ماجرا از آنجا شروع شد که یکی از کاربران توییتر سوالی را مطرح کرد که به یک حساب کاربری جنجالی تبدیل شد.
پرهام نوشت: سوال جدی: اگر وضعیت مردم اینقدر خراب است چرا رستوران ها پر است و مثلا برای یک سالاد کاهو و چند تکه مرغ که 50 تومان می شود حدود 300 تومان می پردازند؟
کاربر دیگری بلافاصله نوشت: “این فقط رستورانی است که نمی خواهد روی صندلی شما بنشیند فقط به این دلیل که فکر می کنید داغ هستند یا نه؟”
موری فرانکلین همچنین نوشت: پاسخ جدی: مردم با پول دو پیتزا و چهار کباب و حتی ده کباب فشرده با تاپینگ نمی توانند چیزی به زندگی خود اضافه کنند و هر پس انداز تبدیل به … می شود زیرا ارزش پول از آنجا پایین می آید. ما تفریح دیگری نداریم پس نتیجه می گیریم..
سهراب همچنین گفت: چون پیش از این با پس انداز و رضایت می توانستی خودرو، خانه، موبایل بخری. حالا که دیدی نمیشه اینطوری خرجش کرد
مانی هم همین نظر را داشت: چون همین چیزهای کوچک تنها خوشبختی است. می گویند برای ماشین، خانه یا پیشرفت نمی توان پس انداز کرد. این کافه و رستوران و در نهایت تلفن خوشحال است
کاربر دیگری در پاسخ به آنها نوشت: حالا چون خونه و ماشین نمیخریم باید سالاد 350 تومن بدیم؟؟!! این استدلال خوبی نیست. چون پول هیچ وقت به راحتی نمیشه 350 تومن پرس سالاد داد!!
نگین نظر دیگری داشت: از آنجایی که هر مردی برای ادامه دادن به کمی شادی نیاز دارد و با اینکه می داند سالاد 300 تومان نمی ارزد، سعی می کند از قیمت آن چشم پوشی کند تا از کمترین شادی که آنجاست محروم نشود. است.
شاهو: چون داگون نیست! من کاری به فقرا ندارم اما یکی را می شناسم که می گوید نداریم می گویم وضعیت شما خوب است می گوید نه بابا می خواستم بنز بخرم پول نداشتم لامبورگینی خریدم بله همه جا می نشیند می گوید که من پول ندارم
زرزار همچنین نوشت: آخه پس مردم باید به خوردن نان خشک بیفتند که خیلی ها به آن افتادند تا شما بدترین حالت را باور کنید؟ آیا رستوران ها ملاک تحقیق و آمار شما هستند؟ تو عجیبی
سامانتا هم تایید کرد و نوشت: چیکار میکنن دارن میمیرن باورت میشه؟
کاربر دیگری با بیتی از حافظ پاسخ داد: حقوق من ماهی 11 تومان است، به نظر شما با این پول چه کار کنم؟ به قول حافظ: وقتی گرفتار شدی، مشغول و مستی / کین کیمیایی تو، نترس….
نیلین ایلامی پاسخ داد و نوشت: چون در بحث تحلیل رفتار مردم وقتی می بینند با این پول نمی توانند کار سازنده ای انجام دهند به زیاده خواهی های بی مورد روی می آورند.
آذر درباره تجربه‌اش گفت: «یک بار در کمپ معتادان کار می‌کردم. وقتی به خانه هایشان رفتم بهترین میوه ها را نسبت به مردم عادی داشتند. به نظر من وقتی مردم در موقعیت بازنده قرار می گیرند، اولویت هایشان تغییر می کند.
او هم طبق معمول نوشت: ببین من رفتم دو تا قلیان 500 هزار تومن دادم چرا این چیزا خنده داره چون خوشحالم. اما بعد احساس گناه می کنم که ای کاش نمی رفتم
پریسا در پایان از فقر جمعی گفت: آنهایی که دوست داشتند رستوران بروند الان در خانه نشسته اند و آنهایی که دوست داشتند سفر کنند الان در رستوران هستند. همه از چند پله پایین رفتند