امام صادق (ع) پرچمدار وحدت شیعه و سنی و تقریب مسلمانان بود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ دعوت به وحدت مسلمانان و پرهیز از تفرقه از دستورات قرآن و اخلاق پیامبر اکرم (ص) و بزرگان دین است. قرآن کریم مسلمانان را «القوم یگانه» می خواند: «انا قوم یگانه من و هذا ربکم فاسق» (انبیاء: 92) و همه مسلمانان را به اتحاد و دوری از تفرقه دعوت می کند; «وَ اتّصُمُوا بِاللَّهِ جَمَّا وَ لا تَشْقَقُوا» (آل عمران: 103). بنابراین، از نظر عقل و دین، وحدت و انسجام امت اسلامی لازم و تفرقه کاری نادرست، مفسده و زیانبار است».

امام صادق (ع) معلم وحدت مسلمین است

در آستانه سالروز شهادت رئیس دین جعفری حضرت جعفر جعفر بن محمد الصادق (ع) هستیم و لازم به ذکر است که یکی از آموزه های مهمی که ایشان برای شیعیان و جامعه اسلامی از خود بر جای گذاشتند؛ مسئله «وحدت» مهم است. در کلام و سیره این امام همام موارد متعددی را می توان یافت که محور آن پرداختن به مسئله وحدت و زندگی مسالمت آمیز مسلمانان در میان خود است. این امام را می توان بهترین شاخص همگرایی مذاهب اسلامی در شیعیان دانست که به لحاظ ارتباط کامل و عالی فکری و فرهنگی با فرقه های اهل سنت بسیار مورد تایید و قدردانی آنان بوده است.

وحدت یک اصل واقعی است نه یک سیاست رسمی

برخی از شیعیان معتقدند که مسئله وحدت شیعه و سنی امری رسمی و به صورت تقیه است و ما نمی توانیم با آنها تعامل دوستانه داشته باشیم; اگر چه همه مسلمانان باید بدانند که اختلاف در برخی مسائل مانع برادری و اتحاد اسلامی مسلمانان نمی شود. اسلام مسلمانان را به رفتار منصفانه و مسالمت آمیز با پیروان ادیان آسمانی و سایر مکاتب انسانی سفارش می کند و به ویژگی های مشترک آنها توجه می کند. در زیر نمونه هایی از این سنت شریف را از زبان و سیره امام صادق (ع) می خوانید.

رفتار امام صادق (ع) با اهل سنت کاملاً برادرانه و خالصانه است. او همه مسلمانان را فرزندان اسلام و برادر می خواند (وسائل الشیعه، حر عاملی، ج 15، ص 109). وی در ارتباط با جامعه مسلمانان، شیعیان را به عنوان یک فرقه با قرائتی خاص جدا نمی کند و اساس کار خود را تبیین اسلام قرار می دهد و همه مسلمانان از وجود آنها استفاده می کنند. از این رو امام صادق (ع) جز مقام امامت و هدایت شیعیان، منشأ خیر همه مسلمانان بود.

بسیاری از شاگردان و محدثان پیامبر که بیش از 4000 نفر بودند، اهل سنت بودند. خانه امام محل رفت و آمد بزرگان اهل سنت بود و در آن زمان نقطه عطفی برای رفع مشکلات آنان بود. توصیه های زیادی از این امام به برادران اهل سنت است که به آنها هشدار داده و روش های غلط آنها را گوشزد کرده اند.

از بیمارانشان دیدن کنید و برای اجساد مردگانشان دعا کنید

امام صادق (ع) نه تنها با اهل سنت تعامل بسیار خوبی داشت، بلکه شیعیان را به رفتار مناسب و دوستانه با آنان توصیه می کرد; مثلاً وقتی یکی از همرزمان امام صادق (ع) از ایشان پرسید: «وظیفه ما شیعیان چیست که با اقوام و قبایل خود و یا سایر اقشار که در دین ما نیستند معاشرت کنیم؟» حضرت فرمود: «به پیشوایان خود نگاه کنید. که مقتدای شما و با مردم هستند [منظور غیرشیعیان]مانند رهبران خود اجتماعی شوید. به خدا سوگند رهبران شما مریضان مردم را عیادت می کنند، جنازه های آنان را دفن می کنند و در برابر قضاتشان هم به نفع و هم به ضررشان حاضر می شوند. [هرچه حق باشد] شهادت می دهند و امانت خود را حفظ می کنند و آن را پس می دهند». (همان، ج 12: 6).

نکته حائز اهمیت در معاشرت امام با سایر مسلمانان این است که ایشان همواره به مسئله تفاوت در سطح معرفت و شناخت مسلمانان نسبت به مقام الهی آنها توجه داشته و با این رویکرد با هر گروهی به گونه ای متفاوت برخورد می کند. از این رو هنگام کار با اهل سنت و سایر فرقه های دینی باید به این نکته مهم توجه کرد و «رهبران بدعت گذار و علمای لجوج» را از «عبد جاهل» جدا کرد. دشمنان اهل بیت(ع) سردمداران هذیان و هذیان هستند و آنچه در مورد «شستشو» و نیاز به «بغض» گفته شد، بیشتر مربوط به گروه اول است. اما عموم مردم و پیروان ناآگاه در اعتراف به حقیقت اشتباه کردند. در برخورد با آنها نیز باید نگرش محبت آمیز و هدایتگر داشته باشیم.

در حدیث صحیحی از امام صادق (ع) آمده است که هر شیعه ای که [برای وحدت اسلامی] در صف اول نماز با اهل سنت شرکت کن، گویا پشت سر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نماز می خواند. (با حضور وکیل[چاپ قم] جلد 1 صفحه 382) بر اساس این روایت، نماز خواندن با اهل سنت نه تنها جایز است، بلکه ثواب زیادی دارد. در روایتی دیگر آمده است که امام صادق (ع) در ابتدا نماز خواندن با اهل سنت را جهاد فی سبیل الله می دانستند. (حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 8، ص 301.) این روایات را علمای شیعه معتبر می دانند و مراجع تقلید بر اساس آن فتوا می دهند.

در مجموع رفتار امام صادق(ع) در برخورد با گروه های مخالف عقیدتی از جمله اهل سنت، همراه با احترام و در قالب نصیحت، راهنمایی، اعتراض، شرکت در مناظره و پاسخ محترمانه به سؤالات آنان بود.

انتهای پیام/
منبع: فارس