روز جدید : دولت بایدن تاکنون نتوانسته است تهران را تحت فشار واقعی قرار دهد زیرا نتوانسته تولید نفت را برای کاهش قیمت جهانی افزایش دهد. کشورهای حاشیه خلیج فارس با این موضوع مخالف هستند زیرا خسارات زیادی به آنها وارد می کند.
: تهران به مذاکرات توجهی نمی کند و برای به دست آوردن زمان، افزایش توانمندی های خود تا حد ساخت سلاح هسته ای و در عین حال عدم اعمال تحریم های جدید علیه این کشور، آن را پذیرفت. به این ترتیب واشنگتن و متحدان اروپایی اش در حال آماده شدن برای یافتن راه های جایگزین برای فشار بر ایران هستند.
این امر معضلی که بایدن را با خروج دونالد ترامپ از توافق و اجرای سیاست فشار حداکثری گرفتار می کند، مشخص می کند. دولت بایدن از تجربه آموخته است که تحریم های اقتصادی به تنهایی نمی تواند فشار کافی برای توقف ایران هسته ای وارد کند. ایران آماده تحریم بود. در این راستا روابط استراتژیک اقتصادی با کشورهای منطقه برقرار کنید. رابطه ای که به کشور اجازه داد تا حدودی بر موضوع تحریم ها غلبه کند. به این ترتیب این کشور بیشتر نفت خود را با قیمتی کمتر از قیمت جهانی به چین صادر می کند. این کشور گاز و محصولات نفتی خود را از طریق چین و امارات به جهان صادر می کند. این کشور گاز به ترکیه صادر می کند و ایران نیز در یافتن مسیرهای دریایی غیرمستقیم از طریق کشتی هایی که توسط دستگاه های ردیاب نظارت نمی شوند، تخصص دارد.
دولت بایدن تاکنون نتوانسته است فشار واقعی بر تهران وارد کند، زیرا نتوانسته است تولید نفت را برای کاهش قیمت جهانی افزایش دهد. کشورهای حاشیه خلیج فارس با این امر مخالف هستند زیرا ضررهای زیادی به آنها وارد می کند و این واقعیت که قیمت های پایین دیگر تضمین نمی کند که تهران از برنامه هسته ای، موشکی یا توسعه خود دست بردارد یا اقدامات تحریک آمیز در خلیج فارس را متوقف کند، نتیجه معکوس خواهد داشت.
ایران می خواهد ثابت کند که یک کشور منطقه ای و هسته ای است، هرچند اعلام نمی کند. ایران همچنین خواهان توافقی به نفع خود برای لغو تحریم های اقتصادی و بازگشت به بازارهای جهانی است. اما بدون ایجاد تفاوت چندانی در برنامه هسته ای، موشکی و برنامه توسعه آن.
تهران روی تمایل بین‌المللی برای بازگشت به توافق هسته‌ای حساب می‌کند، تهدیدی برای تقویت غنی‌سازی و ثبات حیاتی منطقه و دریایی در خلیج فارس، و محدود کردن توانایی و ناتوانی بایدن در توقف صادرات نفت ایران.
بایدن باید راهی برای حفظ آبروی خود در برابر رای دهندگان و مخالفان خود بیابد. او علاوه بر تمرکز بر فشار بر ایران در مذاکرات، به دنبال راه هایی برای موثرتر کردن تحریم ها است. بنابراین باید مسائل پیچیده و مرتبط با یکدیگر را مدیریت کرده و راهی برای خروج از این مخمصه بیابد. او این روند را با تمرکز بر امارات آغاز کرد، زیرا شرکت های او نقش کلیدی در تجارت با ایران دارند.
او همچنین باید ماموریت سخت تری را دنبال کند و آن امتیاز دادن به چین، بزرگترین واردکننده نفت ایران، و در عین حال متقاعد کردن عربستان سعودی برای افزایش تولید نفت و کاهش قیمت ها است. این به نفع چین است و به چین اجازه می دهد تا به دنبال جایگزینی برای نفت ارزان ایران باشد.
همه اینها همزمان با سفر وزیر دفاع اسرائیل به واشنگتن است. در واشنگتن، او به دنبال بحث در مورد طرح های جایگزین، یعنی اقدام نظامی محدود در صورت شکست مذاکرات است. واشنگتن تمایلی به استقرار نیروهای بیشتر در منطقه ندارد و ممکن است به حملات سایبری اسرائیل علیه تهران بسنده کند، با این استدلال که اسرائیل بیشترین آسیب را متحمل خواهد شد زیرا اقدام نظامی شور و شوق یهودیان برای مهاجرت به اسرائیل را کاهش خواهد داد.
دولت بایدن به جدا کردن موضوع گروه‌های مسلح ایران از مذاکرات هسته‌ای ادامه می‌دهد به این دلیل که واشنگتن از نقش خود در خاورمیانه در حالی که تحت کنترل ایالات متحده است، لذت می‌برد. این بدان معناست که پرونده شبه نظامیان شیعه کارت مهمی در دست واشنگتن برای اعمال فشار بر کشورهای حاشیه خلیج فارس است.
جای تعجب نیست که پس از این همه تنش متقابل، آمریکایی ها و ایرانی ها با میانجی گری اروپا و نقش روسیه و چین به فرمول توافق دست پیدا می کنند. فرمولی که برخی تحریم ها علیه تهران را که از فشار مردم رنج می برد کاهش می دهد. اما این واقعیت را از بین نمی برد که ایران در آستانه تبدیل شدن به یک کشور هسته ای است. اما می تواند به برخی از گروه های نظامی در چهار کشور عربی امتیاز بدهد.