عصر ایران در یادداشتی به قلم مهرداد خدیر نوشت: سید ابراهیم رئیسی به مناسبت سالگرد 28 خرداد 1400 که نام خود را به عنوان هشتمین رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران به ثبت رساند، مقابل دوربین ایستاد و گزارش داد. او در این دو سال انجام داده بود.
با وجود اینکه دو خبرنگار (مجری) روبروی او نشسته بودند و سوال می پرسیدند، اما طبیعی است که دو مجری صدا و سیما نمی توانند سوالی بپرسند، مخصوصاً زمانی که رئیس جمهور اصلاح طلب یا رئیس جمهور اعتدالی روبروی آنها نمی نشیند در حالی که گفتگوی واقعی در جریان است. بر. بین یکی دو خبرنگار رئیس جمهور مستقل تشکیل می شود نه کارمندان صدا و سیما و البته این توقع بیش از حد است زیرا دولت قبل هم این رویه را داشت.
این در حالی است که خانم مدیری 28 خرداد 1400 را شروع به کار ابراهیم رئیسی عنوان کردند که روز آغاز رسمی کار رئیس جمهور در 21 مرداد و شروع دولت شهریور و پس از رای گیری است. از مصاحبه تلویزیونی نهم ابراهیم رئیسی می توان این مطالب را نقل کرد یا این نظر و البته گاهی تحلیل این نویسنده است نه لزوماً سخنان خودش.
یکی نه مجریان درباره لایحه حجاب سوال کردند و نه ابراهیم رئیسی به آن اشاره کرد. این در حالی است که هفته ای نیست که ائمه جمعه به موضوع پوشش زنان نپردازند و روزی نیست که فردی چه در لباس نیروی انتظامی و چه به عنوان مسئول روابط عمومی و یا نماینده مجلس نبیند. تهدیدی برای زنانی که روسری خود را برداشته اند و کار برخی از آنها. هدف رسانه ها این است که ببینند زنان و دختران کجا موهای خود را اسپری کرده اند تا اخبار آن را منتشر کنند و زمینه را برای پلمپ این مکان تجاری و فرهنگی فراهم کنند.
دو رئیس جمهور بارها به وقایع پاییز 1401 اشاره می کند و بارها از کلمه “پریشان کننده” استفاده می کند و یک بار هم “اعتراض” نمی گوید. وی همچنین افزایش تصاعدی قیمت دلار از پاییز 1401 به بعد را عامل همین «اختلال ها» دانست.
سه. آقای رئیسی در مورد تورم گفت 60 درصد بود و ما آن را به 40 درصد رساندیم و اگر نبودیم 100 درصد می شد. در این میان مردم افزایش محصولات غذایی و رانت را با گوشت و پوست خود احساس می کنند.
چهار این بار رئیس جمهور کلمه «برجام» را مطرح کرد اما گفت این یکی از موارد ماست، نه کل مشکلی که ما درگیر آن هستیم. پیش از این، عبارت «رفع تحریم ها» به جای مذاکره برای احیای برجام ترجیح داده می شد. این بار اما از هر دو استفاده می کند.
پنج ابراهیم رئیسی وعده ساخت چهار میلیون خانه در چهار سال یا هر سال یک میلیون خانه را تکذیب نکرد و حتی این جمله ای که باید قبلا ساخته می شد، دوباره از او شنیده شد، اما نه با شدت حرف هایش در مجلس. نکته جالب اما این بود که دیگر از چهار میلیون حرف نمی زد و آن را به دو میلیون رساند و دو سال آینده را در نظر داشت. به جای مسکن هم از زمین صحبت کرد و اینکه ما زمین زیاد داریم و دانشگاه ها باید به معلمان و دانشجویان خود زمین بدهند. بدیهی است که مهرداد بذرپاش رئیس خود را متقاعد کرد که وعده مسکن را تکرار نکند و با عجله آن را به زمین تبدیل کرد. از همان ابتدا مشخص بود که سنگ بزرگ نباید مورد توجه قرار گیرد.
شش هنگامی که او از حضور 1400 نفری در انتخابات ریاست جمهوری و حذف زودهنگام رقبا صحبت کرد، به خود مباهات نکرد، اما اشاره کرد که بسیاری کمتر از آن را پیش بینی می کردند. واضح است که عدم حضور نیمی از نامزدهای واجد شرایط و 14 درصد آرای باطل جای افتخار نیست، به خصوص که اخیراً حوزه ما انتخابات رقابتی و واقعی داشته است. خبرنگار مستقل می توانست بپرسد که آرای شما کمی بیشتر از 96 بوده است، اما شما رئیس جمهور شدید زیرا کسانی که در سال 1395 به رقیب شما رای داده اند، این بار حاضر نشدند.
با این حال آقای رئیسی به این بسنده کرد که سعی در تایید صلاحیت رد شدگان دارد و در اینجا یکی از مجریان می توانست بپرسد: کیست؟ فقط برای علی لاریجانی یا برای علی مطهری، مسعود بزیکیان و اسحاق جهانگیری؟ یا شاید مصطفی تاج زاده هم به طعنه نام احمدی نژاد را به زبان می آورد زیرا خود آقای رئیسی با وجود استفاده از نزدیکانش در دولت، احتمالاً دو بار در سال های 84 و 88 به او رای داده است. اما دو مجری فقط سرشان را تکان دادند. آنها حتی نپرسیدند که او برای مارس 1402 چه پیش بینی کرده است.
هفت. زمانی که بحث فساد مطرح شد، اگر خبرنگار مستقل بود، می توانست مهم ترین خبر این روزها را که مربوط به نوع اجاره بهای اهدایی در شهر قزوین است، از رئیس جمهور بپرسد. بدون اینکه بخواهم رئیس سازمان خیرین را مقصر بدانیم و پرونده را مصداق فساد بدانیم، اما با توجه به سابقه و اطلاعات آقای رایضی در دستگاه قضایی و احتمالاً ارتباطی که با برخی کمک‌ها داشته، باید نحوه بازپرداخت اجاره بها را جویا شود. و چه سازوکاری را می توان در نظر گرفت تا مسئولان از هر فرصتی حتی در صورت وجود پوشش قانونی جلوگیری کنند. کافی بود خبرنگار چند توییت کنایه آمیز بخواند. آقای رئیسی حداقل می توانست بگوید «خب من پسر و عروس ندارم» و از فادار چاپلوسی کند.
هشت تکان دهنده ترین قسمت صحبت های رئیس جمهور زمانی بود که گفت 96 درصد از پرداخت های صندوق بازنشستگی توسط دولت انجام می شود. شکل دیگر این بیانیه این است: صندوق های بازنشستگی ورشکسته هستند. بدون شک بحران ابرصندوق ها رخ داده است. زمانی نسبت ورودی به خروجی 15 به 1 بود و بعد به 5 به 1 رسید و الان در برخی استان ها 1 به 1 است. این بدان معناست که دولت حقوق کارمندان شاغل و مستمری بگیران را پرداخت می کند. در حالی که قرار بود بودجه تامین شود.
مثبت ترین خبر که واقعاً دلگرم کننده است، انتقال و فروش میعانات گازی است که در خشکی ذخیره می شود. اما در کمال تعجب وقتی می گفت یارانه پولی از 45 هزار تومان به 300-400 هزار تومان رسیده، هیچ کدام هیجان زده نشدند چون پول یک کیلوگرم گوشت قرمز یکسان است. زمانی که وی میزان یارانه نقدی پرداخت شده در سال گذشته را 300 هزار میلیارد تومان عنوان کرد، اما کارشناسان قطعا تعجب کردند.
خیر نمی شد از این دو مجری انتظار داشت مواضع آقای رایضی در قبال سعودی ها در سال 94 را یادآوری کنند، زیرا فضا پس از اعدام شیخ نمر چنین بود و حالا ماجرا فرق می کند، اما می توانستند صحبت های معاون وی را نقل کنند. رئیس سازمان انرژی اتمی که داستانش از ساخت مسکن مهر در دولت روحانی متفاوت است. چون همین آقای مهندس اسلامی در دولت قبل وزیر راه و شهرسازی بود و از عملکرد دولت قبل در تکمیل مسکن مهر تمجید کرد اما رئیس جمهور گفت 280 هزار وعده مسکن مهر محقق نشد. و تصریح کرد که تخلفی صورت نگرفته و بودجه صرف امور مهمتری شده است.
ده اگر بخواهیم آقای رئیسی را نه با کلمات بلکه با تصویر بکشیم، صراط مستقیم است. نه هیجان انگیز است و نه هیجان انگیز. گاهی عصبانی می شود، اما هیچ فراز و نشیب و تعجبی در کلامش نیست. از این جهت شبیه رجایی و میرحسین اولیه است. در حالی که مهندس بازرگان لطیفه ملانصرالدین تفیر و هاشمی رفسنجانی تصویر بزرگی را ترسیم کردند و خاتمی مردم را به وجد آورد و احمدی نژاد ادبیات خاص خود را داشت و برگ جدیدی را ورق زد و روحانی با وجود اینکه در سال های اخیر ناامید شده بود سعی کرد چهره ای متفاوت نشان دهد. حمایت اجتماعی او و تصویر گیر کرده و تکراری او در طول سال های سلطنت خسته کننده شده بود.
همین چند روز پیش عبدالله گنجی نوشت: ابراهیم رئیسی نمی خواهد ژنرال شود. می خواهد سرباز شود.» شاید به همین دلیل است که گفتمان خاصی وجود ندارد پس از نوشتن: یا دهمین مصاحبه تلویزیونی را با دو نفر از رسانه های خارج از صدا و سیما پیشنهاد می کنیم یا مستقیم و رو در رو با افرادی مثل بازرگان و میرحسین.
این قاب خیلی تکراری شد و تغییر مجری ها تنوع ایجاد نکرد. روزنامه نگاری که با رئیس جمهور مصاحبه می کند باید خودش یک برند باشد. چند درصد از مردم نام این دو نفر را می دانستند؟ رئیس قوه ی مردم از پاسخگویی به سوالات مردم ابایی نداشته باشد. مردم نیز کسانی هستند که از میدان شلوغ شهر عبور می کنند. بگذار مردم بپرسند شما رسانه ملی نیستید؟ مگر شما قدرت مردمی نیستید؟ حتما می گویید با زنان روسری چه کنیم؟ خوب، اگر مشکل اینقدر گسترده و رایج است، چرا در مورد آن نپرسیدند؟