قبل از گل تساوی کرواسی، به نظر می رسید که سرنوشت به او لبخند می زند و او را قهرمان برزیل می کند. اما ارواح پلید گذشته دوباره به سراغش آمدند و شیرینی گل را به کام او تلخ کردند. او حتی موفق به زدن یک پنالتی هم نشد. فوتبال این بار با نیمار ظلم کرد. او که همیشه مقصر تمام ناکامی های برزیل بود، این بار مقصر نبود. نیمار همه چیزش را برای این تورنمنت گذاشت، اما فوتبال می تواند خیلی بی رحمانه باشد.
قبل از اینکه تیته اعلام کند می خواهد بازنشسته شود، نیمار با مطبوعات صحبت کرد و گفت که می تواند برود. احساس نیمار بسیار شبیه به مسی است که در دومین فینال متوالی کوپا آمریکا از شیلی شکست خورد. تنها تفاوت این است که اگر نیمار تصمیم خود را علنی کند، ممکن است هرگز برنگردد. ولی الان آنقدر حواسش پرت شده که نمی تواند درست فکر کند و تصمیم بگیرد.
نیمار بیش از یک دهه است که تحت فشار زیادی بوده است. برزیلی ها نمی خواهند او را با بزرگترین شخصیت فوتبال کشورشان مقایسه کنند. این رد شدن توسط مردم خودش چیزی است که نیمار دیگر نمی تواند تحمل کند. او پس از بازی به رسانه ها گفت: الان باید به خیلی چیزها فکر کنم، در این شرایط نمی خواهم چیزی بگویم. می خواهم وقت بگذارم و به این فکر کنم که چه چیزی برای من خوب است، چه چیزی برای تیم ملی خوب است. قرار نیست درها را ببندم و با 100 درصد اطمینان نمی گویم که برمی گردم.»