روز جدید :یک کارشناس اقتصادی درباره دلیل خروج سرمایه از کشور می گوید که ما در دنیا شاخص های خاصی داریم تا انسان بتواند سرمایه خود را یک جا بگذارد و از آن استفاده کند. از جمله شاخص فضای کسب و کار؛ وقتی رتبه فضای کسب و کار ما در بین 190 کشور 140 است، وقتی شاخص شفافیت اقتصادی بسیار بد است و وقتی شاخص های مختلفی که فضای مساعد برای کسب و کار را نشان می دهد، عدد مطلوبی را نشان نمی دهد، طبیعتا هر سرمایه گذار سعی می کند سرمایه خود را به جایی برساند. باید مطلوب تر باشد.
به گزارش روزنامه دنیای احتاز، از میان 40 فعال اقتصادی، نیمی از آنها اعلام کرده اند که سرمایه خود را از کشور خارج کرده اند و حدود یک چهارم مردم نیز گفته اند که سرمایه خود را از ایران خارج کرده اند.
مسعود دانشمند در گفتگو با «انتخاب» در مورد علت فرار سرمایه اظهار داشت: ابتدا باید بگویم که من با اصطلاح فرار سرمایه موافق نیستم. چون صاحب سرمایه سرمایه خود را به جایی می آورد که امنیت سرمایه وجود داشته باشد، می تواند با آن کار کند و سود مناسب تری کسب کند. آنجا که این شرایط آماده تر است، او به آنجا می رود. بنابراین ما به آن فرار سرمایه نمی گوییم، بلکه به آن می گوییم انتقال سرمایه از وضعیت نامساعد به جایی که مطلوب تر است.»
و افزود: ما در دنیا شاخص های خاصی داریم که انسان بتواند سرمایه خود را یک جا بگذارد و از آن استفاده کند. از جمله شاخص فضای کسب و کار؛ وقتی رتبه فضای کسب و کار ما در بین 190 کشور 140 است، وقتی شاخص شفافیت اقتصادی بسیار بد است و وقتی شاخص های مختلفی که فضای مساعد برای کسب و کار را نشان می دهد، عدد مطلوبی را نشان نمی دهد، طبیعتا هر سرمایه گذار سعی می کند سرمایه خود را به جایی برساند. باید مطلوب تر باشد. در جهان، سرمایه در حال حاضر به ویتنام منتقل می شود. حالا بررسی کنید و ببینید ویتنام چه ویژگی هایی دارد و ما چه ویژگی هایی داریم.”
این محقق ضمن تاکید بر اینکه وقتی شرایط مساعدی را برای سرمایه گذاری فراهم نکنیم طبیعتا سرمایه از کشور خارج می شود، گفت: آمارهای غیر رسمی نشان می دهد سالانه حدود ده میلیارد دلار انتقال سرمایه به کشورهای دیگر داریم. از طرفی میانگین سرمایه خارجی که توانسته ایم جذب کنیم کمتر از دو میلیارد دلار است. بنابراین می توان گفت حفظ سرمایه ما در کشور منهای هشت میلیارد دلار در سال است. این شرایط برای سرمایه گذاری مساعد نیست.
این عضو اتاق بازرگانی ایران درباره عواقب عدم سرمایه گذاری در کشور گفت: بدون سرمایه گذاری یعنی عدم تولید، رشد اقتصادی و اشتغال. همه اینها با هم هستند. وقتی سرمایه گذاری نمی کنند، اشتغال ایجاد نمی شود، آنگاه میزان تولید کاهش می یابد و در نتیجه نرخ رشد کاهش می یابد. بنابراین وقتی به سطح اشتغال و رشد اقتصادی نگاه می‌کنید، کمبود سرمایه‌گذاری در کشور را نشان می‌دهد».
وی در ادامه خاطرنشان کرد: در همه جای دنیا معمولاً دولت ها نیستند که سرمایه گذاری می کنند، بخش خصوصی و سرمایه گذاران خارجی هستند. ما شرایط مناسبی را برای ورود سرمایه های خارجی به کشور و ماندن سرمایه های داخلی در کشور ایجاد نکرده ایم.
دانشمند همچنین در پاسخ به این سوال که احیای برجام چه تاثیری بر میزان سرمایه گذاری در کشور دارد، گفت: برجام تاثیر چندانی بر ما ندارد اما اگر بتوانیم از برجام نتیجه بگیریم که باید هماهنگی با نظام اقتصاد جهانی و نظام بانکی بین المللی، برای پیوستن به FATF، بتوانیم کالاهای تولیدی خود را در بازارهای جهانی به فروش برسانیم و به راحتی پول را دریافت کنیم و آن پول را وارد چرخه تولید کنیم، یا اینکه بتوانیم به راحتی وارد کنیم و بگذاریم. ورود به چرخه تولید محصول جانبی برجام است.”
این فعال اقتصادی افزود: من کاری به برجام و انرژی هسته ای ندارم، سوال من اساساً این است که نگاه ما به نظام بانکی جهانی و FATF چیست و به راحتی می توانیم پول خود را به صادرات برسانیم و همچنین واردات خود را انجام دهیم. ترکیب این موارد به توافق سرمایه‌گذاری در کشور کمک می‌کند.»