چه کسی به مردم و نظام خیانت می کند؟ آیا بی تفاوتی دولت رئیس جمهور تقصیر روحانی هم هست؟

دولت سیزدهم تا کجا و در چه تاریخی قصد دارد با حمله به دولت قبلی ناکارآمدی خود را بپوشاند؟ چرا دولت رئیس جمهور استراتژی اقتصادی خود را تنها بر اساس آمار و وارونگی استوار می کند؟ پس چه زمانی کار واقعی در حوزه مسکن و معیشت مردم انجام می شود؟ چرا حاضر نیست به فغان و فریاد اقشار ضعیف جامعه، مرجع تقلید و خبرگان گوش دهد و بلرزد؟

ساخت 4 میلیون خانه در 4 سال یکی از وعده های اصلی سید ابراهیم رئیسی و پشتوانه وعده های اقتصادی او در مبارزات انتخاباتی اش بود، وعده ای که نه تنها محقق نشده بلکه بر اساس آمار و واقعیت های ارائه شده از سوی نهادهای مختلف به نظر می رسد. سطح ساخت و سازهای مسکونی نیز نسبت به سال های گذشته کاهش یافته است.

بر اساس آمار رسمی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، متوسط ​​قیمت هر مترمربع مسکن در تهران به 81 میلیون و 600 هزار تومان رسیده است. رقمی که با توجه به حقوق یک ماهه کارگران، مسکن را به یک آرزوی دست نیافتنی در قدرت مستقر مردم تبدیل کرد. شاید اوج وخامت وضعیت مسکن را بتوان در صحبت های ناصر رضایی معاون شرکت عمران شهرهای جدید زیرمجموعه وزارت مسکن دید. تا دهک چهارم و پنجم یعنی نه و نه حتی توان اجاره و حتی نگهداری خانه را ندارند. برخی از خانواده های مسکن مهر ما توانایی پرداخت هزینه های ناچیز ساخت و ساز را ندارند. نکته صحبت های رضایی این است که 34 تا 42 میلیون نفر در کشور حتی قادر به پرداخت اجاره بها نیستند.

چرا رئیس جمهور آدرس ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار خانه در حال ساخت را اعلام نمی کند؟!

سیدابراهیم رئیسی چندی پیش در گفت و گوی زنده تلویزیونی سخنان معاون وزیر مسکن خود را تکرار کرد و گفت: 2 میلیون و 400 هزار واحد مسکونی در دست ساخت است. در عین حال رئیس کارگروه مسکن مرکز پژوهش های شورای اسلامی در گفت و گو با صداوسیما گفت: بر اساس تحقیقات این مرکز تنها حدود 300 هزار واحد مسکونی در حال ساخت است که آن هم در مراحل اولیه است.

مهدی سلطان محمدی و بیت الله ستاریان، کارشناسان ارشد اقتصاد مسکن در گفتگو با آفتاب نیوز با تایید یافته های این مرکز تحقیقات، تعداد واقعی واحدهای مسکونی در حال ساخت را در بهترین حالت بین 200 تا 400 هزار واحد تخمین می زنند که با ادعاها و وعده ها تفاوت فاحشی دارد. دولت و همچنین تقاضا در بازار مسکن.

برخی از کارشناسان مسکن ضمن ابراز تعجب از اظهارات رئیس جمهور از وی خواستند حداقل آدرس پروژه های در حال ساخت را برای اقناع جامعه کارشناسی کشور و شفاف سازی اعلام کند. بدیهی است که اصطلاح در حال ساخت به این معناست که حداقل یک آجر چیده شده یا حداقل یک سایت اختصاص داده شده یا نقشه هایی کشیده شده است. تعدادی از کارشناسان منتقد بر این باورند که حتی زمین ها نیز توزیع نمی شود و آمارهای دولت را دور از واقعیت می دانند.

تقصیر همیشه دولت روحانی است!

به گفته کارشناسان اقتصادی، با توجه به سلسله ناکامی های دولت سیزدهم در همه عرصه ها اعم از سیاسی، فرهنگی و به ویژه اقتصادی، راهبرد اصلی توپخانه و آمار تبلیغاتی دولت این است که «همیشه همه چیز تقصیر دولت روحانی است». . چندی پیش برخی از اعضای تیم رسانه ای دولت در توییتر، دولت قبل را مسئول کاهش مشارکت در انتخابات گذشته دانستند! گویی روحانی و کابینه اش انتخابات را تنها به رقابت میان اصولگرایان محدود کرده و آنها را به طور گسترده رد صلاحیت کردند.

یکی از اعضای یک اندیشکده دانشگاهی در این باره در صفحه اجتماعی خود نوشت: چگونه دولت سیزدهم دولت تدبر و امید را به دلیل بی تفاوتی در اجرای وعده خود مبنی بر ساخت مسکن، ساماندهی بازار ارز، بورس، سرزنش می کند. معیشت و ده ها حوزه دیگر؟” آیا می داند؟ این دوستان باید یک بازه زمانی مشخص کنند و بگویند از چه زمانی تقصیر دولت روحانی است و تا کی تقصیر این دولت شکست خورده و مستاصل بوده است؟! “پیش بینی برای دولت سیزدهم این است که به دلیل روی کار آمدن بایدن به جای ترامپ در واشنگتن، فروش نفت در آن دولت به میزان قابل توجهی افزایش یافته است به طوری که ایالات متحده می تواند تا حدی چشم خود را بر خرید نفت ایران از چین ببندد، شانسی که دولت قبلی به دلیل لغو برجام و فشار ترامپ هرگز نداشت.

دولت قبل مقصر بی تفاوتی دولت سیزدهم در ساخت مسکن است!

با وجود فروش چشمگیر نفت، روزنامه و خبرگزاری تسنیم چندی پیش دولت گذشته را مقصر شکست دولت سیزدهم در ساخت و ساز مسکن از بدو تأسیس دولت فعلی و عدم ساخت حتی یک پروژه بزرگ مسکن در این دولت دانست. سال مدعی شد که «پروژه‌های نیمه تمام مسکن یا نبود استانداردهای معیشتی» به این دولت به ارث رسیده است.

سوال اصلی این است که اگر حقیقت را بپذیریم چرا دولت به جای افزایش بودجه صدها موسسه کوچک و بزرگ به اصطلاح فرهنگی و … از بیت المال و مالیات مردم برای تکمیل این پروژه های ناتمام خرج نمی کند؟ ، متعلق به پیروان او است؟

داده های مرکز آمار مقایسه تورم مسکن در 3 سال اول دولت ها

بر اساس اطلاعات رسمی مرکز آمار؛ «متوسط ​​نرخ رشد سالانه تورم مسکن» در دولت اول سیدمحمد خاتمی حدود 20 درصد، دولت اول محمود احمدی نژاد حدود 30 درصد، دولت اول حسن روحانی حدود 10 درصد و دولت اول سید ابراهیم رئیسی حدود 45 درصد بود. در واقع دولت سیزدهم تاکنون رکورددار بالاترین نرخ تورم سالانه مسکن در 3 سال اول دولت ها در 30 سال گذشته است. این آمار در سایت مرکز آمار موجود است.

دروغی به نام تعطیلی پروژه های مسکن مهر در دولت قبل

در گزارش تسنیم همچنین مدعی شد «پروژه های مهم مسکن مهر از جمله ساخت مسکن مهر در دولت قبل بسته شد و این به دلیل سهل انگاری یا خیانت بود».

بر اساس اطلاعات منتشر شده در کتاب وزارت راه و شهرسازی تا سال 1400 حدود یک میلیون و 949 هزار واحد مسکن مهر در سراسر کشور ساخته شد که از این تعداد یک میلیون و 259 هزار واحد در یازدهم و یازدهم ساخته شد. دوازدهم آن دولت و در اختیار کاندیداها قرار گرفت. بر اساس آمار رسمی وزارت راه اگرچه پروژه مسکن مهر در دولت محمود احمدی نژاد آغاز شد اما 65 درصد مسکن کشور در دولت تدبیر و امید ساخته شد.

با وجود مشکلات اقتصادی ناشی از تشدید چشمگیر تحریم ها، دولت قبل تخصیص نقدینگی پروژه های مسکن مهر در حال ساخت را در اولویت قرار داد و 65 درصد از کل پروژه های مسکن مهر در سراسر کشور را تکمیل و اجرا کرد.

بر اساس آمار رسمی وزارت راه و شهرسازی، دولت روحانی در مدت 7 سال نزدیک به 4 میلیون و 500 هزار واحد مسکونی ساخته و تحویل داده است.

در واقع دولت سید ابراهیم رئیسی برای رسیدن به این رکورد باید در مدت 3 سال حداقل 2 میلیون واحد مسکونی می ساخت. در مقایسه دقیق تر، این آمار به این معناست که دولت قبل در مدت 3 سال بیش از 2 میلیون واحد مسکونی ساخته و این دولت کمتر از یک میلیون واحد مسکونی ساخته است. این مقدار نیز اغلب توسط تولیدکنندگان کوچک در بخش خصوصی به بازار عرضه می شود و دولت نقش عمده ای در این امر ایفا نمی کند. به ویژه اینکه به گفته چند تن از اعضای شورای اسلامی، اکثر بانک ها در دولت سیزدهم از ایفای تعهدات خود برای پرداخت تسهیلات مسکن خودداری کرده اند.

مقایسه تسهیلات مسکن در دولت تدبر و امید با دولت سیزدهم

گزارش تسنیم در ادامه مدعی شد که وام مسکن در دولت قبل «30 درصد کاهش یافته است». مقایسه حقایق آماری در این زمینه بدیهی است.

در دولت یازدهم وام مسکن طی 3 سال 8 برابر شد و به 160 میلیون تومان رسید. رئیس دولت یازدهم در سال 1395 اعلام کرد که به عنوان هدیه به تازه‌ساخته‌ها، نرخ سود وام مسکن آنها تک رقمی می‌شود و از این پس در بافت‌های فرسوده 8 درصد و در بافت‌های فرسوده 9.5 درصد خواهد بود. ساختارهای خارجی این در حالی است که مقرون به صرفه ترین طرح دولت سیزدهم، طرح ملی مسکن است که بارها و بارها کارشناسان از مزایا و کمک های آن به عنوان «شکستن» یاد کرده اند.

در این طرح که به عنوان راهکاری نوآورانه از سوی دولت سیزدهم معرفی شد، متقاضیان باید حداقل 23 درصد سود تسهیلات پرداخت کنند. حق الزحمه او ماهیانه حدود 10 میلیون تومان است، در حالی که دستمزد کارگران نیز تقریباً به همین میزان است و کارگر باید تقریباً تمام درآمد ماهانه خود را به عنوان حق بیمه پرداخت کند، البته اگر متقاضی خوش شانس باشد و مجبور به پرداخت نباشد. هزینه های دیرکرد

بر اساس آمار رسمی بانک مرکزی، میزان تسهیلات مسکن در دولت های یازدهم و دوازدهم گاه از مرز یک میلیون واحد گذشت اما تسنیم مدعی است میزان تسهیلات مسکن در دولت قبل به 600 هزار واحد کاهش یافته است.

با وجود این ادعای رسانه های حامی دولت، میزان تسهیلات در این دولت به حدی کاهش یافته که نه بانک مرکزی و نه بانک مسکن حاضر به اعلام آمار واقعی در این زمینه نیستند.

بر اساس آمار مدیرعامل صندوق ملی مسکن در دولت سیزدهم، از مجموع 26 بانک و موسسه مالی، عملکرد 18 بانک و موسسه در زمینه اعطای تسهیلات مسکن ملی صفر است و بر این اساس جریمه نقدی در نظر گرفته شده است. 250 هزار میلیارد تومان برای بانک های متخلف در زمینه اعطای تسهیلات مسکن در نظر گرفته شد

با توجه به مدیریت گروه های مختلف سیاسی تاثیرگذار در دولت ریاست جمهوری، مدیران و هیات مدیره بانک ها حرف چندانی از دولت ندارند و دولت سیزدهم امیدوار است با چنین تهدیداتی بتواند آنها را به پرداخت وام بانکی در حوزه تسهیلات مسکن ترغیب کند. تهدیدی که کارشناسان آن را “توخالی” توصیف کرده اند و به نظر نمی رسد که تغییر معجزه آسایی در این زمینه ایجاد کند.

در پایان گزارش رسانه های حمایتی از دولت رئیس جمهور، به عنوان پیشنهاد و راهکار، پیشنهاد می شود دولت پروژه های نیمه تمام مانده دولت قبل را تکمیل و با بخش خصوصی تعامل کند. سوال منطقی این است که چرا دولت ابراهیم رئیسی در این 3 سال هیچ اقدامی برای تکمیل این پروژه ها انجام نداده است، چرا حاضر نیست آدرس پروژه های نیمه تمام مانده از دولت قبل را به همراه آدرس پروژه های ساخته شده توسط این دولت، تبلیغات در یک سایت عمومی و در دسترس؟

چرا کانون انبوه سازان مرتباً از عدم توزیع زمین و منابع مالی در دولت انقلاب گلایه می کند و دولت هیچ اقدام موثری در این زمینه انجام نمی دهد؟ دولت سیزدهم تا کجا و در چه تاریخی قصد دارد با حمله به دولت قبلی ناکارآمدی خود را بپوشاند؟ چرا دولت رئیس جمهور استراتژی اقتصادی خود را تنها بر اساس آمار و وارونگی استوار می کند؟ پس چه زمانی کار واقعی در حوزه مسکن و معیشت مردم انجام می شود؟ چرا حاضر نیست به فغان و فریاد اقشار ضعیف جامعه، مرجع تقلید و خبرگان گوش دهد و بلرزد؟