اظهارنظر مصطفی میرسلیم نماینده مردم تهران در چند وقت اخیر چه در شبکه های اجتماعی و چه در مصاحبه اخیرش که اخیرا منتشر شده، واکنش های بسیاری را از سوی اقشار مختلف مردم برانگیخته است. به خصوص که میرسلیم در مصاحبه اخیر خود به صراحت گفته است که من کاری به نظر مردم ندارم.
جوان‌ترها مصطفی میرسلیم را با لباس‌های متفاوتش در انتخابات ۱۳۹۵ می‌شناسند، کسانی که موهای سفید دارند او را به عنوان عضوی از حزب موتلفه و سمت‌های مختلفش از ابتدای انقلاب می‌شناسند. از پیشنهاد نخست وزیری او از بنی صدر که البته مجلس نپذیرفت تا فعالیت هایش در حوزه مهندسی و وزارتش در حوزه فرهنگ در دوران سازندگی. اما آقای المهندس که پس از 20 سال در انتخابات 2016 پس از آزمودن شانس خود در ریاست جمهوری دوباره در صحنه سیاسی ظاهر شد، با لیست اصولگرایان وارد مجلس یازدهم شد. از همان روزهای ابتدایی نمایندگی آقای میرسلیم، حاشیه های درگیری های وی با رئیس مجلس و یا اظهارنظرهای سیاسی وی در صفحه توئیترش که معمولاً با واکنش هایی همراه بود آغاز شد. اما نماینده میرسلیم در طول این سه سال نه تنها تند عمل نکرد، بلکه علنا و بدون توجه به حساسیت های مردم از آنچه در ته ذهنش می گذشت صحبت کرد و از آخرین مصاحبه آقای میرسلیم برای فیلتر کردن نوشت. وضعیت کشور تبدیل به یک حساب حاشیه ای شد. او در این گفتگو جمله ای را بیان کرد که باعث شد منتقدانش ثابت کنند که میرسلیم درست می گوید که در جایگاه نماینده مردم در شورای اسلامی نشسته است اما نظر مردم برایش مهم نیست.
بخشی از این گفتگو به شرح زیر است:
مجری: با فیلترینگ موافقید؟ میرسلیم: صد در صد! باید به طور کلی متوقف شود. اینستاگرام فاجعه است! این بدترین شبکه ای است که ما با آن در جهان کار می کنیم و کلافه است! اصلا قابل دفاع نیست مجری: به نظر شما این نظر مردم است؟ میرسلیم: من کاری به نظر مردم ندارم… مجری: اگر اکثریت بخوانند چی؟ میرسلیم: به خاطر اکثریت نمی توانیم این کار را بکنیم! میزبان: چه کسی این خطا را تعریف می کند؟ میرسلیم: کسانی که تشخیص می‌دهند…”
مصطفی میرسلیم که هم اکنون یکی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام و نماینده تهران در مجلس یازدهم است، در ادامه این گفت وگو که در فضای مجازی تبدیل به یک ترند شد، گفت: من کاری به نظر مردم ندارم. و آنچه مردم را آزار می دهد این است چرا نظر مردم برای نماینده آنها در مجلس مهم نیست؟
آقای حمل و نقل! مهم این است که نماینده مردم باشیم و در حد مقتضی بخشی از نظام باشیم
مصطفی میرسلیم در حال حاضر دو شغل دارد. وی هم عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و هم نماینده مردم در مجلس یازدهم شورای اسلامی است. وظیفه یک عضو شورا در تشخیص مصلحت، ایجاب می کند که بدون توجه به فشار و نظر بیرون، آنچه را که مصلحت می داند اعلام و اجرا کند. مصلحت، وظیفه اصلی است که بر دوش اعضای این مجمع گذاشته شده است. اگرچه قرار است این مصلحت تنها به تدوین و رصد سیاست‌های کلی نظام و ایجاد اختلاف بین مجلس و شورای نگهبان محدود شود، اما موضوع دسترسی به اینترنت در حال حاضر در هیچ یک از این مراحل قرار ندارد.
اما اگر مصطفی میرسلیم را نماینده مجلس بدانیم، ماجرا کاملا متفاوت خواهد بود. وی به نمایندگی از مردم برای پیگیری نظر و مطالبات مردم به خانه ملت رفت. در چنین موضعی نماینده نمی تواند آشکارا و بی پروا با افکار عمومی و آنچه اکثریت مردم خوانده می شود مخالفت کند. در سال های اخیر شفافیت یکی از مطالبات اصلی مردم بوده و این مجلس از ابتدا قول پیگیری آن را داده است. یکی از مزیت های شفافیت، پیگیری عملکرد و رای نمایندگان مردم توسط مردم است. مردم باید بدانند افرادی که به خانه ملت فرستاده اند تا چه اندازه به تعهدات خود عمل کرده اند و تا چه اندازه به نمایندگان خود نزدیک هستند تا بتوانند در دوره های آتی نمایندگان خود را با درک کامل تری انتخاب کنند.
آقای میرسلیم قبل از تصویب شفافیت خود را روشن کرد و اظهار داشت که این امر ناشی از صداقت ایشان است، اما چیزی که مشکل ایجاد می کند، بی توجهی به نظرات اکثریت مردم است که باید از برکت مسئولین می شد، اما آنها تبدیل شدن به گروهی که یکی از نمایندگان با خیال راحت می گوید: “برام مهم نیست مردم چه فکری می کنند…”
اما این تنها نگاهی رسمی به اظهارات جنجالی مصطفی میرسلیم است. در حوزه محتوا نیز به نظر می رسد انتقاداتی به این ادعاها وارد است. اگر فرض کنیم که او به عنوان یک پزشک دلسوز به دنبال انجام کاری است که به نفع مردم است، اما مردم ناخودآگاه مقاومت می کنند; باید در نظر داشته باشیم که انجام کارهایی مانند مسدود کردن اینترنت مستلزم همراهی و اقناع افکار عمومی است و هیچ اقدام اجتماعی بدون همراهی جامعه به درستی اجرا نمی شود. پس باز هم به جای اینکه بگوییم “من کاری به نظر مردم ندارم…” باید تلاش کنیم تا در صورت منطقی بودن نظرات، آن را با مردم در میان بگذاریم و راه اقناع را در پیش بگیریم.