جمهوری اسلامی خطاب به امام جمعه تهران: آیا بی تفاوتی دولت فعلی ثواب دارد؟ / مواضع احساسی علیه دولت روحانی را فراموش نکرده ایم

جمهوری اسلامی خطاب به امام جمعه تهران: آیا بی تفاوتی دولت فعلی ثواب دارد؟  / مواضع احساسی علیه دولت روحانی را فراموش نکرده ایم

از بزرگان و تریبون داران به چنین نگاه ها، حرف ها و رفتارهایی برمی خوریم که نه تنها در رفتار و گفتار بلکه حتی در افکارشان باید عدالت نهادینه شود، اما ماجرا چیز دیگری است که می بینیم.

روزنامه جمهوری اسلامی به اظهارات احمد خاتمی مبنی بر اینکه «مسئولان دولت فعلی به دلیل حسن نیت اشتباه کنند، پاداش خواهند گرفت» واکنش نشان داد.

این مقاله می گوید: معیار دوگانه یعنی شما یک عمل را خوب و بد می دانید! اگر از شما و جناح شما بیاید، خوب است، اگر از طرف رقیب و جناح دیگر بیاید، بد است!

از بزرگان و تریبون داران به چنین نگاه ها، حرف ها و رفتارهایی برمی خوریم که نه تنها در رفتار و گفتار بلکه حتی در افکارشان باید عدالت نهادینه شود، اما ماجرا چیز دیگری است که می بینیم. با مراجعه به ادبیات حوزه اجتهاد به تحلیل جامعه و اقتصاد می پردازند. آنها همین تحلیل را ملاک عمل خود قرار می دهند و برای دیگران همان معیار و معیار را اتخاذ می کنند.

کجا برای “اشتباه”[= خطا کننده] می نویسند جایزه، حوزه اجتهاد است و در حوزه نظر، مجتهد باید همه راه های روشن را طی کند، ادله را بررسی کند و بعد اگر «ترحم انگیز» به نظر برسد.[ =درست] بود و حق را گرفت، صاحب دو جایزه خواهد بود. هم ثواب تلاش و اجتهاد و هم ثواب رسیدن به حق. اما اگر تلاش کند و اجتهاد کند اما به حق نرسد و «باطل» محسوب شود، برایش ثواب می نویسند.

تاریخ نظر است، اما حکومت و حکومت، نه حوزه نظر و اجتهاد نظری که میدان عمل است. عملکرد و نتیجه چیزی است که کالیبر یک فرد را تعیین می کند. حتی اگر به قصد محرمیت اشتباه کند، «ضامن» است و باید جبران کند.

فرقی نمی کند که نگاه انقلابی دولت فعلی اشتباه شود یا نگاه دولت قبل. خطای کسانی که خود را انقلابی می خوانند زیان آورتر است زیرا هم ضرر مالی و هم معنوی به اعتقادات مردم وارد می کنند.

چه خوب است که اهل حرف و قلم به این ظرافت ها توجه کنند و به جای سرپوش گذاشتن بر اشتباهات خود و فریاد زدن بر خطای دیگران، علیه خطاها فریاد بزنند.

مواضع احساسی آقایان علیه دولت سابق را فراموش نکرده ایم. گاه حتی حقانیت آنها به عنوان یک “گناه نابخشودنی” تلقی می شد و آنها را شایسته مجازات می خواندند، اما هنگامی که از دوستان خود جدا شدند، آنچه دیروز نشان از بی تفاوتی داشت، ناگهان به آزمونی برای آزمایش خداوند تبدیل شد. با همان حرارتی که به آن حمله کردند از آن دفاع می کنند!

دیدگاهتان را بنویسید