصوصی را لوکوموتیو توسعه معرفی کرد و افزود: برخلاف تصور نظام واحد، تحریم ها نعمت نیست. تحریم ها نفس گیر، نفس گیر، فقیرکننده و تهدید کننده زندگی بود. همچنین FATF بازی فرمانده فروشی نبود و این یک واقعیت در اقتصاد جهان است که با تحریم و سیاه نمایی از جذب سرمایه گذار خارجی جلوگیری کرده ایم. دولت پولی برای سرمایه گذاری ندارد و هیچ نشانه ای از جذب سرمایه خارجی نشان نمی دهد و تنها امید ما به کارآفرینان داخلی است و اگر اصلاحات را انجام ندهیم و از داخل سیگنال ارسال نکنیم، دور جدید تحریم ها را شاهد خواهیم بود و این امر باعث افزایش بیشتر خواهد شد. فشار بر ما این بر اقتصاد ایران تأثیر می گذارد.
ربیعی با اشاره به نرخ مشارکت اقتصادی افزود: مشارکت اقتصادی در سال 1397 با 44.1 درصد نرخ مشارکت اقتصادی ما به اوج خود رسید و مهم ترین دلیل کاهش مشارکت را می توان در عدم امید به آینده و نبود مشارکت اقتصادی جستجو کرد. امید به رسیدن به آن یک شغل است و افزایش نرخ بیکاری را می توان در همین عامل جستجو کرد. در سال 1394 اشتغالزایی در دامپروری تا پتروشیمی ها حدود 500 میلیون تومان بوده است، هرچند ظرفیت ایجاد اشتغال ارزان تری در حوزه خدماتی وجود دارد، اما تا زمانی که سرمایه گذاری های کلان انجام نشود نمی توان به ایجاد محل کار امیدوار بود.
سخنگوی دولت دوازدهم با بیان اینکه سالانه 750 هزار نفر وارد بازار کار می شوند، گفت: نمی دانم ایجاد یک میلیون شغل از کجاست و مبنای علمی ندارد و گمراه کننده است. ارقام مرکز آمار نشان می دهد که ما در سال منتهی به تابستان 1401 حدود 373000 شغل داشته ایم که بخش قابل توجهی از آنها غیررسمی بوده و 100000 شغل از بین رفته است.
وی تصریح کرد: حدود 3 میلیون کسب و کار وابسته به بسترهای اینترنتی هستند که اگر قرار بود این تعداد شغل حذف شود، این احتمال وجود دارد که مردم به فقر جدیدی برسند و به دهک های پایین بیفتند. بحث مشارکت اجتماعی و اقتصادی زنان نیز موضوعی است که باید به آن پرداخته شود. زنان نقش مهمی در جنبش های اجتماعی داشتند، درست است که زنان کمتر از مردان دستگیر می شدند، اما زنان به اندازه مردان در خیابان ها حضور داشتند.
ربیعی میزان مشارکت اقتصادی زنان در سال 1398 را 12 درصد عنوان کرد و افزود: مشارکت اقتصادی زنان در سال 1397 به 17 درصد رسید و امروز این رقم به 13 درصد کاهش یافته است. زنان در عرصه های آموزشی و بهداشتی توانمند شدند و با موانع جدی روانی، سیاسی و اجتماعی مواجه شدند و این مشکلات یکی از پایه های تحلیلی مشارکت زنان در ناآرامی های پاییزی در خیابان های ایران است. البته همین پایه را برای طبقه متوسط فرهنگی که به عنوان معیشت سقوط کرده است، می دانم، اما جایگاه اجتماعی آنها بالاست و مردم ناراضی پشت ویترین بودند.
وی با بیان اینکه ناآرامی های اخیر دستیابی به توافق هسته ای را دشوار کرده است، اظهار داشت: این مشکل بر انتظارات تورمی و تاثیر آن بر امنیت تجارت و سرمایه گذاری تاثیر گذاشته و با موج جدید افزایش نرخ ارز، تورم و رکود مواجه خواهیم شد. کسب و کار، پای اقتصادی کوچکتر و قدرت خرید مردم کمتر، فقر فراگیرتر می شود و وقتی قدرت مصرف کاهش می یابد، شرکت هایی را که با زندگی مصرفی مردم سروکار دارند، تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین به نظر می رسد 50 درصد فروش به دلیل کاهش قدرت خرید کاهش یافته است.