روز جدید : مسئولین و خبرنگاران و برنامه سازان رسانه دولتی کی متوجه می شوند که دوره تنور گذاشتن نانوایی ها برای کنترل قیمت نان به پایان رسیده است؟!
آقای رئیسی اخیراً در یک مصاحبه تلویزیونی مجدداً از سازمان های تعزیراتی و نظارتی کمک خواست. این درخواست و دستور او برای حدود 10 ماه مدیریت پرونده بارها و بارها تکرار می شود.
روزی نیست که در اخبار و گزارش های رسانه های حکومتی نبینیم که در بالای آنها صداوسیما و به خصوص اخبار ساعت 20:30 نشان از اقتدار ندامتگاه ها در. انجام این نوع دستورات و آزار و اذیت و مجازات گران فروشان!
یک روز خبرنگاران این رسانه با شور و شوق از حضور آمبولانس و ماموران اورژانس ندامتگاه در محل جنایت در خواربارفروشی و سوپرمارکت خبر دادند و روز دیگر گروهی دیگر از کارکنان با دوربین های تلویزیونی و مجریان آماده برای سوار شدن بر روی خط تولید و سرکارگر این کارخانه مجبور می شوند قیمت حک شده روی ما را تغییر دهند و خمیر این واحد تولیدی بدبخت با قیمت مصوب بوروکرات های دولتی درست می شود و به عنوان برنده لبخند می زنند و در پایان با افتخار نام خود را اعلام می کنند. گزارش. جنایتکاران مهیج پلیس از مردم خوب و عزیز تشکر می کنند.
واقعاً دشوار است که بفهمیم چگونه پس از گذشت بیش از چند دهه از اجرای چنین رفتارهای نمایشی، کارمندان دولت، حتی در بالاترین سطح و تهیه کنندگان چنین گزارش هایی در رسانه ها، ناکارآمد هستند و حتی با هدفی که به نظر می رسد مخالفت می کنند. آیا متوجه کاهش قیمت ها نشده اید؟! چگونه ممکن است کارمندان، خبرنگاران و تهیه کنندگان این گونه برنامه های تبلیغاتی متوجه نشده باشند که راه را اشتباه می روند و هیچ تاجر، تولید کننده و توزیع کننده ای قادر به تعیین قیمت کالا و خدمات در جامعه چند ده میلیونی و چند ده میلیونی نیست. مساحت وسیعی از ایران؟حکاکی و چند روز دیگر دوام می آورد؟!
چه زمانی مسئولان و خبرنگاران و برنامه سازان رسانه دولتی متوجه می شوند که دوره تنور گذاشتن نانوایی ها برای کنترل قیمت نان به پایان رسیده است؟ چقدر باید به اقتصاد و جان و روح یک جامعه لطمه وارد کرد تا سیاستمداران بفهمند سرکوب قیمت چیزی جز زیان دهی و زیان تولید و تعطیلی کارخانه ها و عدم سرمایه گذاری جدید و افزایش قیمت ها و غیره را در پی نخواهد داشت؟!
وقتی باید فهمید که وقتی نهاده‌های تولید و هزینه‌های مبادله افزایش می‌یابد، تولیدکننده نمی‌تواند با رضایت بوروکرات‌های دولتی که ممکن است تمام عمر یک واحد اقتصادی کوچک را اداره نکرده و به چهار پنج نفر دستمزد داده باشد، قیمت محصولات خود را تعیین کند؟ نگه دارید؟! قیمت ها بر اساس میل تولیدکنندگان و عرضه کنندگان بالا و پایین نمی شوند، بلکه بر اساس عرضه و تقاضا و سیستم بازار تعیین می شوند. سیستمی که در آن دولت ها و سیاست های اقتصادی آنها نقش کلیدی ایفا می کنند. دولت هایی که به صورت بی رویه (در حال حاضر بیش از 3 تریلیون تن در روز) پول چاپ می کنند و بدون تعامل مناسب با دنیا، مسیرهای رشد اقتصادی کشور را برای رشد و توسعه اقتصادی از طریق دسترسی به بازارها و منابع جدید سرمایه و تجهیزات و فناوری های جدید و . جامعه را می‌بندند و با تحمیل بی‌ثباتی بر مؤلفه‌های مهم ارز، انرژی، نرخ بهره، تعرفه‌ها و … جامعه را نگران و نگران آینده می‌کنند تا به سفته بازی و سرمایه‌گذاری نپردازند. دهه ها طول می کشد تا این مشکلات آشکار را درک کنیم: