روز جدید علی موسوی خلخالی می نویسد: این تصور که روسیه و چین در مذاکرات به نفع ما کار می کنند یک توهم بیش نیست. به محض اینکه میخائیل اولیانوف، نماینده روسیه در سازمان های بین المللی، عکسی از خود در کنار نماینده آمریکا منتشر کرد و حضور او را به سخره گرفت، پیام های زیادی دریافت کرد.
با بودجه بسیار فشرده دولت به مجلس و سخنان دلسرد کننده ای که از وین شنیده می شود و همچنین اظهارات طرف های غربی و روسی که روز به روز تندتر می شود، می توان فهمید که روزهای آینده و آینده سال بسیار سختی خواهد بود
بودجه دولت بسته‌ای است که نشان می‌دهد دولت می‌خواهد درآمد خود را برای امور اقتصادی کشور از پول بی‌خانمان‌های موجود در بازار و بین مردم تامین کند، زیرا مطمئن نیست که درآمد دیگری وجود داشته باشد. وقتی دولت سقف صادرات نفت را 1.2 میلیون بشکه در بودجه می بیند و قیمت نفت را 60 دلار در هر بشکه تخمین می زند و بار مالیاتی بر بودجه تحمیل می کند، به این معنی است که دولت متکی بر درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت است و هنجار اقتصادی کشور امید کمی دارد. پیش از خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم های ظالمانه، ایران روزانه حدود 2.2 تا 2.5 میلیون بشکه نفت صادر می کرد، اما اکنون به گفته منابع بین المللی کمتر از یک میلیون بشکه نفت صادر می شود. در روز. . البته رقم دقیقی برای صادرات نفت ایران وجود ندارد، زیرا با تحریم ها طبیعی است که ایران صادرات خود را مخفی نگه دارد.
مذاکرات در وین همزمان با ارسال بودجه سال آینده دولت به پارلمان انجام می شود. مذاکرات سنگین و نفس گیر که کند است. شکی نیست که آنچه ایران در وین مطالبه می کند، اسراف نیست، بلکه متن برجام است، چیزی که طرف مقابل بارها بر لزوم پایبندی همه کشورها به آن تاکید کرده است. ضمناً آمریکا و اروپا به هیچ یک از تعهدات خود در برجام عمل نکرده اند، آمریکایی هایی که از برجام خارج شده اند و اروپایی ها از زمان خروج آمریکا از برجام هیچ اقدام جبرانی انجام نداده اند، برعکس، اکنون هستند. مطالبه گر
حضور بیشتر ایرانیان در مذاکرات برجام نسبت به دوره های گذشته نیز نشان می دهد که طرف ایرانی توجه جدی به مذاکرات دارد و قصد دارد مذاکرات را با جدیت ادامه دهد.
همچنین قابل درک است که ایران می گوید تحریم های دوران ترامپ باید برداشته شوند. ساده ترین دلیل این است که آنچه ایران از برجام انتظار دارد و از روز اول انتظار دارد، بهره مندی از منافع اقتصادی برجام است. از سوی دیگر، اگر قرار باشد تحریم های دوران ترامپ که بسیاری از آنها تحریم های ثانویه با هدف احیای بی اثر برجام و محروم کردن ایران از مزایای برجام باقی بماند، همه کشورها به برجام باز خواهند گشت. این برای ایران خوب نیست و تنها احزاب غربی به آنچه می خواهند رسیده اند. بنابراین لغو تحریم های ترامپ علیه برجام بدیهی است. اما مشکل اینجاست که وقتی طرف مقابل کاملاً از بحران اقتصادی که در آن قرار داریم آگاه است، طبیعی است که حداکثر فشار را به ما وارد کند تا به آنچه می‌خواهد برسیم و این دو دیگر نتیجه‌ای نداشته باشند یا مذاکرات را طولانی کنند. یا در هر دو در این صورت، اگر بخواهیم واقع بین باشیم، ایران بیشترین آسیب را متحمل خواهد شد، زیرا تحریم ها اقتصاد کشور را به شدت تضعیف کرده و آن را از روند عادی اقتصاد جهانی قطع کرده است. اینکه در آستانه مذاکرات، مقامات اقتصادی یا سیاستمداران داخل کشور صراحتاً در رسانه ها اعلام کردند که خزانه کشور خالی است، چیزی جز تایید دیدگاه غربی ها مبنی بر بدتر شدن اوضاع اقتصادی ایران روز به روز نیست.
این تصور که روسیه و چین در مذاکرات به نفع ما عمل می کنند، فقط یک توهم است. به محض اینکه میخائیل اولیانوف، نماینده روسیه در سازمان های بین المللی، عکسی از خود در کنار نماینده آمریکا منتشر کرد و حضور او را به سخره گرفت، پیام های زیادی دریافت کرد.
روابط جهانی هرگز بر اساس اصل درست و نادرست نبوده است و این یک واقعیت است که کشورهایی که قدرت های قوی تری دارند به راحتی اراده خود را تحمیل می کنند. در حال حاضر نیز غربی ها تلاش می کنند که ایران را به صورت ناعادلانه تحت فشار قرار دهند تا امتیازات خود را دریافت کنند، اما باید این واقعیت را بپذیریم که این وضعیت ناعادلانه اکنون جدی ترین فشار را بر جامعه و اقتصاد ایران وارد می کند.
نتیجه این می شود که با توجه به شرایط فعلی، بودجه در دست بررسی و تصویب و اخباری که از وین می رسد، نمی توان سال آینده را سال خوبی برای کشور به خصوص به گفته منابع رسمی سال آینده انتظار داشت. از نظر خشکسالی بدتر از سال گذشته خواهد بود و این می تواند بر مشکلات عدیده کشور بیفزاید.