نرخ اعلامی فقر مسکن 1401 / تهران; ماهی 3.8 میلیون تن

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ بر اساس اعلام وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، برآورد هزینه مسکن برای مستاجران شهری در شرایط شهری روی خط فقر در سال 1401 نشان می‌دهد که میانگین هزینه مستاجران خانوار نزدیک خط فقر حدود 2 میلیون و 454 هزار تن است. ماه .

در بین استان ها بیشترین اجاره ماهانه برای خانوارهای خط فقر مربوط به تهران است که حدود 3 میلیون و 822 هزار تن و کمترین آن مربوط به خراسان جنوبی با حدود 837 هزار تن است. این تخمین ها برای خانوارهایی که در آستانه فقر قرار دارند، درست است که تمایل دارند در خانه های کوچک و کم درآمد با متوسط ​​اجاره بهای خانوارهای بالاتر زندگی کنند.

سیدهادی موسوی نیک، مدیرکل خدمات پژوهشی اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در نشست بررسی فقر مسکن با اشاره به طرح آمارگیری مسکن گفت: این بررسی نشان می دهد که وضعیت مسکن چگونه و تا چه اندازه است. فقر مسکن شدید شد.»

وی گفت: خانوارهای ایرانی برای تامین هزینه های مسکن دیگر هزینه های زندگی را به نحو شایسته ای کاهش می دهند که این امر کمی اجتناب ناپذیرتر از سایر هزینه ها است. خانواده ها حتی برای تامین هزینه های مسکن هزینه غذا و مایحتاج اولیه را پرداخت می کنند.

وی ادامه داد: در این بحث مسکن ارزان قیمت که ملاک محسوب می‌شود، وضعیت در برخی استان‌ها حادتر از سایر کشورها است و بالغ بر 80 درصد خانوارهای مستاجر در تهران در هزینه‌های مسکن خود بیش از هزینه سبد خانوار شریک می‌شوند. 30 درصد است.

موسوی نیک با بیان اینکه دغدغه اصلی شناسایی گروه های هدف زیر چتر است، گفت: دغدغه اصلی این است که کدام گروه ها حق بیشتری برای زیر چتر قرار گرفتن دارند. ویژگی های اقتصادی و اجتماعی شامل نداشتن درآمد ثابت، تعداد فرزندان و سرپرستی زنان است.

مدیرکل خدمات پژوهشی رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با اشاره به قانون جهش تولید مسکن گفت: وزارت رفاه در این قانون مسئولیت شناسایی گروه هدف را برعهده دارد و وظیفه دارد. همچنین پیشنهاداتی ارائه کرد. در این مورد.”

وی افزود: نکته دیگر این است که تمرکز پروژه نباید تنها بر روی املاک باشد چرا که تعداد خانه های ساخته شده محدود است و گروه هایی هستند که توان خرید مسکن را ندارند و مستاجران می توانند از آنها حمایت کنند.

در این نشست آزاده شهاب، کارشناس مسکن فقر مسکن در ایران با ارائه نتایج تحقیقات در این زمینه گفت: فقر مسکن را می توان بر اساس برنامه اسکان انسانی سازمان ملل متحد و محاسبه مفاهیم مورد نظر در ایران تعیین کرد. “

وی افزود: دو شاخص «مسکن ضعیف» و «عدم دسترسی به مسکن ارزان قیمت» به‌عنوان شاخص‌های شناسایی مسکن شناسایی شده‌اند. مسکن ضعیف به معنای درصد افراد محروم از حداقل یکی از ابعاد مسکن (دسترسی به آب، دسترسی به سرویس بهداشتی، مسکن مناسب، مسکن پایدار و امنیت کسب و کار) است.

وی افزود: عدم دسترسی به مسکن ارزان قیمت نیز به معنای درصد افرادی است که سهم آنها از مسکن بیش از 30 درصد مخارج آنها است که به ویژه جمعیت برنامه های حمایتی مسکن را شامل می شود.

شهاب سپس شاخص‌های اندازه‌گیری فقر مسکن را برشمرد و گفت: درصد جمعیت بدون آب شرب، درصد جمعیت بدون حمام و سرویس بهداشتی، شاخص مسکن، شاخص تراکم خانوار، شاخص مصالح ساختمانی و عمر ساختمان (درصد خانوارهایی که در غیر ساکن هستند. مسکن دائمی)، نسبت خانوارهای دارای اسناد محضری به مساحت، مالک یا هر دو، شاخص سهم مسکن در قیمت خانوارهای شهری و شاخص دسترسی به مسکن.

این محقق تصویری از فقر مسکن در ایران ارائه کرد و گفت: مهمترین چالش فقر مسکن در مناطق شهری عدم دسترسی به مسکن ارزان قیمت است و مهمترین چالش فقر مسکن در روستاها مسکن ضعیف است که اصلی ترین چالش فقر مسکن است. که دلیل آن نوع “مواد” استفاده شده است. وجود ندارد

وی ادامه داد: بر این اساس درصد عدم دسترسی به مسکن ارزان قیمت در مناطق شهری 49 درصد (9.5 میلیون خانوار) ​​و درصد فقر مسکن در مناطق روستایی 40 درصد (2.4 میلیون خانوار) ​​است.

41 درصد از خانوارهای کشور در سال 1999 از عدم دسترسی به مسکن مقرون به صرفه رنج می برند / افراد فنی در بالای جدول

وی همچنین به شاخص های فقر مسکن در دهه 90 اشاره کرد و گفت: شاخص کمبود دسترسی در این مدت روند رو به رشدی داشته است به طوری که در سال 1390 حدود 33 درصد و در سال 1399 حدود 41 درصد خانوارهای کشور دارای اشتراک گذاری. «بیش از 30 درصد در هزینه های زندگی بوده است، علاوه بر این درصد بد مسکنی (محرومیت حداقل در یک بعد مسکن) در حال کاهش است.

هرمزگان به بالاترین نرخ بدمسکن رسید

شهاب اضافه کرد: میانگین درصد یک کشور با مسکن ضعیف (خانوارهایی با حداقل یک فقره مسکن) در کشور در سال 1399 حدود 19 درصد بوده است که از این میزان بیشترین درصد فقر مسکن مربوط به استان هرمزگان با 64.75 درصد است. بیشترین -کمترین درصد بد مسکنی مربوط به استان ایلام 30/4 درصد است.

وی همچنین آمار خانوارهای بی خانمان مقرون به صرفه را در سال 1399 اعلام کرد و گفت: میانگین کشوری 41 درصد بوده که تهران با 81 درصد بیشترین و خراسان جنوبی با 9 درصد کمترین.

این کارشناس ادامه داد: همچنین درصد خانوارهای فاقد مسکن ارزان قیمت (مستاجر) در سال 1399، 57 درصد بوده که بیشترین درصد را در شهر تهران با 79.9 درصد و کمترین درصد را در خراسان جنوبی با 8.3 درصد به خود اختصاص داده است.

وی گفت: نرخ فقر مسکن در خانوارهای فقیر دو برابر خانوارهای غیر فقیر است. وی گفت: فقیر به خانواده ای گفته می شود که درآمد آنها زیر خط فقر مطلق باشد. همچنین شاخص های فقر مسکن در زنان سرپرست خانوار با مردان سرپرست خانوار تفاوت معناداری دارد.

نیازمندترین استان های کشور بر اساس شاخص های حوزه مسکن

وی همچنین نیازمندترین استان های کشور را بر اساس شاخص های مسکن نام برد و خاطرنشان کرد: نیازمندترین استان های حوزه مسکن سیستان و بلوچستان و کرمان هستند که در 5 شاخص از 6 شاخص مورد بررسی در حوزه مسکن از میانگین کشوری بدتر هستند. بخش

شهاب همچنین به تشریح سهم مسکن در مخارج خانوارها در سال 90 پرداخت و گفت: روند افزایش سهم هزینه مسکن در کشور از سال 1397 با سرعت بیشتری نسبت به سال های گذشته افزایش یافته و شرایط اقتصادی از دلایل اصلی این اتفاق است. بر این اساس، سهم هزینه مسکن در سبد خانوارها در ایران حدود 1.7 برابر این نسبت در اتحادیه اروپا و منطقه یورو است.

نرخ فقر در مستاجران خانگی شهری و روستایی

این محقق با ارائه آماری از مستاجران در سال 99 گفت: میانگین ارزش مستاجران برای کشور 19 درصد است. تهران با 29.3 درصد بیشترین و آذربایجان شرقی با 7.4 درصد کمترین تعداد مستاجر را دارند. درصد مستاجران خانگی با بیش از 30 درصد هزینه مسکن در مناطق روستایی 6 درصد و در مناطق شهری 94 درصد است. همچنین نرخ فقر خانوارها در بخش شهری 27 درصد و در بخش روستایی 17 درصد است.

وی ادامه داد: درصد مستاجران شهری با هزینه مسکن بالای 30 درصد در سبد هزینه خانوار در سال 1399 نشان می دهد که میانگین درصد در مناطق شهری 59 درصد است که در بالاترین و کمترین میزان، در تهران 80.4 و در خراسان جنوبی 9 درصد است. ٪.

شهاب با اشاره به اینکه مقایسه میزان رفاه مستاجر و غیر مستاجر با میانگین کشوری در سال 1399 نشان می دهد که مستاجران برای رفع نیاز به سرپناه سایر هزینه ها و لذت های زندگی را کاهش داده و در جامعه آسیب پذیرتر هستند، گفت: در سهم دهه 90 قیمت مسکن در مخارج خانوار گروه مستاجران همواره بالاتر از غیر مستاجرین (1.13 برابر) است. با نگاهی به شاخص های فقر مسکن می توان گفت که مشکل اصلی مستاجران عدم دسترسی به مسکن ارزان قیمت است.

وی همچنین به روند شناسایی جمعیت های مستأجر آسیب پذیر در سال 1399 پرداخت و گفت: پیش بینی قیمت مسکن مستاجران شهری در خط فقر در سال 1401 نشان می دهد که میانگین قیمت ماهانه مستاجران نزدیک خط فقر حدود 2 میلیون و 454 هزار تن است. که 3 میلیون و 822 هزار تن بیشترین درصد در تهران و 837 هزار تن در کمترین درصد در خراسان جنوبی است.

این محقق در بخشی دیگر از سخنان خود به تشریح سیاست های مختلف حمایت از مستاجران از جمله اجاره مسکن اجتماعی، کمک هزینه اجاره، انواع کنترل های مبتدی اجاره، حداقل تنظیم کیفیت مسکن استیجاری و تخفیف مالیاتی پرداخت.

وی در تشریح طرح پیشنهادی یارانه اجاره بها گفت: اولین سناریو حفظ سه دهک اول درآمدی است. یک فرزند زیر 18 سال در 3 دهک اول، یک خانوار مستاجر خانوار زن سرپرست دارای فرزند زیر 18 سال با بیش از 2 نفر در 3 دهک اول و مستاجران بازنشسته شهری در 3 دهک اول هستند.

شهاب افزود: جمعیت برآوردی این طرح یک میلیون و 380 هزار خانوار و منابع مورد نیاز 22 میلیارد و 260 میلیون تن است. در سناریوی دوم که شامل حفظ 5 دهک اول درآمدی است، جمعیت برآورد شده 1.88 میلیون خانوار و منابع مورد نیاز 27.67 میلیارد تن و تامین منابع از محل افزایش پایه های مالیاتی در بخش مسکن به عنوان مسکن سالانه است. مالیات.

انتهای پیام/