بازی های بومی محلی رنگ/سونامی فردگرایی را در سایه دنیای مجازی از دست داده اند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ شمسی زارعی در گفتگو با خبرنگار تیتریک گفت: بازی های بومی و محلی با پیشرفت تکنولوژی و محبوبیت تبلت ها از دنیای کودکی نسل امروز فاصله گرفته است.

وی ادامه داد: بازی هایی که بچه ها را عرق می کرد و انرژی آنها را تخلیه می کرد.

زارعی افزود: در بازی های بومی محلی روحیه کارگروهی هیجان انگیز است و کودکان در تعامل با یکدیگر رشد می کنند و با آزمون و خطا مهارت های بسیاری را یاد می گیرند.

وی با بیان اینکه هفت سنگ یک مهارت خانواده محور است، گفت: در گذشته این بازی به وفور در مجالس خانوادگی انجام می شد.

مدیر کارگروه بازی های بومی و محلی تصریح کرد: این بازی نیاز به هماهنگی بالایی از چشم، دست و ردیابی بصری دارد و نیاز به تمرکز زیادی دارد.

زارعی گفت: بازی هفت سنگ باعث تقویت توجه، تمرکز، تصمیم گیری و برنامه ریزی در کودکان می شود و برای کودکان بالای 8 سال مناسب است.

وی افزود: افراد برای بازی به دو گروه مساوی تقسیم می شوند که هر کدام یکی از بازیکنان خود را به عنوان رهبر انتخاب می کنند.

مدیر کارگروه بازی های بومی محلی تصریح کرد: سنگ ها باید با توپ تنیس نشانه گیری شوند، اگر توپ پرتاب شده توسط گروه اول به هفت سنگ برخورد نکرد، سریعا جای خود را با این گروه عوض کنند، اما در صورت برخورد و گیج شدن. ترکیب آنها توپ را برمی دارد و سعی می کند با پاس دادن و نشانه گیری با توپ به گروه اول ضربه بزند. اگر توپ به بازیکن برخورد کند، او از بازی اخراج می شود.

زارعی ادامه داد: افراد گروه اول وقتی فرصت پیدا می کنند به سراغ سنگ ها می روند تا آنها را مرتب کنند و امتیاز بگیرند. واضح است که برای انجام چنین کاری یکی از دوستان باید خود را در معرض خطر قرار می داد و توپ های دوستش را می پوشاند. این بازی تا حذف تمامی بازیکنان ادامه دارد و در دور بعد مکان و نقش گروه ها تغییر می کند. در نهایت اولین گروهی که ۷ امتیاز کسب کند برنده است.

وی گفت: «هفت سنگ» یک بازی گروهی جذاب است و بازیکنان آن ساعت ها بدون وقفه سخت بازی می کنند و کار می کنند.

مدیر کارگروه بازی های بومی تاکید کرد: متاسفانه دنیای مجازی ما را از این بازی ها دور کرده است اما لذتی که در بازی های گروهی وجود دارد هرگز در بازی های مجازی احساس نمی شود.

زارعی بیان کرد: بازی های مجازی روحیه فردگرایی را در کودکان و نوجوانان تقویت می کند و اگر دوست داشته باشیم به صورت گروهی و گروهی کار کنیم این نسل از تنهایی لذت می برد و این برای آینده جامعه خطرناک است.

وی خاطرنشان کرد: رشد انسان در کار گروهی صورت می گیرد، اما در صورت غفلت از این اهمیت، این افراد در آینده از حضور در اجتماع و مسئولیت پذیری خودداری می کنند.

انتهای پیام/